Barwa: zielona, niebiesko-zielona, fioletowa, różowa, czerwona, purpurowa.
Rysa: biała
Połysk: szklisty
Pleochroizm: czerwony, ciemno-żółty do pomarańczowego, zielony do ciemno- zielonego, zielono-niebieski, jasno-niebieski.
Efekty optyczne: fluorescencja, w zależności od oświetlenia zmienia barwę: w świetle dziennym – na zielony, w sztucznym oświetleniu – na czerwony. Spowodowane jest to obecnością metali chromu i żelaza w kryształach aleksandrytu.

W skałach metamorficznych, druzach pegmatytowych i w łupkach łyszczykowych. Może występować w złożach okruchowych.

Występowanie – świat: Australia (Zachodnia Australia), Brazylia (Bahia, Espirito Santo, Minas Gerais), Czechy (Kraj Liberecki), Indie (Chhattisgarh), Madagaskar (Ihorombe, Vatovavy-Fitovinany), Birma (prowincja Mandalay), Rosja (obwód Swierdłowski), Hiszpania (Galicia), Sri Lanka (prowincja Sabaragamuwa), Tanzania (region Arusha, region Ruvuma), USA (Nowy Meksyk), Zimbabwe (Masvingo, Matabeleland Południowy).

Występowanie – Polska: stwierdzony na Dolnym Śląsku w druzach pegmatytowych w okolicach Strzegomia.

kwarc, szmaragd, łyszczyki, skalenie, fenakit

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków i naszyjników.

– poszukiwany i ceniony kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– stosowany w laserach.

– do produkcji iluminatorów w statkach kosmicznych oraz sztucznych satelitach.

Aleksandryt jest kamieniem twardym dlatego nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodą i przecierać miękką szmatką. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze przechowuj biżuterię z aleksandrytu wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owiniętego w miękką szmatkę. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Aleksandryt źle znosi tarcie, szok termiczny i działanie środków chemicznych.

Aleksandryt – minerał, kamień szlachetny, rzadka i najszlachetniejsza przezroczysta odmiana chryzoberylu, która charakteryzuje się zmianą koloru wraz z oświetleniem. Tlenek berylu i glinu o wzorze chemicznym Al₂BeO₄ (często zawiera śladowe ilości: żelaza (Fe) i chromu (Cr). Twardość w skali Mohsa: 8,5 – tuż poniżej korundu (rubin, szafir). Połysk szklisty.

Minerał został odkryty przez przypadek w 1830 roku, przez fińskiego mineraloga dr Nilsa Nordenskiölda, podczas poszukiwania szmaragdów na Uralu, w dolinie rzeki Tokowaja (w pobliżu Jekaterynburga). Nazwa aleksandryt pochodzi od imienia rosyjskiego cara Aleksandra II któremu Nordenskiöld poświęcił go 17 kwietnia 1834 r.; Jednak dopiero w 1842 r. pojawiła się nazwa aleksandryt. Nieoficjalna wersja mówi, że kamień odkryto w dniu urodzin cara i dlatego nazwano go ku jego czci. Do popularności aleksandrytu w Carskiej Rosji przyczyniła się nie tylko jego nazwa, ale także barwa minerału. Bowiem czerwony i zielony były wówczas barwami narodowymi imperialnej Rosji. W Rosji carskiej był kamieniem niezwykle popularnym, natomiast wśród Polaków nie cieszył się uznaniem, gdyż kojarzony był z carskim zaborcą.

Najcenniejsze aleksandryty pochodzą ze złóż:

• Rosja (Ural). Odkryto je w latach trzydziestych XIX wieku (1834). Złoża na Uralu są obecnie prawie całkowicie wyeksploatowane. Tu znaleziono najpiękniejszą i największą grupę kryształów aleksandrytu – druzę składającą się z 22 kryształów o masie 5 kg. Najpiękniejsze okazy aleksandrytów uralskich znajdują się w Muzeum Mineralogicznym im. A. E. Fersmana Akademii Nauk w Moskwie.
• Sri Lanka (Latpandura). Znaleziono tutaj największy, pojedynczy kryształ, po przecięciu i oszlifowaniu zachował masę 66 karatów, obecnie przechowywany jest w Smithsonian Institution w Waszyngtonie.
• Brazylia (Minas Gerais, Bahia). Kryształy gorszej jakości niż te ze złóż rosyjskich i nie zawsze charakteryzują się zmianą koloru.

Minerał ten ma szerokie zastosowanie. Jako kamień jubilerski, kolekcjonerski. Często wykorzystywany w nauce oraz technice. Stosowany w laserach oraz do produkcji iluminatorów w statkach kosmicznych oraz sztucznych satelitach. W przestrzeni kosmicznej nie ma ochrony przed szkodliwym promieniowaniem ultrafioletowym i innymi promieniowaniami kosmicznymi. Aleksandryt ma zdolności do odfiltrowywania różnych części widma światła. To właśnie ta właściwość wywołuje zmiany jego barwy.

Najbardziej niezwykłą cechą aleksandrytu jest jego zdolność do zmiany koloru przy różnych źródłach światła, zjawisko znane jako „efekt aleksandrytu”. W świetle dziennym lub fluorescencyjnym kamień wydaje się być zielony, od jasno niebiesko-zielonego do głębokiej trawiastej zieleni, podczas gdy w świetle żarowym lub świecowym zmienia kolor na czerwony, z odcieniami od malinowego do fioletowo-czerwonego. Ta właściwość zmiany koloru wynika z selektywnej absorpcji i odbijania światła przez jony chromu w sieci krystalicznej, które reagują inaczej na długości fal światła dziennego i żarowego. Z tego też względu Aleksandryt często opisywany jest jako szmaragd za dnia i rubin w nocy.

Najcenniejsze aleksandryty to te, które wykazują silną i wyraźną zmianę koloru, z żywymi i nasyconymi odcieniami zieleni i czerwieni oraz wysokim stopniem przezroczystości. Te rzadkie i wyjątkowe okazy są bardzo pożądane przez kolekcjonerów i koneserów, a ich ceny mogą konkurować z cenami diamentów, rubinów i szmaragdów.

Aleksandryt to nie tylko piękny i rzadki kamień szlachetny, ale także okazja inwestycyjna i element dywersyfikacji portfela. Niedobór aleksandrytu w połączeniu z jego wyjątkową właściwością zmiany koloru oraz znaczeniem historycznym i kulturowym sprawiają, że jest to poszukiwany przedmiot kolekcjonerski i magazyn wartości, który może rosnąć z upływem czasu.

Unikalne walory aleksandrytu sprawiły, że stał się on popularnym kamieniem jubilerskim atrakcyjnym dla tych, którzy szukają czegoś wyjątkowego, znaczącego i wyrafinowanego. Od klasycznych pierścionków i wisiorków po wyszukane broszki i wyraziste kolczyki, Aleksandryt nadaje się do szerokiej gamy stylów i projektów, prezentując kunszt i kreatywność wiodących światowych jubilerów.

Aleksandryt jest kamieniem bardzo ciekawym o niepowtarzalnych właściwościach. Od dawna kojarzony z uzdrawianiem i transformacją, zarówno na poziomie fizycznym, jak i duchowym. Używany jako amulet na wszelkiego rodzaju klątwy rzucane przez nieprzyjaciół. W XIX wieku uważano, że kamień ten posiada potężną energię, ustanawia harmonię między ciałem fizycznym, astralnym i mentalnym danej osoby. Pomaga zrównoważyć ciało, pobudzić umysł i obudzić intuicję, co czyni go idealnym narzędziem do medytacji, samopoznania i rozwoju osobistego. Wzmacnia zdolności twórcze i sprzyja wyobraźni. Może też zwiększać zdolności intuicyjne np. w zakresie wyjścia z trudnej sytuacji.

W Indiach Aleksandryt służył do ochrony przed alkoholizmem, świerzbem, trądem. Uważa się, że Aleksandryt ma korzystny wpływ na krew, pomaga leczyć choroby naczyniowe, oczyszcza krew, normalizuje ciśnienie krwi, wzmacnia ściany naczyń krwionośnych i poprawia krążenie. Zapobiega chorobom trzustki i śledziony, a także pomaga zwalczyć problemy z jelitem grubym i jelitem cienkim. Minerał ten wzmacnia ogólną odporność organizmu, a przy tym pozytywnie wpływa na sferę psychiczną, przynosząc spokój wewnętrzny i powstrzymują od agresji, sprzeczek i kłótni. Pomaga właścicielowi stać się bardziej spokojnym, rozsądnym, przyczynia się do zwiększenia jego komunikacyjności.

Wskazany jest dla choleryków i osób żyjących w stresie – pomaga kontrolować swoją agresję. Aleksandryt nie jest wskazany dla osób nieśmiałych, niestabilnych, o słabej woli – wówczas może przynieść im kłopoty. Minerał ten pomaga w podejmowaniu ważnych decyzji, poprzez zwiększenie intuicyjnych zdolności.

Aleksandryt czczony był w królewskich kręgach, uważano, że jego zielony kolor symbolizuje zdrowie i bogactwo. W Rosji noszony był przez kobiety w żałobie jako symbol smutku i tęsknoty. Obecnie uważa się, że Aleksandryt ma związek z nastrojem osoby, która go nosi i zmienia on kolor w zależności od tego czy jest ona smutna czy wesoła.

W filozofii Wschodu aleksandryt jest powiązany z koncepcją yin i yang, uzupełniających się przeciwieństw, które rządzą wszechświatem i utrzymują jego równowagę. Zmiana koloru kamienia symbolizuje dynamiczną grę między przeciwstawnymi siłami światła i ciemności, stworzeniem i zniszczeniem oraz nieustannym cyklem narodzin, śmierci i odrodzenia. Mówiono, że kamień ma moc zapewniania właścicielowi szczęścia, miłości i sukcesu, a także chroni go przed złymi duchami i negatywną energią.

• Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, wzmacnia układ sercowo-naczyniowy.
• Reguluje ciśnienie krwi, oczyszcza krew, wzmacnia ściany naczyń krwionośnych.
• Wzmacnia układ odpornościowy.
• Pomaga przy regulacji gospodarki hormonalnej.
• Zapobiega chorobom trzustki i śledziony.
• Usprawnia pracę jelit, poprawia przemianę materii.
• Pomaga zwalczyć problemy z jelitem grubym i jelitem cienkim.
• Działa odprężająco i uspokajająco.
• Wzmacnia percepcję i koncentrację.
• Neutralizuje toksyny, oczyszcza organizm ze zbędnych produktów przemiany materii.

 

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

bliźnięta, skorpion, wodnik, ryby, waga, baran

Barwa: czerwona, czerwono-brunatna, czerwono-pomarańczowa, czerwono-fioletowa, brunatna, brązowo-czarna.
Rysa: biała
Połysk: szklisty
Efekty optyczne: pojedyncza refrakcja i często anomalna podwójna refrakcja, Niektóre kryształy wykazują asteryzm w postaci czteroramiennej gwiazdy.

Stanowi składnik skał powstałych wskutek metamorfizmu regionalnego (łupki mikowe, paragnejsy). Występuje w strefach kontaktowych intruzji granitowych zwłaszcza w hornfelsach. Spotykany w łupkach łyszczykowych, granulitach, rzadziej w pegmatytach, ryolitach, dacytach, andezytach; w piaskach okruchowy. Buduje eklogity.

Występowanie – świat: najpiękniejsze okazy znajduje się w Indiach (Dżajpur, Radżasthan, Hajdarabat) – materiał jubilerski dający efekt asteryzmu, Brazylia (Minas Gerais, Bahia), USA (Idaho, wyspa Wrangla, Alaska), Australia, Kanada, Cejlon, Madagaskar, Tanzania, Zambia, Austria, Belgia, Francja, Włochy, Czechy, Chiny, Rosja, Birma.

Występowanie – Polska: w gnejsach k. Strzelina (woj. dolnośląskie); w amfibolach i pegmatytach Gór Sowich.

łyszczyki, skalenie, kwarc, staurolit, amfibol, andaluzyt, biotyt, chloryt, kordieryt, pirop, cyjanit, hematyt, plagioklaz, piroksen, sylimanit.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków i naszyjników.

– poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– stosowany jako materiał ścierny (papier, płótno ścierne).

– służy do wyrobu narzędzi skrawających, szlifierskich i wierteł.

– ma znaczenie naukowe (wskaźnik warunków metamorfizmu).

Almandyn jest kamieniem stosunkowo twardym dlatego nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodą i przecierać miękką szmatką. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zachowaj ostrożność i nie umieszczaj innych twardszych kamieni w pobliżu almandynu. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów podczas czyszczenia. Zawsze przechowuj biżuterię z almandyny wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owiniętego w miękką szmatkę. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków.

Almandyn (ælməndɪn) znany również jako almandyt – krzemian żelaza i glinu o wzorze chemicznym Fe₃Al₂(SiO₄)₃ (często zawiera śladowe ilości: tytanu (Ti), manganu (Mn), magnezu (Mg) oraz wapnia (Ca)). Minerał z grupy granatu z gromady krzemianów. Należy do grupy minerałów pospolitych, szeroko rozpowszechnionych. Nazwa pochodzi od „Alabanda” dawnej nazwy miejscowości położonej w Azji Mniejszej, gdzie znajdywano i szlifowano najpiękniejsze okazy tych kamieni. Najczęściej kryształy o pokroju dwunastościanu rombowego. Twardość w skali Mohsa 7,0-7,5. Często tworzy kryształy mieszane z piropem – zwane rodolitem.

Almandyn jest szeroko rozpowszechniony. Jest najczęściej spotykanym granatem na świecie. Występuje dość obficie w żwirach Sri Lanki, stąd czasami nazywany jest „rubinem cejlońskim”. Kiedy kolor przechodzi w fiolet, kamień jest często nazywany „granatem syryjskim” – nazwa pochodzi od Syriam, starożytnego miasta Pegu (obecnie część Birmy). Duże złoża almandynów znaleziono kilka lat temu na Terytorium Północnym Australii i początkowo uważano je za rubiny, dlatego przez jakiś czas były znane w handlu jako rubiny australijskie. Występuje także w Indiach (Dżajpur, Radżasthan, Hajdarabat) – materiał jubilerski dający efekt asteryzmu, Brazylia (Minas Gerais, Bahia), USA (Idaho, wyspa Wrangla, Alaska), Kanada, Madagaskar, Tanzania, Zambia, Austria, Belgia, Francja, Włochy, Czechy, Chiny.

Minerał najczęściej jest barwy czerwonej, czerwono-brunatnej lub czerwono-fioletowej, rzadziej barwy czerwono-pomarańczowej, brunatnej lub brązowo-czarnej.

Granat ma dużą siłę regeneracyjną, która oczyszcza czakry i wspomaga cyrkulację energii w cały organizmie. Stymuluję instynkt przetrwania, dodaje odwagi, nadziei i siły wewnętrznej. Zwiększa siłę woli i wiary w siebie, a oprócz tego wyostrza percepcję i jasność umysłu. Przynosi optymizm, wzmaga chęć życia, ożywia uczucie nadziei na przyszłość i miłości do życia dlatego skutecznie leczy stany depresyjne, melancholię i smutek. Jest kamieniem wskazanym dla osób, którym szczególnie trudno jest dokonywać zmian w życiu z obawy przed nieznanym. Takiego typu ludzie, mimo iż nie są zadowoleni z obecnego stanu rzeczy, nie potrafią znaleźć odwagi, aby oderwać się od niezdrowych relacji, przyzwyczajeń, nałogów czy własnej bierności. Po prostu nie wierzą w swoje możliwości i dlatego nie robią nic, co mogłoby zmienić ich trudne położenie. Energia granatu pozwala przezwyciężyć własną nieśmiałość i lęk przed zmianą, gdyż buduje odwagę i poczucie własnej wartości, także tej związanej z własną seksualnością. Przemija zazdrość, huśtawka nastrojów czy potrzeba kontroli innych. Ufamy sobie, akceptujemy siebie i to, co aktualnie mamy, doceniamy wszystkie rzeczy czy umiejętności, które posiadamy. Nie obawiamy się niczego złego od innych i – tak, jak w samospełniającej się przepowiedni – spotykają nas tylko dobre rzeczy.

Kamień pomaga w pokonaniu obaw związanych z podjęciem ryzyka i wyzwaniami, które stoją za pójściem za swoimi marzeniami. Jest to kamień nowej nadziei. Symbolizuje rozkwit w czasie przygnębienia i niepowodzeń. Sprzyja rozjaśnieniu duszy oddalając negatywne myśli i ponure nastroje. Trzymany w dłoni lub na głowie podczas medytacji nad przeszłym życiem granat wspomaga w dotarciu do potrzebnych informacji i ujawnieniu ich świadomości, przynosząc prawdę i uzdrowienie duchowe.

Znany od wieków jako kamień szlachetny chroniący od zła, noszony przez żołnierzy wyruszających do walki jako talizman ze względu na właściwości chroniące. Wierzono że przynosi sukces, pokój oraz posiada właściwości leczące, zatrzymując krwawienie. Trzymanie granatu pod poduszką chroni od złych snów. Wierzy się, że granat nie tylko chroni od złej energii, ale również odsyła ją do jej źródła. Jeśli więc cierpisz z powodu raniących plotek czy kłamstw rozsiewanych przez kogoś na twój temat, to noszenie granatu odbije te wszystkie negatywne wibracje energetyczne i odeśle je bezpośrednio do nadawcy.

Kamień ten wiąże się również z namiętną miłością i zaleca szczególnie osobom cierpiącym na spadek potencji seksualnej. Pomaga on również odzyskać energię witalną. Sprawdza się również w przypadku leczenia dolegliwości dermatologicznych, zaburzeń pracy serca, czy stanów zapalnych i niedokrwistości.

Zwany kamieniem zdrowia, usuwa i eliminuje każde zachwianie w ciele fizycznym, emocjonalnym i mentalnym. Wspaniały kamień na kręgosłup i płyn mózgowo-rdzeniowy, balansuje kości i stymuluje struktury komórkowe. Pomaga balansować seksualne energie. Podwyższa asymilację jodu, wapnia, magnezu, wit. A i E. Reperuje zniszczone struktury DNA. Usuwa negatywną karmę, przynosi miłość i zrozumienie innych. Powoduje spokojny przepływ energii w ciele fizycznym. Pozwala kochać Ziemię.

Noszenie biżuterii z granatem zwiększa popularność w kręgach społecznych, konsoliduje przyjaźnie, jak również wspomaga w leczeniu depresji. Wzmacnia pozytywne myślenie i energię oraz przynosi nadzieję.

Granat to również „kamień romantycznej miłości i pasji”. Budzi przypływ namiętności i energii seksualnej oraz intymności. Podarowanie biżuterii z granatem jako prezent to dowód oddania, czułości i lojalności. Jest nazywany również „kamieniem sukcesu”. Wzmacnia siłę woli, logiczne myślenie i motywację wewnętrzną. Dodaje odwagi do podejmowaniu ryzyka i sprzyja osiąganiu sukcesów. Jeśli twój biznes w wybranej profesji nie idzie tak dobrze jak byś chciał(a), trzymaj trzy lub więcej kamieni granatu na biurku, a sukces powinien zawitać niedługo.

• Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.
• Pozytywnie wpływa na układ kostny i stawowy.
• Stosowany do leczenia dolegliwości reumatycznych i stanów zapalnych stawów. Zapobiega artretyzmowi.
• Zwiększa sprawność i aktywność seksualną.
• Usprawnia czynności układu rozrodczego, pomaga w leczeniu narządów płciowych.
• Usprawnia pracę jelit, poprawia przemianę materii.
• Wspomaga leczenie nowotworów, białaczki.
• Wzmacnia płuca, wspomaga leczenie alergii oraz astmy.
• Pomocny w schorzeniu nerek i pęcherza moczowego.
• Zwiększa skuteczność leczenia problemów hormonalnych a także hemoroidów.
• Reguluje zaburzenia miesiączkowe.
• Odnawia skórę i przeciwdziała tworzeniu się zmarszczek.

 

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

baran, lew, panna, skorpion, strzelec, koziorożec

Barwa: wszystkie odcienie fioletu, do lekko różowej przez liliową, fioletową aż do purpury. Często wykazuje charakterystyczne wstęgowanie/smugowanie – naprzemienne ułożenie warstewek o różnym natężeniu barwy. Niektóre są bardzo czyste, inne zawierają w swojej strukturze różne wrostki mineralne, powodujące nieznaczne zmiany składu chemicznego. Inkluzje stałe tworzą rutyl, kalinit, chloryt, hematyt i epidot, ciekłe – woda, a gazowe – dwutlenek węgla.
Rysa: biała
Połysk: szklisty, tłusty

Główny składnik tzw. kwaśnych (bogatych w krzemionkę) skał magmowych głębinowych (granitów, granodiorytów) oraz wylewnych (ryolitów, porfirów kwarcowych), w dużych ilościach wśród żył pneumatolitycznych i hydrotermalnych mono- i polimineralnych; także wśród skał osadowych (żwirów, piasków, piaskowców, lessów) i metamorficznych (gnejsów, łupków), w próżniach pogazowych skał bazaltowych, w tak zwanych geodach, w aluwiach, żyłach typu alpejskiego, w septariach, druzach pegmatytowych.

Występowanie – świat: Brazylia (Bahia, Minas Gerais, Mato Grosso) – największe na świecie złoża, USA (Montana, Maine, Georgia, Arizona), Kanada, Meksyk, Paragwaj, Urugwaj (Artigas), Madagaskar, Australia, Rosja (Ural, w rejonie Jakucka), Sri Lanka, Indie, Iran, Japonia, Chiny, Korea, Zimbabwe, Mozambik, Kenia, Namibia, Zambia, Tanzania, Cejlon, w Alpach.

Występowanie – Polska:

• największe złoża na Dolnym Śląsku: Szklarska Poręba, Dolina Złotego Potoku, pod Szrenicą, Kletno (żyły kwarcowo-fluorytowe), Kamienna Góra (w melafirach), Płoszczyna, Wleń, Sokołowiec, Lubiechowa (w melafirach), Głuszyca, Suszyna, Niwa, Bukowa Góra, Tłumaczów (w melafirach), Czadrów, Czarny Bór, Gorce, Borówno (w melafirach), okolice Jeleniej Góry, Nowy Kościół (w porfirach), Dynowice (w porfirach), Rzeczka w Górach Sowich (w kataklazytach), Poniatowo w okolicach Wałbrzycha (w gnejsach), Różana (w bułach agatowych).
• W południowej Polsce: Regulice (w bazaltach), Rudna (w bazaltach), Alwernia (w bazaltach), Okolice Niedzwiedziej Góry (w diabazach) Tatry – Skupniowy Upłaz (dolomity), okolice Krzeszowic pod Krakowem (w melafirach).

kalcyt, skalenie, kruszce, turmalin, granat i wiele innych.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, kolczyków, naszyjników itp.).

– poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

Ametyst można łatwo czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi takimi jak sport. Ametyst można rozładować za pomocą hematytów, ładować w świetle Księżyca (najlepiej podczas pełni). Poprzez podgrzewanie lub nadmierne działanie promieni słonecznych ametysty mogą sie odbarwiać, dlatego nie należy eksponować ametystu na słońcu. Ametyst jest kwarcem i chociaż jest stosunkowo twardy i trwały, istnieje wiele innych kamieni zdolnych do łatwego rysowania ametystów. Dlatego należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu ametystu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii ametystowej. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia biżuterii z ametystu. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Ametyst należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie.

Ametyst w podaniach jawi się jako kamień wybrany przez bogów, a w dodatku przynoszący szczęście. Jego skład mineralogiczny, subtelna uroda i delikatna barwa wyzwalają w nas bogactwo przeżyć duchowo-estetycznych. Warte podkreślenia jest niezwykle częste używanie tego kamienia w dawnych obrzędach i praktykach magicznych. Obecnie, dzięki rozwojowi fizyki, ametyst wykorzystywany jest z powodzeniem w nauce i technice.

Nazwa pochodzi od greckiego słowa ἀμέθυστος – amethystos, co w tłumaczeniu znaczy „trzeźwy”. W mitologii rzymskiej „jedna z najpiękniejszych nimf leśnych nosząca imię Amethyst prześladowana była specjalnymi względami rozkochanego w niej bożka Bachusa. Nieszczęsna Amethyst stroniła jednak od lubieżnego i stale pijanego boga. Bogini Diana, wzruszona prośbami nimfy, zamieniła ją w cudowny klejnot. Kiedy Bacchus zrozumiał swój błąd, ujęty dziewiczą skromnością Amethyst, obdarzył ów klejnot właściwością ujarzmiania i pokonywania pijaństwa”. Wierzono także, iż picie wina z ametystowych czar pozwalało zachować trzeźwość umysłu i ciała. Dzięki takim przekazom wino oraz ametyst na zawsze stały się częścią legend i podań ludowych.

W języku hebrajskim ametyst zwany jest almanachem – czyli dającym miłe sny, w sanskrycie cacunada – przynoszącym szczęście. Ametyst jako kamień szczęśliwy miał chronić przed wszelakimi przeciwnościami losu, chorobami zakaźnymi, wzmacniać serce i uspokajać nerwy. Sproszkowany służył do tamowania krwotoków i leczenia ran. Ofiarowany w pierścieniu symbolizował szczerą, serdeczną przyjaźń oraz trwałość uczuć, lecz zgubiony lub darowany osobie trzeciej zrywał wcześniejsze więzi. Barwa jego bladła, ponieważ nie znosił zdrady i wiarołomstwa. Dzisiaj wiemy, że niektóre ametysty wystawione na intensywne działanie promieni słonecznych tracą swój kolor.

Przez tysiąclecia wierzono, że kamień ten jest talizmanem nie tylko przynoszącym szczęście, ale też dającym właścicielowi siłę, ochronę przed czarami, melancholią i pijaństwem. Do dnia dzisiejszego ametyst uchodzi za symbol wstrzemięźliwości. Uznaje się go za kamień sakralny, wyrażający posłannictwo nadziei, a także zwycięstwa dobra nad złem. Zaliczany jest do insygniów Kościoła Katolickiego i osadzany w pierścieniach noszonych przez biskupów i kardynałów. Zgodnie ze starymi wierzeniami, wiele katolickich oraz buddyjskich różańców było i jeszcze dzisiaj jest wykonywanych z paciorków ametystowych, jako że przesuwanie koronki barwy lila i purpury, połączone ze szczerą modlitwą, ułatwić ma głębokie i pełne zjednoczenie z Istotą Najwyższą. Od wieków traktowany jest jako oznaka władzy oraz dostojeństwa, dlatego też książęta i panujący nosili go jako symbol władzy doczesnej. Kamień jest też symbolem czystości zarówno duchowej jak i fizycznej, a jego barwa wywołuje pozytywne wibracje, niwecząc złe moce.

Ametyst jest bardzo mocnym kamieniem, z ogromną ochronną siłą. Ludzie przypisują mu różne atrybuty, na przykład kamień pokoju i siły, kamień metamorfozy, smok snu, czy kamień duchowy broniący nosicieli przed atakami psychicznymi, ponieważ zamienia ich energię w miłość. Blokuje strefy geopatyczne i negatywne energie płynące z naszego środowiska. Ametyst ma wielką moc leczniczą i oczyszczającą. Wspiera także świadomość duchową we wszystkich kontekstach. Tradycyjnie noszono go jako środek zapobiegający pijaństwu. Działa również przeciwko nadmiernemu fizycznemu pożądaniu. Wspiera trzeźwość. Pokonuje uzależnienia i blokuje jego wszelkie rodzaje. Ametyst jest niezwykle korzystny dla umysłu. Poprawia koncentrację. Kamień ma pozytywny wpływ na zdolność podejmowania decyzji. Wzmacnia zdrowe racjonalne myślenie właściciela i pobudza jego wnikliwość duchową. Równocześnie wspiera przekuwanie zamiaru w czyn. W sferze duchowej uspokaja i jednoczy, pomaga w przekazywaniu nerwowych impulsów do mózgu. Pomaga w bezsenności spowodowanej zbyt wielką aktywnością umysłu i chroni przed nawracającymi nocnymi koszmarami. Ametyst polepsza pamięć i motywację, pomaga skupiać się na realistycznych celach. Pomaga również zapamiętać sny i właściwie je zrozumieć. Ułatwia powstawaniu nowych pomysłów życiowych, zwiększa emocjonalną koncentrację. Usuwa lęk, złość, strach i gniew. Tłumi smutek i żal. Pomaga radzić sobie po przeżytej stracie.

Otwiera drogę do rozwoju intuicji i wspiera umiejętności fizyczne. Jest to doskonały kamień do medytacji i wróżenia. Może go umieścić na trzecim oku w celu stymulowania jego aktywności. Jeśli macie przy sobie ametyst podczas snu, możecie się doczekać doświadczeń związanych z pobytem poza własnym ciałem. Ametyst przynosi intuicyjne sny. Przemienia niższą energię w wyższe wibracje duchowe w eterycznym świecie.

Geoda lub szczotka ametystowa ustawiona na biurku ucznia sprawi, że nasze dziecko, niezależnie od wieku, chętniej będzie się uczyło, mając jednocześnie łatwość przyswajania wiedzy, bardziej otwarty umysł i umiejętność gładkiego wypowiadania myśli. Bardzo przydatny okazuje się ametyst również podczas różnego rodzaju egzaminów. Wystarczy nosić przy sobie mały kamień, by mieć jasność umysłu i potrzebną koncentrację.

Poza tym, korzystnie jest ustawić ametyst w sypialni, zarówno dziecka, jak i dorosłych, ale tu uwaga – w sypialni małżeńskiej tylko czasowo i w miarę mały kamień, ponieważ, jak wspomniałam, energia tego kwarcu wycisza emocje. Potrzebujemy go tylko wtedy, kiedy cierpimy na bezsenność. Mawia się, że ametyst wygania z sypialni kochanków, tak więc, trzeba traktować go z rozwagą! Ale już w sypialni dzieci jest po prostu niezastąpiony. Wyciszy, dziecko pozbędzie się trudności z zasypianiem, a także przestanie miewać szczególnie męczące dla maluchów koszmary senne.
Oprócz wspomnianych wcześniej właściwości, ametyst jest doskonałym antidotum dla alkoholików. Już przed wiekami wykonywano kielichy do wina właśnie z ametystu, aby się zbytnio nie upić. Jeśli mamy problem z alkoholizmem, bądź boryka się z tym nałogiem ktoś nam bliski, dobrze jest włożyć choćby malutki kamyczek do kieszeni osoby, której to dotyczy. Zapobiegnie to upiciu się i będzie przeciwdziałać tzw. ciągom alkoholowym. Energia ametystu jest również bardzo pomocna i skuteczna przy zwalczaniu uzależnienia od narkotyków.

• Działa przeciwbólowo, łagodzi migreny, bóle głowy i uwalnia napięcia.
• Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
• Sprzyja pozbywaniu się urazów psychicznych i emocjonalnych, łagodzi objawy chorób o podłożu nerwowym takich jak stres czy ból psychiczny.
• Stabilizuje stan psychiczny (nie powinien być stosowany w przypadkach paranoi lub schizofrenii).
• Reguluje przemianę materii.
• Pobudza produkcję hormonów
• Wzmacnia organy wydalnicze i system odpornościowy.
• Pomaga w pozbyciu się nałogów (alkoholowy, narkotykowy, nikotynowy).
• Oczyszcza krew, przeciwdziała miażdżycy.
• Oczyszcza aurę i przemienia negatywną energię.
• Zmniejsza zasinienie, leczy rany i pomaga eliminować obrzęk.
• Leczy nierównowagę systemu pokarmowego i oddechowego.
• Wzmacnia płuca i układ oddechowy, ułatwia odkasływanie, przeciw chrypce.
• Pomaga w leczeniu chorób skóry (zwilżony kamień przyłożyć do chorego miejsca na skórze)
• Korzystnie wpływa na jelita (reguluje florę jelitową, usuwa pasożyty i poprawia absorpcję wody).
• Woda ametystowa leczy wszelkiego rodzaju stany zapalne skóry, ukąszenia po owadach, jak również czyraki i inne stany zapalne skóry.

Sposoby wykorzystywania dobroczynnych mocy ametystu: Chcąc w pełni korzystać z ochrony lub leczniczych właściwości tego minerału należy stosować najlepiej kamienie w postaci nieoszlifowanej. Uzdrawiające zdolności klejnotów pozostają kwestią kontrowersyjną, ale od wieków wspominani są uzdrowiciele, szamani i lekarze medycyny niekonwencjonalnej. Niezależnie od tego, czy jest to oparte na faktach, czy tylko efekt placebo, nie ma to znaczenia, dopóki pomaga lub przynosi korzyść tym, którzy je noszą. Aby uzyskać jak najwięcej korzyści z kamieni szlachetnych, zaleca się noszenie kamienia w bezpośrednim kontakcie ze skórą, najlepiej w miejscu „problematycznej-chorej” części ciała. Położony na ciało, noszony na ciele lub w kieszeni, wykorzystywany do energetyzowania wody pitnej. Ametyst nadaje się również do medytacji.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

baran, strzelec, wodnik, ryby, panna, skorpion

Barwa: niebieska, niebiesko-zielona, morska.
Rysa: biała
Fluorescencja: tak (niebieska, jasno-niebieska do niebiesko-zielonej).
Pleochroizm: bardzo silny (barwa niebieska, niebiesko-zielona, żółta do bezbarwnej).
Połysk: szklisty

Krystaliczny apatyt występuje prawie we wszystkich skałach magmowych. Duże koncentracje apatytu znajdują się w pewnych partiach rud magnetytowych. Apatyt jest częstym składnikiem pegmatytów. Występuje w żyłach typu alpejskiego, jako konkrecje i płaskury w skałach osadowych, okruchowy w skałach osadowych. Najładniejsze okazy spotykane są w druzach jako szczotki krystaliczne oraz w pustkach skał wulkanicznych.

Występowanie – świat: Indie, Birma, Sri Lanka, Pakistan, Brazylia, Boliwia, USA (Maine, Kalifornia, Alaska, Płn. Dakota), Meksyk, Kanada, Madagaskar, Algieria, Kenia, Tanzania, Mozambik, Namibia, RPA, Rosja (Półwysep Kolski), Kazachstan, Włochy, Szwajcaria, Austria, Hiszpania, Portugalia, Finlandia, Norwegia, Czechy, Niemcy. Australia. Skały księżycowe zebrane przez astronautów podczas programu Apollo zawierają śladowe ilości apatytu.

Występowanie – Polska:
Góry Sowie (w hornblendytach), okolice Bielska-Białej i Żywca.

magnetyt, piroksen, hornblenda, anataz, rutyl, beryl, muskowit, skaleń, kalcyt, kwarc.

– poszukiwany, atrakcyjny kamień kolekcjonerski.

– stosowany w jubilerstwie – wykorzystywany do wyrobu biżuterii.

– źródło otrzymywania fosforu.

– do produkcji nawozów sztucznych, zapałek, produkcji kwasu fosforowego.

– główny nieorganiczny składnik tkanek zębowych (szkliwa, zębiny i cementu) oraz kości.

– w przemyśle farmaceutycznym.

– w przemyśle chemicznym.

– wykorzystywany w nauce i technice.

Apatyt łatwo można czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu apatytu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z apatytem. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Apatyt należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie. Wskazana jest ochrona przed długotrwałą ekspozycją światła słonecznego i wysoką temperaturą, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Jest bardzo wrażliwy na zmiany temperatury. W wysokiej temperaturze może stracić lub zmienić barwę. Uwaga! Jest bardzo kruchy!

Apatyt – to grupa minerałów, fosforany wapnia zawierające obcy anion. Anionami mogą być jony OH^– (apatyt hydroksylowy), Cl^– (apatyt chlorowy), F^– (apatyt fluorowy). Należy do minerałów szeroko rozpowszechnionych występujących we wszystkich typach skał (m.in. w skałach magmowych, wulkanicznych, osadowych, pegmatytowych). Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa „απατείν” – „apato” co oznacza = „oszukiwać”, „zwodzić”, „łudzić”, „wprowadzać w błąd”, gdyż często bywa mylony z innymi minerałami. Apatyt może być niebieski, żółty, zielony, brązowy, szary. Czasem bywa również bezbarwny i przezroczysty, częściej jednak jest mętny i tylko lekko przeświecający. Kamienie wybierane do biżuterii mają najczęściej kolor niebieski i zielony. Apatyt jest fosforanem wapnia z domieszką fluoru lub chloru. Kryształy apatytu mają pokrój słupowy i osiągają często znaczną wielkość. Apatyt charakteryzuje twardość na poziomie „5” w skali Mohsa, biała rysa i szklisty połysk.

Apatyt składa się z fosforanu wapnia, substancja ta stanowi budulec zębów i kości ludzi oraz zwierząt. Opis pozytywnej interakcji z kamieniem został już dostrzeżony i opisany w starożytnych pismach Egipcjan, Sumerów i innych przedstawicieli cywilizacji z przeszłości.

Apatyt jest kamieniem nauki i inspiracji, pomaga w zrozumieniu sytuacji na wielu poziomach jednocześnie i uzyskiwaniu niezwykle trafnej odpowiedzi na zadawane pytanie. Wzmacnia intelekt, zwiększa motywację, pobudza kreatywność, przywołuje bezinteresowną miłość, przełamuje nieśmiałość, pomaga w przezwyciężeniu strachu. Jest w stanie powstrzymać silne emocje, wpływać na stan psychiczny człowieka.

Minerał ten polecany jest dla osób, które zajmują się pomaganiem i nauczaniem innych lub są zaangażowane w działania związane z ryzykiem np: strażacy, policjanci, lekarze, ratownicy medyczni, nauczyciele, wykładowcy, psycholodzy, terapeuci. Polecany dla ludzi którzy często podróżują jak również dla tych, którzy np. późną porą z różnych względów wracają do domu. podczas powrotu do domu. Dobry kamień dla osób nieśmiałych, daje poczucie bezpieczeństwa, pozwala przełamać nieśmiałość. Energia apatytu sprawia, że nigdy nie wykorzysta się wiedzy w negatywny sposób albo do nieodpowiednich celów. Apatyt ułatwia nawiązywanie współpracy, podnosi samoocenę, w znaczny sposób pomaga ludziom, którzy nie doceniają siebie. Pomaga zrealizować marzenia osobom, które nie mogą zdobyć się na wykonanie ważnego dla nich kroku. Warto mieć apatyt przy sobie jeśli planuje się nowe przedsięwzięcie a także podarować ten minerał osobom, które stoją przed ważnymi zmianami wymagającymi energii i odwagi – np. nowa praca, wszelkiego rodzaju egzaminy czy też rozpoczęcie studiów.

Mówi się, że apatyt jest w stanie ostrzegać właściciela odpowiednimi sygnałami przed niebezpieczeństwem (np. swędzenie skóry pod sygnetem).

Apatyt jest minerałem, który pomaga w docenieniu siebie, poprawia samoocenę i ułatwia bycie asertywnym, dodaje odwagi i otuchy aby uwierzyć w swoje możliwości. Dzięki tym właściwościom, biżuteria z apatytem staje się idealna dla osób, które są po przejściach obniżających wiarę w siebie. Minerał ten pomaga w odbudowywaniu naturalnego, zdrowego poziomu energii, eliminuje negatywne aspekty, oczyszcza z wątpliwości. Poprawia indywidualną ekspresję na różnych poziomach.

Moroksyt jest doskonałym kamieniem dla ludzi, którzy posiadają w sobie wielką potrzebę ekspresji własnych celów, planów, uczuć i myśli. To kamień dla osób noszących w sobie wiele niezrealizowanych marzeń oraz dla wszystkich tych, którzy potrzebują więcej odwagi i poczucia wartości. Pomaga nawiązywać kontakty z ludźmi, współpracować w grupie, a także otwiera na duchowe prowadzenie przez siły wyższe.

Zawarty w minerale fosfor pomaga w funkcjonowaniu mózgu i układu krążenia. Ułatwia usunąć gniew, smutek, rozdrażnienie i wyczerpanie emocjonalne. Apatyt wykorzystywany jest do normalizacji stanu emocjonalnego, a przejawy agresji i gniewu są zredukowane do minimum, osoba nabiera opanowania i spokoju umysłu. Pomaga dzieciom z nadpobudliwością i autyzmem.

• Wspomaga układ kostny, stawy i kręgosłup.
• Pomaga zrastać się złamanym kościom.
• Korzystnie wpływa na stan zdrowia osób cierpiących na artretyzm i reumatyzm.
• Przyspiesza rekonwalescencję po chorobach.
• Wspomaga procesy myślowe, ułatwia skupienie się i zwiększa koncentrację.
• Usprawnia pracę mózgu, niweluje skutki przeciążenia systemu nerwowego, stresu i przepracowania.
• Wspiera układ nerwowy.
• Działa przeciwbólowo: łagodzi migreny, bóle głowy, zębów i gardła. Sprawdza się także przy bólach mięśni i stawów.
• Niweluje napadowe pocenie się.
• Pobudza przemianę materii.
• Reguluje pracę tarczycy.
• Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje pracę serca i wzmacnia naczynia krwionośne, pomocny w leczeniu nadciśnienia krwi.
• Znakomicie sprawdza się: w leczeniu przeziębień, infekcji, przy zapaleniu górnych dróg oddechowych, chorób płuc, zapalenia oskrzeli oraz problemach z katarem i kaszlem.
• Pomocny w leczeniu reumatyzmu oraz zaburzeń równowagi.
• Zwiększa wchłanianie wapnia przez organizm.




ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

bliźnięta, baran, waga.

Barwa: zielona, ciemnozielona, brudnozielona, butelkowa zieleń.
Rysa: biała
Fluorescencja: tak (niebieska, jasno-niebieska do niebiesko-zielonej).
Pleochroizm: bardzo silny (barwa niebieska, niebiesko-zielona, żółta do bezbarwnej).
Połysk: szklisty

Krystaliczny apatyt występuje prawie we wszystkich skałach magmowych. Duże koncentracje apatytu znajdują się w pewnych partiach rud magnetytowych. Apatyt jest częstym składnikiem pegmatytów. Występuje w żyłach typu alpejskiego, jako konkrecje i płaskury w skałach osadowych, okruchowy w skałach osadowych. Najładniejsze okazy spotykane są w druzach jako szczotki krystaliczne oraz w pustkach skał wulkanicznych.

Występowanie – świat: Indie, Birma, Sri Lanka, Pakistan, Brazylia, Boliwia, USA (Maine, Kalifornia, Alaska, Płn. Dakota), Meksyk, Kanada, Madagaskar, Algieria, Kenia, Tanzania, Mozambik, Namibia, RPA, Rosja (Półwysep Kolski), Kazachstan, Włochy, Szwajcaria, Austria, Hiszpania, Portugalia, Finlandia, Norwegia, Czechy, Niemcy. Australia. Skały księżycowe zebrane przez astronautów podczas programu Apollo zawierają śladowe ilości apatytu.

Występowanie – Polska:
Góry Sowie (w hornblendytach), okolice Bielska-Białej i Żywca.

magnetyt, piroksen, hornblenda, anataz, rutyl, beryl, muskowit, skaleń, kalcyt, kwarc.

– poszukiwany, atrakcyjny kamień kolekcjonerski.

– stosowany w jubilerstwie – wykorzystywany do wyrobu biżuterii.

– źródło otrzymywania fosforu.

– do produkcji nawozów sztucznych, zapałek, produkcji kwasu fosforowego.

– główny nieorganiczny składnik tkanek zębowych (szkliwa, zębiny i cementu) oraz kości.

– w przemyśle farmaceutycznym.

– w przemyśle chemicznym.

– wykorzystywany w nauce i technice.

Apatyt łatwo można czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu apatytu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z apatytem. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Apatyt należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie. Wskazana jest ochrona przed długotrwałą ekspozycją światła słonecznego i wysoką temperaturą, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Jest bardzo wrażliwy na zmiany temperatury. W wysokiej temperaturze może stracić lub zmienić barwę. Uwaga! Jest bardzo kruchy!

Apatyt – to grupa minerałów, fosforany wapnia zawierające obcy anion. Anionami mogą być jony OH^– (apatyt hydroksylowy), Cl^– (apatyt chlorowy), F^– (apatyt fluorowy). Należy do minerałów szeroko rozpowszechnionych występujących we wszystkich typach skał (m.in. w skałach magmowych, wulkanicznych, osadowych, pegmatytowych). Jego nazwa pochodzi od greckiego słowa „απατείν” – „apato” co oznacza = „oszukiwać”, „zwodzić”, „łudzić”, „wprowadzać w błąd”, gdyż często bywa mylony z innymi minerałami. Apatyt może być niebieski, żółty, zielony, brązowy, szary. Czasem bywa również bezbarwny i przezroczysty, częściej jednak jest mętny i tylko lekko przeświecający. Kamienie wybierane do biżuterii mają najczęściej kolor niebieski i zielony. Apatyt jest fosforanem wapnia z domieszką fluoru lub chloru. Kryształy apatytu mają pokrój słupowy i osiągają często znaczną wielkość. Apatyt charakteryzuje twardość na poziomie „5” w skali Mohsa, biała rysa i szklisty połysk.

Apatyt składa się z fosforanu wapnia, substancja ta stanowi budulec zębów i kości ludzi oraz zwierząt. Opis pozytywnej interakcji z kamieniem został już dostrzeżony i opisany w starożytnych pismach Egipcjan, Sumerów i innych przedstawicieli cywilizacji z przeszłości.

Apatyt jest kamieniem nauki i inspiracji, pomaga w zrozumieniu sytuacji na wielu poziomach jednocześnie i uzyskiwaniu niezwykle trafnej odpowiedzi na zadawane pytanie. Wzmacnia intelekt, zwiększa motywację, pobudza kreatywność, przywołuje bezinteresowną miłość, przełamuje nieśmiałość, pomaga w przezwyciężeniu strachu. Jest w stanie powstrzymać silne emocje, wpływać na stan psychiczny człowieka.

Minerał ten polecany jest dla osób, które zajmują się pomaganiem i nauczaniem innych lub są zaangażowane w działania związane z ryzykiem np: strażacy, policjanci, lekarze, ratownicy medyczni, nauczyciele, wykładowcy, psycholodzy, terapeuci. Polecany dla ludzi którzy często podróżują jak również dla tych, którzy np. późną porą z różnych względów wracają do domu. podczas powrotu do domu. Dobry kamień dla osób nieśmiałych, daje poczucie bezpieczeństwa, pozwala przełamać nieśmiałość. Energia apatytu sprawia, że nigdy nie wykorzysta się wiedzy w negatywny sposób albo do nieodpowiednich celów. Apatyt ułatwia nawiązywanie współpracy, podnosi samoocenę, w znaczny sposób pomaga ludziom, którzy nie doceniają siebie. Pomaga zrealizować marzenia osobom, które nie mogą zdobyć się na wykonanie ważnego dla nich kroku. Warto mieć apatyt przy sobie jeśli planuje się nowe przedsięwzięcie a także podarować ten minerał osobom, które stoją przed ważnymi zmianami wymagającymi energii i odwagi – np. nowa praca, wszelkiego rodzaju egzaminy czy też rozpoczęcie studiów.

Mówi się, że apatyt jest w stanie ostrzegać właściciela odpowiednimi sygnałami przed niebezpieczeństwem (np. swędzenie skóry pod sygnetem).

Apatyt jest minerałem, który pomaga w docenieniu siebie, poprawia samoocenę i ułatwia bycie asertywnym, dodaje odwagi i otuchy aby uwierzyć w swoje możliwości. Dzięki tym właściwościom, biżuteria z apatytem staje się idealna dla osób, które są po przejściach obniżających wiarę w siebie oraz dla osób z postrzępionymi nerwami i przeżywających stresujące sytuacje. Minerał ten pomaga w odbudowywaniu naturalnego, zdrowego poziomu energii, eliminuje negatywne aspekty, oczyszcza z wątpliwości. Poprawia indywidualną ekspresję na różnych poziomach. Łagodząca i kojąca energia zielonego apatytu przyda się osobom zdenerwowanym i zestresowanym. Kamień ten pomoże w uzyskaniu spokoju i równowagi. Tulliumit łączy mądrość serca z mądrością umysłu, równoważy sferę logiczną i emocjonalną, tak żeby żadna z nich nie przeważała zbyt mocno.

Zawarty w minerale fosfor pomaga w funkcjonowaniu mózgu i układu krążenia. Ułatwia usunąć gniew, smutek, rozdrażnienie i wyczerpanie emocjonalne. Apatyt wykorzystywany jest do normalizacji stanu emocjonalnego, a przejawy agresji i gniewu są zredukowane do minimum, osoba nabiera opanowania i spokoju umysłu. Pomaga dzieciom z nadpobudliwością i autyzmem.

Zielony apatyt jest doskonałym kamieniem dla osób wracających do zdrowia po długiej chorobie lub bólu emocjonalnym, ponieważ pobudza nadzieję i odwagę podczas pokonywania przeszkód. Zielony apatyt wspomaga gojenie ran, jest także pomocny dla osób, które mają problemy z sercem.

• Wspomaga układ kostny, stawy i kręgosłup.
• Pomaga zrastać się złamanym kościom.
• Korzystnie wpływa na stan zdrowia osób cierpiących na artretyzm i reumatyzm.
• Przyspiesza rekonwalescencję po chorobach.
• Wspomaga procesy myślowe, ułatwia skupienie się i zwiększa koncentrację.
• Usprawnia pracę mózgu, niweluje skutki przeciążenia systemu nerwowego, stresu i przepracowania.
• Wspiera układ nerwowy.
• Działa przeciwbólowo: łagodzi migreny, bóle głowy, zębów i gardła. Sprawdza się także przy bólach mięśni i stawów.
• Niweluje napadowe pocenie się.
• Pobudza przemianę materii.
• Reguluje pracę tarczycy.
• Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje pracę serca i wzmacnia naczynia krwionośne, pomocny w leczeniu nadciśnienia krwi.
• Pomaga organizmowi w przyswajaniu witamin i składników odżywczych (zwłaszcza wapnia i żelaza).




ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

bliźnięta, byk, waga.

Barwa: żółta, brązowa, biało-żółta, biała, kremowa, czerwona, pomarańczowa, brunatna. Może być prześwitujący lub nieprzezroczysty.
Rysa: biała
Połysk: tłusty, woskowy
Pleochroizm: brak
Fluorescencja: brunatno-biała do żółto-zielonej.

Bursztyn bałtycki występuje na znacznych obszarach Europy Środkowej w formie nagromadzeń pierwotnych, związanych z osadami środkowego i górnego eocenu oraz nagromadzeń wtórnych, związanych o osadami młodszymi, głównie czwartorzędowymi.

Wyróżnia się trzy zasadnicze typy złóż bursztynu bałtyckiego:

1. stratoidalno-pokładowe – występujące w utworach paleogeńskich (złoża pierwotne),
2. stratoidalne gniazdowo-soczewowe – tworzące nagromadzenia bursztynu w utworach holoceńskich, przybrzeżno-morskich i aluwialnych (złoża wtórne),
3. gniazdowe – występujące wśród utworów plejstoceńskich, głównie w porwakach bursztynonośnych utworów paleogeńskich oraz na obszarach pokryw sandrowych (złoża wtórne).

Występowanie – świat: Występuje głównie wzdłuż południowych wybrzeży Morza Bałtyckiego: Dania, Niemcy, Rosja (półwysep Sambia – największa na świecie kopalnia bursztynu), Litwa (okolice Kłajpedy), Łotwa; rzadziej występuje w Szwecji, Ukrainie (Polesie Wołyńskie), Niemczech (okolice Bitterfeld-Wolfen).

Występowanie – Polska: w nagromadzeniach plejstoceńskich i holoceńskich na obszarach polodowcowych nie tylko (jak się powszechnie przyjmuje) w strefie nadmorskiej, lecz także na terenach znacznie oddalonych od Bałtyku, w okolicach Zatoki Gdańskiej, Mierzei Wiślanej, u nasady Mierzei Helskiej, na Kurpiach, w okolicach Lubartowa, Możdżanów koło Słupska (dawna kopalnia bursztynu). Sporadycznie bursztyn był znajdowany również w centralnej Polsce, np. w Warszawie; na południu Polski, w Krakowie, na Górnym i Dolnym Śląsku np. w okolicach Wrocławia, Bytomia, Jaworzna czy Zabrza.

Pierwotne nagromadzenia bursztynu w Polsce stwierdzano dość powszechnie. Największe znaczenie mają nagromadzenia występujące na Pobrzeżu Kaszubskim i Północnej Lubelszczyźnie, gdzie osady eocenu występują względnie płytko. W obu tych rejonach nagromadzenia bursztynu mają charakter złożowy, jednak w chwili obecnej istnieje tylko jedno udokumentowane złoże pierwotne – złoże Górka Lubartowska na Północnej Lubelszczyźnie o obliczonych zasobach 1009 t. W rozpoznanym w 2017 r. złożu piasków skaleniowo-kwarcowych Górka Lubartowska–Niedźwiada bursztyn jest kopaliną towarzyszącą.

piasek, żwir

– stanowi cenny materiał badawczy dla biologów i paleontologów (niekiedy zawiera bardzo cenne z punktu widzenia naukowego i wyjątkowo atrakcyjne dla kolekcjonerów inkluzje, często doskonale zachowanych organizmów zwierzęcych i roślinnych).

– od najdawniejszych czasów był używany jako kamień ozdobny i leczniczy (ozdoby i amulety wyrabiano z niego już w paleolicie).

– wykorzystywany w przemyśle kosmetycznym.

– wykorzystywany w przemyśle farmaceutycznym.

– wykorzystywany w medycynie.

– stosowany do wyrobu impregnatów i lakierów.

– wykorzystywany w lutnictwie.

– używany w przemyśle jubilerskim, do wyrobu biżuterii.

– poszukiwany przez kolekcjonerów.

Do czyszczenia bursztynu używamy wody z mydłem. Przecieramy każdy bursztyn osobno, przy użyciu miękkiej ściereczki. Miękkie tkaniny mają właściwości polerujące, nigdy nie czyścimy gładko oszlifowanego bursztynu niczym szorstkim. Nie należy kłaść go na słońcu. Nie zaleca się także przechowywania go w sąsiedztwie innych kamieni.

Bursztyn bałtycki („sukcynit”, „amber”, „jantar”, „bałtyckie złoto”) – to odmiana bursztynu, żywica kopalna, która powstała w warunkach naturalnych w epoce eocenu co najmniej 40 mln lat temu na lądzie Fennoskandii, zajmującym rozległe obszary obecnej Europy Północnej. Przez miliony lat bursztyn podlegał naturalnemu szlifowaniu w warunkach morskiego falowania. Występuje w formach otoczaków lub drobnych ziaren o różnym stopniu obtoczenia. Wyróżnia się bogactwem odmian, zróżnicowaniem barw i stopniem przezroczystości. Najczęściej jest koloru miodowo-żółtego, brunatnego, brązowego, pomarańczowego, kremowego, rzadziej woskowożółtego lub czerwonego. Często zawiera zatopione pozostałości roślin lub zwierząt.

Jest substancją organiczną pochodzenia roślinnego o zawartości kwasu bursztynowego od 3 do 8%. Wyróżnia to bursztyn bałtycki spośród około stu innych zidentyfikowanych w przyrodzie żywic kopalnych, niezawierających wcale albo poniżej 3% kwasu bursztynowego.

Najważniejszą cechą bursztynu, są jego właściwości elektrostatyczne. Bursztyn bałtycki cechuje się charakterystycznym zapachem podobnym do woni kościelnego kadzidła. W pierwotnej postaci, w normalnych warunkach ciśnienia i temperatury jest nierozpuszczalny w wodzie, w niewielkim stopniu rozpuszcza się tylko w niektórych rozpuszczalnikach organicznych tj. alkohol etylowy, eter naftowy czy benzen. Pod względem chemicznym zawiera ok. 80% węgla, 10% wodoru i 10% tlenu. Skład bursztynu jest różny i zależy w dużym stopniu od miejsca pochodzenia i wieku. Zdarza się, że skład surowca z tego samego złoża różni się między sobą.

W magiczną i leczniczą moc bursztynu wierzono od najdawniejszych czasów. Zachowane do dziś bursztynowe wisiorki z epoki kamienia interpretuje się jako amulety stosowane w magii łowieckiej przez prehistorycznych mieszkańców ziem nadbałtyckich. Najczęściej występują one w formie płytek lub okrągłych tarczek z ornamentami geometrycznymi, nacięciami w formie zygzaków i kropek, czasem ze stylizowanymi wyobrażeniami ludzi i zwierząt, a także w postaci zoomorficznych i antropomorficznych figurek. W okresie neolitu składano bursztynowe ofiary pod domami, jako zabezpieczenie ich mieszkańców przed wszelkimi nieszczęściami.

W starożytnym Rzymie bursztyn był popularny jako materiał zdobniczy, ale także przypisywano mu moc ochronną. Wierzono, że zapobiega on zapaleniu migdałów, leczy ból gardła i trudnościach z oddawaniem moczu. Zawieszony na szyi zwalczał gorączkę a podany z miodem poprawiał wzrok. Zmielony na mąkę lub pity z wonną żywicą przeciwdziałał dolegliwościom żołądkowym.

Średniowieczna medycyna przejęła większość przekonań o pozytywnym oddziaływaniu bursztynu dodając swoje własne zalecenia. Mnisi klasztorni zalecali spożywanie bursztynu w formie nalewki na piwie przy bólach brzucha, a na mleku przy chorobach pęcherza. Lekarze arabscy polecali bursztyn przy biegunce i krwotokach. Również Mikołaj Kopernik ordynował bursztynowy proszek na dolegliwości sercowe. Poradniki medyczne zalecały noszenie bursztynu przy sobie, a także okadzanie bursztynowym dymem miejsc dotkniętych epidemią dżumy. Źródła z końca XVII wieku odnotowały, że w czasie fali zarazy w miastach nadbałtyckich nie zmarł żaden z pracujących tam bursztynników. Dym ze spalanego bursztynu, jak również bursztyn sproszkowany spożywany w formie nalewki miały pomagać przy leczeniu zapalenia dróg oddechowych, w łzawieniach oczu, bólach głowy, zaburzeniach snu, konwulsjach, dolegliwościach miesiączkowych, krwotokach i przy porodach. W Chinach stosowano bursztyn bałtycki zmieszany z opium jako skuteczny środek uspokajający, przeciwbólowy i rozkurczowy.

W polskiej medycynie ludowej, zwłaszcza na terenie Kurpiów, bursztyn był bardzo popularnym środkiem leczniczym, a także strzegącym „od uroku”. Podawano go dzieciom do gryzienia dla złagodzenia bólu podczas ząbkowania. Jantarem, bo tak najczęściej nazywano owy cudowny kamień, leczono reumatyzm, choroby oczu i gardła, a nawet bezpłodność.

Wiara w dobroczynne działanie bursztynu, poparta wynikami badań naukowych, okazała się uzasadniona. Odkryto, że kwas bursztynowy działa jak biostymulator – pobudza system nerwowy, reguluje pracę nerek i jelit, jest środkiem przeciwzapalnym i antytoksycznym. Na bazie tego składnika wyrabia się maści i kremy na dolegliwości reumatyczne, astmatyczne, owrzodzenia i podrażnienia skóry oraz na schorzenia oskrzeli, gardła i tarczycy. Kwas i olej uzyskane z bursztynu wykorzystywane są też przez przemysł kosmetyczny, gdyż niszczą wolne rodniki i bakterie oraz mają właściwości dezynfekujące, a także łagodzące skutki oparzeń i ukąszeń owadów.

Badania wykazały, że bursztyn zawiera wiele cennych mikroelementów: krzem, żelazo, magnez, wapń, potas, związki organiczne połączone z jodem, substancje lotne, kwasy żywiczne. Korzystnie na nasze zdrowie wpływa jednak bursztyn surowy, czyli nieszlifowany. Ma wtedy właściwości antybakteryjne, ułatwia gojenie, a także obniża ciśnienie tętnicze, wzmaga wydzielanie żółci, uspokaja, aktywizuje organizm do walki z chorobami i do regeneracji.

Właściwości bursztynu wykorzystuje również nowoczesna kosmetyka. Kosmetyki zawierające bursztyn przeznaczone są do pielęgnacji cery zmęczonej, wymagającej dużego zasobu energii potrzebnej do odnowy komórkowej skóry. Kosmetyki te poprawiają nawilżenie i natłuszczenie skóry, powodują wzrost jędrności i elastyczności skóry. Wyraźnie zmniejszają szorstkość skóry i głębokość zmarszczek.

W połowie XVI wieku dokonano pierwszej suchej destylacji bursztynu, co znacznie rozszerzyło możliwości jego farmaceutycznego wykorzystania. Powstałe w wyniku destylacji: kwas, olej i kalafonię bursztynową stosuje się do dziś.

Kwas bursztynowy – ma postać dość dużych białych kryształków. Wzmacnia siły witalne człowieka, zwiększa odporność organizmu, spowalnia procesy starzenia pełniąc rolę antyutleniacza. Stosowany po przebytych urazach (opuchlizna) i długotrwałych chorobach pozwala szybko zregenerować siły i odzyskać dawną sprawność fizyczną i intelektualną. Wytworzono i opatentowano dziesiątki skutecznych leków zawierających kwas bursztynowy, szczególnie w USA, a także w dzisiejszej Rosji. Wśród nich najważniejsze wydają się specyfiki zapobiegające starzeniu się komórek ludzkiego organizmu. Warto zauważyć że w sukcynicie zawartość kwasu bursztynowego jest blisko tysiąckroć razy większa niż w produktach spożywczych takich jak sok z niedojrzałych owoców agrestu, jabłek i winogron. Kwas bursztynowy, ma jeszcze jedną właściwość.: neutralizuje alkohol we krwi, czyli leczy tzw. kaca.

Olej bursztynowy – z wyglądu jest to olejowa ciecz koloru ciemnego o nieprzyjemnym, charakterystycznym zapachu. Według właściwości fizyczno-chemicznych zalicza się do grupy olejków eterycznych. Olej bursztynowy zawiera do 70% terpenów i seskwiterpenów. Poza tym w oleju zawarte są fenole, alkohole, ketony i związki hydro-aromatyczne. Olej bursztynowy zawiera też oczywiście kwas bursztynowy, octowy i inne kwasy karboksylowe. Szybko nasącza skórę wnikając w głąb tkanki udrażniając przepływ krwi w naczyniach włosowatych. Znakomicie likwiduje bóle i skurcze mięśni. Używany w postaci maści i balsamów do masaży i okładów w przypadkach bólów reumatycznych i pourazowych. O oleju bursztynowym w 1652 roku pisał włoski podróżnik Giacomo Fantuzzi: „Z bursztynu wyrabia się bardzo cenny olej, bardzo mocny, cierpki i zawiesisty, który posiada tysięczne zalety, jak to stoi w przepisie, który dostałem w Gdańsku, gdzie proces ten do doskonałości doprowadzono…”.

Kalafonia bursztynowa – Nie stosuje się w lecznictwie. Jest stosowana do wyrobu impregnatów i lakierów, szczególnie ceniona w lutnictwie.

Zmikronizowany bursztyn – ma zastosowanie w lecznictwie i kosmetyce. m.in. do produkcji kremów regenerujących, uelastyczniających i wygładzających skórę. Drobiny bursztynu wnikają głęboko w skórę i przenikają warstwę rogową naskórka, a oddziałując bezpośrednio na warstwy żywe przyspieszają cykl odnowy skóry, regenerując i aktywizując wszystkie zachodzące w nich procesy.

Nalewka bursztynowa – rozgrzewa ciało, a kilka kropli rozcieńczonych w szklance wody niszczy mikroorganizmy w przewodzie pokarmowym i pomaga w przeziębieniach – hamuje rozwój bakterii- działa jak naturalny antybiotyk, obniża ciśnienie tętnicze, uspokaja, ułatwia gojenie ran, aktywizuje układ immunologiczny.

Maść bursztynowa – zawarte w bursztynie bałtyckim związki z grupy terpenów działają rozgrzewająco. Wspomagają w stanach reumatycznych, rozluźniają mięśnie wokół stawów i poprawiają ukrwienie skóry, leczą stłuczenia, żylaki i bolące mięśnie. Maść bursztynowa jest przeznaczona tylko do użytku zewnętrznego. Należy ją wcierać miejscowo kilka razy dziennie.

• Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.
• Wspomaga i reguluje pracę tarczycy.
• Hamuje rozwój bakterii jako naturalny antybiotyk.
• Pomaga przy bólach głowy (również migrenowych).
• Uśmierza ból, szczególnie reumatyczny.
• Pomocny w leczeniu: bólu i infekcji gardła, zapalenia migdałków.
• Reguluje pracę nerek oraz jelit.
• Pomaga w gojeniu się ran.
• Wspomaga wydzielanie żółci.
• Regeneruje skórę, poprawia jej elastyczność i jędrność.
• Zapobiega tworzeniu się zmarszczek.
• Pobudza metabolizm i dodaje energii.
• Działa antyoksydacyjnie, niszczy wolne rodniki, hamuje proces starzenia.
• Wzmacnia siły witalne.
• Łagodzi skutki oparzeń i ukąszeń owadów.
• Znakomicie likwiduje bóle i skurcze mięśni.
• Aktywizuje organizm do walki z chorobami i do regeneracji.
• Neutralizuje alkohol we krwi.

 

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

lew, panna, bliźnięta

Barwa: bezbarwna, mleczna, biała, żółta, jasno-niebieska, błękitna.
Rysa: biała
Połysk: szklisty do perłowego
Pleochroizm: słaby, bezbarwny
Fluorescencja: fluorescencja w ultrafiolecie, luminescencja niebieskawa, żółta lub zielonkawo-biała, czasami termoluminescencja, bardzo często przez inkluzje lub zanieczyszczenia organiczne.

Powstaje w wyniku niskotemperaturowych procesów hydrotermalnych – zwykle w osadach morskich. Jest spotykany w żyłach kruszcowych (z galeną, sfalerytem), w pęcherzach pogazowych wulkanitów, w kalderach i kraterach wulkanicznych.

Występowanie – świat: Namibia, Madagaskar (niebieskie kryształy o długości ponad 10 cm, Włochy (Sycylia), Czechy, Wieka Brystania, Kanada, USA (największe kryształy – do 75 cm i 2–3 kg wagi – pochodzą z wyspy South Bass w stanie Ohio.

Występowanie – Polska: Najpiękniejsze okazy pochodzą z kopalni Machów w okolicach Tarnobrzega (towarzyszy siarce wydobywanej metodą odkrywkową), na Kujawach (w solach potasowo-magnezowych), w okolicach Zamościa, Opola, Kazimierza Dolnego, w kopalni Dębieńsko w Górnośląskim Zagłębiu Węglowym, w wapieniach cementowni Goleszów.

siarka, gips, kalcyt, aragonit, dolomit.

– stanowi główne źródło otrzymywania strontu „Sr”.

– poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– wykorzystywany w różnych stopach metali.

– wykorzystywany w pirotechnice.

– do produkcji sztucznych ogni.

– w energetyce jądrowej.

– w przemyśle szklarskim.

– w przemyśle ceramicznym.

– do produkcji farb.

– do produkcji baterii elektrycznych.

– niekiedy używany jako kamień jubilerski.

Celestyn jest kruchym i miękkim minerałem (twardość w skali Mohsa 3,0-3,5). Unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Myć tylko pod bieżącą wodą. Delikatnie przecierać miękką szmatką. Nie używać żadnych środków chemicznych do czyszczenia. Zachowaj ostrożność i nie umieszczaj innych twardszych kamieni w pobliżu celestynu. Zawsze przechowuj biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owiń ją miękką szmatką. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków.

Celestyn – inaczej siarczan strontu. Można go spotkać w postaci bezbarwnej, żółtej lub białej, jednak najczęściej przyjmuje różne odcienie błękitu. Jest minerałem kruchym (twardość w skali Mohsa 3,0-3,5). Powstaje w wyniku niskotemperaturowych procesów hydrotermalnych, zwykle w osadach morskich. Często towarzyszy złożom siarki, gipsu, kalcytu i dolomitu. Wykazuje luminescencję (inaczej, jarzenie) zarówno wówczas, gdy zostaje poddany działaniu wysokiej temperatury (termoluminescencja), jak i pod wpływem promieni ultrafioletowych (fluorescencja). Można go rozpoznać poprzez ogrzanie palnikiem, ponieważ stront zawarty w jego składzie chemicznym nadaje płomieniowi barwę soczyście czerwoną.

Minerał ten ma liczne zastosowanie – stanowi główne źródło otrzymywania strontu, jest stosowany do produkcji sztucznych ogni (azotan strontu – czerwona barwa), oraz jest wykorzystywany w przemyśle szklarskim, w energetyce jądrowej i do produkcji baterii elektrycznych. Jest minerałem dość pospolitym i szeroko rozpowszechnionym.

Nazwa celestyn pochodzi od łacińskiego słowa „caelum” czyli „niebo, niebiański” i nawiązuje do barwy pierwszych znalezionych celestynów które przypominały w kolorze nieboskłon. W późniejszym czasie minerał ten nazwano także „kamieniem pobożności”. Podobno we wczesnym średniowieczu mistycy chrześcijańscy odkryli, że przy szczotkach krystalicznych celestynu, szybciej zatapiają się w modlitwie i doznają religijnych wizji.

Celestyn pomaga obniżyć ciśnienie krwi u osób cierpiących na nadciśnienie tętnicze, redukuje ból reumatyczny, normalizuje aktywność sercowo-naczyniową, ułatwia leczenie różnych chorób oczu, działa relaksująco, redukuje stres i przynosi wewnętrzny spokój, sprzyja wyciszeniu, koncentracji oraz kontemplacji, działa korzystnie na gardło, wspomaga leczenie rozmaitych schorzeń krtani, likwiduje tzw. globus histericus, pomaga pozbyć się jąkania na tle nerwowym.

„Niebiański minerał” daje człowiekowi zdolność do pięknego wyrażania swoich myśli, zwiększa pewność siebie i jasność wypowiedzi. Jest w stanie obudzić w osobie wiele ukrytych talentów.

Celestyn to doskonały kamień dla osób zainteresowanych aniołami i pragnącymi mieć lepszy kontakt z własnym „Aniołem Stróżem”. Celestyn pomaga w rozwijaniu intuicji i zdolności parapsychologicznych – jasnowidzenia, otrzymywania informacji z wyższych wymiarów. Celestynu można używać do medytacji oraz do pracy ze snami – wspomaga zapamiętywanie i rozumienie snów. Zapewnia również bezpieczeństwo „podróżnikom astralnym” (podróże poza ciałem, odmienne stany świadomości, sen na jawie itd. itp.).

Minerał ten polecany jest dla osób występujących publicznie i odczuwających tremę – dla aktorów, piosenkarzy, mówców i wykładowców.

Wibracje tego minerału znakomicie poprawiają nastrój i wnoszą dobrą, przyjazną energię do każdego pomieszczenia, w którym umieścimy ten minerał. Dobroczynnie działa także noszenie na szyi wisiorka z celestynem oraz płukanie gardła wodą, w której przez 6 godzin moczył się ten minerał (oczywiście wcześniej oczyszczony pod strumieniem bieżącej wody). Celestyn bywa niezastąpiony po ciężkim, nerwowym dniu – szybko usuwa stres z ciała (likwiduje napięcia mięśni) oraz „zdejmuje” ból głowy. Wystarczy położyć się wygodnie na łóżku, kanapie czy nawet na kocu na podłodze, położyć jeden kawałek celestynu na czole między brwiami, drugi nad głową i poleżeć spokojnie 15-20 minut.

Celestyn oczyszcza atmosferę i jest źródłem pozytywnej energii, polepsza nastrój i wnosi inspirację w każdą czynność w jaką człowiek jest zaangażowany. Ułatwia otworzenie się na zdolności do jasnowidzenia, jasnosłyszenia i jasnoczucia. Ten kamień polepsza dostęp do inspiracji i intuicji, a także myślenia abstrakcyjnego.

• Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.
• Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
• Redukuje stres i przynosi wewnętrzny spokój.
• Zapobiega sennym koszmarom i niedomaganiom nerwowym.
• Pomocny w leczeniu różnych chorób oczu.
• Pomocny w leczeniu bólu gardła, zapalenia oskrzeli.
• Łagodzi migreny.
• Obniża gorączkę.
• Łagodzi stany depresyjne.
• Pomocny przy reumatyźmie i stanach zapalnych.
• Wzmacnia płuca i układ oddechowy, ułatwia odkasływanie, przeciw chrypce.

 

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

koziorożec, bliźnięta, wodnik

Barwa: blado-żółta, żółta do ciemno-pomarańczowej, złocisto-brunatna, cytrynowo-żółta, żółto-pomarańczowa
Rysa: biała
Połysk: szklisty, na przełamie tłusty
Pleochroizm: słaby (żółty, jasnożółty)

Główny składnik tzw. kwaśnych (bogatych w krzemionkę) skał magmowych głębinowych (granitów, granodiorytów) oraz wylewnych (ryolitów, porfirów kwarcowych), w dużych ilościach wśród żył pneumatolitycznych i hydrotermalnych mono- i polimineralnych; także wśród skał osadowych (żwirów, piasków, piaskowców, lessów) i metamorficznych (gnejsów, łupków), w próżniach pogazowych skał bazaltowych, w tak zwanych geodach, w aluwiach rzecznych, żyłach typu alpejskiego, w septariach, w marmurach, druzach pegmatytowych. Otoczaki kwarcowe tworzą żwiry i zlepieńce.

Występowanie – świat: Brazylia (Campo Belo, Sete Lagoas, Minas Gerais), USA (Kolorado, Karolina Płn., New Hampshire), Meksyk, Kanada, Madagaskar, Rosja, Kazachstan, Czechy, Hiszpania, Francja, Szkocja, Birma, Kolumbia, Zimbabwe.

Występowanie – Polska: okolice Jeleniej Góry i Nowej Rudy w Sudetach.

kalcyt, skalenie, kruszce, turmalin, beryl, mika.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– poszukiwany i ceniony kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

Cytryn należy myć pod bieżącą wodą, a następnie wystawić na działanie promieni słonecznych. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Jest minerałem nadzwyczaj odpornym na działanie kwasów i zasad. Rozpuszcza się jedynie w kwasie fluorowodorowym. Cytryn jest kruchy, należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze ściągaj biżuterię przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu cytrynu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z cytrynem. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką.

Cytryn – nazwa pochodzi od starofrancuskiego słowa „citrin” – żółty, greckiego słowa „kitros” – cytryna, lub łacińskiego słowa „citrus” – drzewo cytrusowe. Należy do kamieni szlachetnych; piękna, drogocenna i rzadka odmiana kwarcu (żółty kwarc). Jest przezroczysty, jego żółte zabarwienie spowodowane jest obecnością śladowych ilości cząsteczek wodorotlenku żelaza, jako domieszka w jego budowie.

Żółte zabarwienie Cytrynu jest bardzo rzadko spotykane w naturze i dlatego częstym działaniem jubilerskim dla osiągnięcia kamienia podobnego do naturalnego Cytrynu jest wygrzewanie Ametystu lub Kwarcu dymnego. W temperaturze 470 °C Ametyst staje się jasno-żółty, a przy temperaturze 550–560 °C – osiąga kolor ciemno- lub czerwono-brunatny. Wszystkie wyprażane Cytryny wykazują czerwonawy odcień, podczas gdy naturalny cytryn jest zwykle blado-żółty.

Najwyżej cenione Cytryny mają kolor ciemnopomarańczowy i zwane są Cytrynami Madeira ze względu na podobieństwo swojej barwy do wina Madeira. Czasami Cytryn tworzy dwubarwne formy będące w części cytrynem, a w części ametystem, wówczas znamy go jako „ametryn”.

W czasach starożytnych cytryn noszono ze sobą jako ochronę przed jadem węża oraz grzesznymi myślami. Z powodu barwy zbliżonej do topazu niekiedy cytryn nazywano „topazem kwarcowym”. Cytryn z uwagi na barwę przypominającą złoto uważany był powszechnie za kamień dobrobytu i obfitości.

W czasach nowożytnych cytryn dużą popularność zyskał w latach 30. XX wieku. Wówczas zaczął stopniowo wypierać żółte topazy z uwagi na podobieństwo w wyglądzie i dużo niższe koszty wydobycia. Obecnie tworzy się z niego efektowną biżuterię na różne okazje.

Cytryn uważany jest za kamień optymizmu, radości i szczęścia. Minerał ten wzmacnia pewność siebie, silną wolę i kreatywność. Jest też „kamieniem dobrobytu”. Przyciąga dobre okazje, zdarzenia i ludzi. Pomaga rozwiązywać problemy, napawa optymizmem oraz entuzjazmem, uczy cieszyć się życiem. Z tego względu pomocny jest przy leczeniu depresji, lęków i fobii. Skutecznie eliminuje skłonności autodestrukcyjne. Sprzyja lepszemu poznaniu siebie oraz wytaczaniu nowych kierunków w życiu. Przynosi nadzieję oraz uśmiech.

Polecany jest szczególnie kobietom, których środowisko działania jest bardzo dynamiczne, pełne zmian oraz nowych wyzwań. Dodaje on pewności siebie, odwagi oraz otwiera umysł. Jest pomocny podczas: prowadzenia różnego rodzaju biznesu, podczas rozmów rekrutacyjnych czy biznesowych, podejmowania decyzji finansowych oraz wystąpień publicznych. Cytryn jest nazywany „kamieniem sukcesu”, gdyż sprzyja osiągnięciu materialnego bogactwa, dobrobytu i powodzeniu w karierze zawodowej. Kamień ten dedykowany jest wszystkim tym, którzy rozpoczynają nowy biznes – sprzyja robieniu interesów i wspiera nowe przedsięwzięcia. Cytryn przeznaczony jest dla wszystkich osób przedsiębiorczych, które czują się dobrze przy dużej ilości zadań i ciągłych zmianach. We wszystkich tych sytuacjach potrzebna jest odwaga, siła przebicia, zdolności przekonywania, logiczne myślenie i silna motywacja wewnętrzna. Przyciąga wiele dobrych okazji czy zdarzeń oraz odpowiednich ludzi pomocnych w naszym rozwoju zawodowym, awansie, rozkręceniu własnej firmy czy w wyjściu z kryzysu finansowego. Polecany jest także dla mówców występujących przed publicznością, nauczycieli, wykładowców akademickich. Może się również okazać doskonałym amuletem dla osób, które przygotowują się do rozmowy kwalifikacyjnej.

Kamień wspiera wszystkich tych, którzy podejmują przedsięwzięcia finansowe. Doskonały towarzysz bankierów, osób pracujących w sprzedaży, na giełdzie oraz innych osób prowadzących swoją działalność. Warto mieć go przy sobie podczas rozmowy o pracę lub przy prowadzeniu negocjacji biznesowych. U osób zarabiających w sposób twórczy kamień wzmacnia naturalną kreatywność artysty. Cytryn przyczynia się do odczuwania satysfakcji płynącej ze sfery zawodowej.

Kwarc żółty wzmacnia układ odpornościowy, zwiększa poziom energii życiowej i wytrzymałość. Jest doskonałym wsparciem dla osób borykających się z syndromem chronicznego zmęczenia. Wpływa korzystnie na układ hormonalny, a także wzmacnia umiejętność koncentracji. Cytryn pobudza trawienie, śledzionę i trzustkę. Zażegnuje infekcje w nerkach i pęcherzu moczowym. Pobudza krążenie, usuwa toksyny z krwi, stymuluje grasicę i utrzymuje równowagę w czynnościach tarczycy. Wzmacnia nerwy.

Cytryn jest jednym z kamieni hojności. Ten dynamiczny kamień uczy, jak do siebie przyciągnąć bogactwo, dobrobyt połączony z sukcesem i wszystkimi dobrymi i przyjemnymi rzeczami, które oferuje świat. Cytryn jest kamieniem szczęścia i szczodrości, który będzie zachęcał do dzielenia się z wszystkimi, a jednocześnie pomoże żyć w obfitości. Jest obdarzony mocą zapewnienia szczęścia każdemu, kto jest właścicielem kryształu. W pobliżu kamienia nie ma miejsca na melancholię i negatywne emocje. Jest to kamień, który bardzo dobrze działa przy regulowaniu stosunków w grupach lub w rodzinie, gdzie istnieją spory.

Minerał ten dodaje wiary w siebie i zmniejsza skłonności autodestrukcyjne. Wzmacnia indywidualność, zwiększa motywację, zachęca do kreatywności i wyrażania siebie. Dzięki temu kamieniowi nie będziecie przewrażliwieni – zwłaszcza na punkcie własnej krytyki. Jednocześnie sami zyskacie umiejętność konstruktywnej krytyki. Cytryn pomaga rozwijać pozytywne nastawienie, patrzeć optymistycznie w przyszłość, iść dalej z biegiem czasu bez oglądania się w przeszłość. Dzięki temu kamieniowi możecie cieszyć się z nowej wiedzy, przy czym będziecie wiedzieć jak zbadać każdą możliwość, aż znajdziecie najlepsze możliwe rozwiązanie.

• Podwyższa zdolności regeneracyjne organizmu w czasie choroby.
• Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje pracę serca i wzmacnia naczynia krwionośne.
• Znany jest jako kamień antycukrzycowy – wspomaga wydzielanie insuliny, reguluje pracę trzustki.
• Ułatwia zasypianie, zapewnia twardy – spokojny i zdrowy sen.
• Oczyszcza i detoksykuje krew.
• Obniża wysoki poziom cholesterolu we krwi.
• Stymuluje pracę mózgu.
• Pomocny przy zaburzeniach hormonalnych oraz alergiach.
• Wpływa pozytywnie na pracę tarczycy.
• Reguluję pracę organów wewnętrznych; szczególnie nerek, wątroby oraz śledziony.
• Usprawnia pracę systemu trawiennego, reguluje przemianę materii.
• Łagodzi dolegliwości żołądkowe i jelitowe.

 

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

bliźnięta, lew, panna, byk, baran

Barwa: żółto-zielona, zielona do szmaragdowej zieleni (wywołana obecnością chromu), trawiasto-zielona, od jasnej do ciemnej zieleni.
Efekty optyczne: Wyjątkowy blask i dyspersja demantoidu zainspirowała do nazwania tego kamienia „diamentowym”. Klejnot ten ma większą jasność i wyższą dyspersję niż diament. Jest także o wiele bardziej błyskotliwy niż inne znane zielone kamienie, takie jak szmaragd, perydot i tsavoryt.
Rysa: biała
Połysk: szklisty lub tłusty

Zazwyczaj w skałach metamorficznych i w ultrazasadowych skałach magmowych. W skałach wapienno-krzemianowych i serpentynitach, w szczelinach tych skał, w skałach wulkanicznych (zwłaszcza melanit). Stanowi składnik wielu osadów aluwialnych (piasków i żwirów).

Występowanie – świat: Rosja (w okolicach Niżnego Tagilska, nad rzeką Bobrowka i w innych miejscach na Uralu) Włochy (Van Malenco – Piemont), Madagaskar (Antetezambat), Kongo, Tanzania, Kenia, USA (San Benito w Kalifornii, także w Pensylwanii i w Arizonie), Niemcy (m.in. Wurlitz w Bawarii), Słowacja, Namibia, Afganistan, Azerbejdżan, Kanada, Iran, Pakistan, Korea Południowa, Sri Lanka, Zair.

Występowanie – Polska: w okolicach Kowar.

chloryt, diopsyd, hedenbergit, magnetyt

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, kolczyków, naszyjników itp.),

– rzadki, bardzo poszukiwany kamień kolekcjonerski,

– jako imitacja diamentu (odmiany czyste, dobrze oszlifowane).

Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi (sport). Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu demantoidu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z demantoidu. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Demantoid należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków.

Demantoid to minerał z gromady krzemianów, zaliczany do grupy granatów (gemmologiczna odmiana andradytu). Minerał bardzo rzadki. Nazwa pochodzi od niderlandzkiego demant – diament, co ma wskazywać na znaczne podobieństwo ogni kamienia oszlifowanego do diamentu.

Kamień został odkryty w 1868 roku w Rosji w górach Ural. Demantoid został zidentyfikowany jako odmiana andradytu w 1854 roku przez znanego mineraloga Nilsa Gustafa Nordenskiölda. Rosja do niedawna była jedynym źródłem tego najrzadszego granatu. Od lat 90. XX wieku odkryto nowe źródła, na przykład w Kongo, czy w Korei w 1975 roku, ale jakość tych kamieni była niższa. W 1996 roku w Namibii zostały odkryte nowe większe złoża. Klejnoty tego minerału są bardzo pożądane i drogie.

Demantoid był popularnym kamieniem szlachetnym w okresie Belle Époque (1890-1915), szczególnie w biżuterii w stylu Art Nouveau. Rosyjscy carowie szczególnie faworyzowali ten klejnot. Demantoidy są zazwyczaj małe. Kamienie większe niż 10 karatów są bardzo rzadkie. Największy demantoid jaki kiedykolwiek znaleziono pochodził z rosyjskiego Uralu i ważył 252,5 karata lub 50,5 grama.

Demantoidy nazwano kiedyś „szmaragdami syberyjskimi”, „chryzolitami syberyjskimi” i „chryzolitami Uralu”. Oczywiście granaty są chemicznie i optycznie odrębne od tych klejnotów.
Demantoid jest najbardziej kosztownym rodzajem granatu i jednym z najcenniejszych kamieni szlachetnych na świecie. Jest wysoko ceniony ze względu na rzadkość i niewiarygodny blask. Bogata paleta barw demantoidów obejmuje wiele odcieni zieleni, z żółtawymi i brązowymi nutami. Szczególnie cenny jest demantoid w kolorze szmaragdowym, jednak występuje bardzo rzadko.

Granat ma dużą siłę regeneracyjną. Stymuluję instynkt przetrwania, dodaje odwagi, nadziei i siły wewnętrznej. Zwiększa siłę woli i wiary w siebie, a oprócz tego wyostrza percepcję i jasność umysłu. Przynosi optymizm, wzmaga chęć życia, ożywia uczucie nadziei na przyszłość i miłości do życia dlatego skutecznie leczy stany depresyjne, melancholię i smutek. Jest kamieniem wskazanym dla osób, którym szczególnie trudno jest dokonywać zmian w życiu z obawy przed nieznanym. Takiego typu ludzie, mimo iż nie są zadowoleni z obecnego stanu rzeczy, nie potrafią znaleźć odwagi, aby oderwać się od niezdrowych relacji, przyzwyczajeń, nałogów czy własnej bierności. Po prostu nie wierzą w swoje możliwości i dlatego nie robią nic, co mogłoby zmienić ich trudne położenie. Energia granatu pozwala przezwyciężyć własną nieśmiałość i lęk przed zmianą, gdyż buduje odwagę i poczucie własnej wartości, także tej związanej z własną seksualnością. Przemija zazdrość, huśtawka nastrojów czy potrzeba kontroli innych. Ufamy sobie, akceptujemy siebie i to, co aktualnie mamy, doceniamy wszystkie rzeczy czy umiejętności, które posiadamy. Nie obawiamy się niczego złego od innych i – tak, jak w samospełniającej się przepowiedni – spotykają nas tylko dobre rzeczy.

Kamień pomaga w pokonaniu obaw związanych z podjęciem ryzyka i wyzwaniami, które stoją za pójściem za swoimi marzeniami. Jest to kamień nowej nadziei. Symbolizuje rozkwit w czasie przygnębienia i niepowodzeń. Sprzyja rozjaśnieniu duszy oddalając negatywne myśli i ponure nastroje. Trzymany w dłoni lub na głowie podczas medytacji nad przeszłym życiem granat wspomaga w dotarciu do potrzebnych informacji i ujawnieniu ich świadomości, przynosząc prawdę i uzdrowienie duchowe.

Kamień ten wiąże się również z namiętną miłością i zaleca szczególnie osobom cierpiącym na spadek potencji seksualnej. Pomaga on również odzyskać energię witalną. Sprawdza się również w przypadku leczenia zaburzeń pracy serca, czy stanów zapalnych i niedokrwistości.

Noszenie biżuterii z granatem zwiększa popularność w kręgach społecznych, konsoliduje przyjaźnie, jak również wspomaga w leczeniu depresji. Wzmacnia pozytywne myślenie i energię oraz przynosi nadzieję.

Granat to również „kamień romantycznej miłości i pasji”. Budzi przypływ namiętności i energii seksualnej oraz intymności. Podarowanie biżuterii z granatem jako prezent to dowód oddania, czułości i lojalności. Jest nazywany również „kamieniem sukcesu”. Wzmacnia siłę woli, logiczne myślenie i motywację wewnętrzną. Dodaje odwagi do podejmowaniu ryzyka i sprzyja osiąganiu sukcesów. Jeśli twój biznes w wybranej profesji nie idzie tak dobrze jak byś chciał(a), trzymaj trzy lub więcej kamieni granatu na biurku, a sukces powinien zawitać niedługo.

• • Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.
  • Zwiększa sprawność i aktywność seksualną.
  • Pomaga w leczeniu impotencji.
  • Usprawnia czynności układu rozrodczego, pomaga w leczeniu narządów płciowych.
  • Usprawnia pracę jelit.
  • Wzmacnia płuca, wspomaga leczenie alergii oraz astmy.
  • Pomocny w leczeniu bólu gardła, zapalenia oskrzeli.
  • Pomocny w leczeniu schorzeń nerek i pęcherza moczowego.
  • Oczyszcza krew, przeciwdziała miażdżycy.
  • Zwiększa skuteczność leczenia problemów hormonalnych a także hemoroidów.
  • Reguluje zaburzenia miesiączkowe.
  • Odnawia skórę i przeciwdziała tworzeniu się zmarszczek.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

wodnik, waga, lew, panna, skorpion, strzelec, koziorożec

Barwa: bezbarwna, biała, szara, czarna, żółta, różowa, zielona, niebieska,brunatna
Rysa: biała
Połysk: diamentowy
Pleochroizm: brak

Widmo emisyjne węgla

W skałach ultrazasadowych (kimberlitach), lamproitach, skałach metamorficznych (eklogitach), w skałach osadowych – okruchowe (w piaskach, żwirach rzecznych i plażowych, w zwietrzelinie). Zmetamorfizowane skały okruchowe – łupki, metakoglomeraty. Rozróżnia się dwa rodzaje występowania diamentów:

• • złoża pierwotne (znajdują się w miejscu, gdzie powstały);
  • złoża wtórne (okruchowe, przeniesione w inne okolice).

Występowanie – świat: Australia, Angola, Brazylia, Botswana, Kanada, Chiny, Ghana, Indie, Kazachstan, Liberia, Birma, Namibia, Rosja, RPA, USA, Wenezuela, Zimbabwe, Demokratyczna Republika Konga, Tanzania, Wybrzeże Kości Słoniowej.

Występowanie – Polska: nie stwierdzono.

Występowanie – poza Ziemią: Chociaż diamenty na Ziemi są rzadkie, w kosmosie są bardzo powszechne. W meteorytach około trzech procent węgla ma postać nanodiamentów o średnicy kilku nanometrów. Wystarczająco małe diamenty mogą powstawać w zimnym kosmosie, ponieważ ich niższa energia powierzchniowa czyni je bardziej stabilnymi niż grafit. Sygnatury izotopowe niektórych nanodiamentów wskazują, że powstały one poza Układem Słonecznym w gwiazdach.
Eksperymenty wysokociśnieniowe przewidują, że duże ilości diamentów skraplają się z metanu w „diamentowy deszcz” na lodowych gigantach – planetach: Uran i Neptun. Niektóre planety pozasłoneczne mogą prawie w całości składać się z diamentu. Diamenty mogą występować w gwiazdach bogatych w węgiel, zwłaszcza w białych karłach Małe ilości diamentu w postaci nanodiamentów, lonsdaleitu i chaoitu występują w wielu meteorytach, np. w meteorytach żelaznych, ureilitach.

pirop, oliwin, piroksen, flogopit

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– rzadki, bardzo poszukiwany kamień kolekcjonerski i inwestycyjny.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– w produkcji materiałów ściernych, narzędzi tnących i skrawających.

– jako elementy w aparaturze naukowej i medycznej.

– detektory cząstek elementarnych, dozymetry.

– do wyrobu past termoprzewodzących.

– do wyrobu twardościomierzy i igieł fonograficznych.

– stosowany w elektronice.

Diament należy myć pod bieżącą wodą. Unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Diament jest bardzo twardy jednak kruchy, dlatego należy obchodzić się z nim ostrożnie. Zawsze przechowuj biżuterię z Diamentu wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owiniętą miękką szmatką.

Diament – bardzo rzadki minerał z gromady pierwiastków rodzimych. Najczystsza, krystaliczna forma węgla o regularnym układzie krystalograficznym. Uznawany za najcenniejszy kamień szlachetny na świecie. Powstaje w procesie krystalizacji (przez miliony lat) pod ogromnym ciśnieniem i w wysokiej temperaturze w kimberlitach i perydotytach, na głębokości od 140 do 190 kilometrów. Następnie wynoszony na powierzchnię przez erupcje wulkaniczne. Jest najtwardszym minerałem występującym w przyrodzie = 10 w skali Mohsa. Jest także odporny na wszelkie działanie czynników chemicznych (nierozpuszczalny w wodzie, kwasach i zasadach). Diamenty mają jeden z największych stopni odbicia światła, a jednocześnie największy stopień rozproszenia światła spośród kamieni. Szeroko wykorzystywany w jubilerstwie jako kamień ozdobny. Posiada również wiele zastosowań przemysłowych.

Nazwa pochodzi od łacińskiego słowa „diamentum” bądź starogreckiego. „ἀδάμας” (adamas) – ‛niepokonany, niezniszczalny’ i nawiązuje do jego wyjątkowej twardości. Diament stanowi jedną z sześciu (obok grafitu, fulerenów, nanopianki, nanorurek i grafenu) odmian alotropowych węgla. Przezroczysty diament zwykle zawiera śladowe ilości azotu, glinu, boru, manganu, krzemu, magnezu, chromu.

Najczęściej występuje w przezroczystej bezbarwnej formie, ale można również spotkać okazy o kolorowym zabarwieniu, chociażby różowym, żółtym, niebieskim, zielonym, brązowym czy czarnym. Diament w formie oszlifowanej nazywany jest „brylantem” (nazwa pochodzi od najpopularniejszego szlifu stosowanego przy diamentach – szlif brylantowy).

W 1772 roku francuski naukowiec Antoine Lavoisier użył soczewki do skupienia promieni słonecznych na diamencie w atmosferze tlenu i wykazał, że jedynym produktem spalania jest dwutlenek węgla, udowadniając, że diament składa się z węgla. Później, w 1797 roku, angielski chemik Smithson Tennant powtórzył i rozszerzył ten eksperyment. Wykazując, że spalanie diamentu i grafitu uwalnia taką samą ilość gazu, ustalił równoważność chemiczną tych substancji.

Diamenty zostały po raz pierwszy rozpoznane i wydobyte w starożytnych Indiach, gdzie wiele wieków temu wzdłuż rzek Penner, Krishna i Godavari można było znaleźć znaczne złoża aluwialne kamienia. Popularność diamentów wzrosła od XIX wieku z powodu zwiększonej podaży, ulepszonych technik cięcia i polerowania, rozwoju światowej gospodarki oraz innowacyjnych i udanych kampanii reklamowych. Obecnie największymi dostawcami diamentów są: Rosja, Botswana, Kanada, Demokratyczna Republika Konga, Australia, RPA i Brazylia. Diament jest również wytwarzany syntetycznie metodami wysokich ciśnień i temperatury.

Ze względu na swoje wyjątkowe właściwości diament był ceniony już w starożytności. Żyjący w I wieku naszej ery historyk i pisarz rzymski Pliniusz Starszy stwierdził nawet, że „Ze wszystkich rzeczy na świecie najcenniejszy jest diament”. W starożytnym Egipcie utożsamiany był ze słońcem, symbolem władzy i mądrości. Umieszczano go na środku krzyża Ankh – jednego z najważniejszych egipskich znaków życia. W starożytny Indiach minerał ten uznawany był za symbol czystości. Wierzono, że powstaje w skutek uderzenia błyskawicy w kamień i dzięki temu posiada właściwości ochronne, a noszenie biżuterii z diamentem odpędza niebezpieczeństwo. W starożytnej Grecji i Rzymie diamenty uznawane były za łzy bogów, a także okruchy gwiazd, które spadły na ziemię. W średniowiecznej Europa przypisywano diamentom właściwości lecznicze, a z ich pyłu produkowano lekarstwa na wiele chorób. Współcześnie uważane są za symbol trwałości zgodnie z hasłem „diamenty są wieczne”.

Diamenty to coraz częściej wybierana inwestycja alternatywna. Wysoka wartość tych kamieni szlachetnych spowodowana jest przede wszystkim rzadkością występowania w naturze oraz niezwykle kosztownym procesem wydobycia i obróbki surowca. Zarówno oszlifowane diamenty (brylanty) jak i kamienie w formie naturalnych surowych bryłek są doskonałą lokatą kapitału.

Diament jest najczęściej wybieranym kamieniem do pierścionków zaręczynowych – jest symbolem nierozerwalności związku ze względu, że jest najtwardszy. Jest też symbolem władzy i potęgi.

Wartość diamentu w jubilerstwie określa zasada 4C, która została wprowadzona w 1939 roku przez De Beers jako uniwersalny standard wyceny brylantów. Więcej na ten temat znajdziesz w naszym FAQ/poradnik lub klikając na adres https://minecomet.pl/faq/

Diament jest powszechnie uznawany jako kamień ludzi urodzonych w kwietniu. Kamień ten przynosi oświecenie, oczyszczenie (zarówno fizyczne jak i psychiczne), wewnętrzny pokój, chroni przed negatywnymi energiami oraz zapewnia dobrobyt i szczęście, zwłaszcza w małżeństwie. Dodaje odwagi, wzmacnia cierpliwość, zmysł artystyczny i kreatywność. Wspomaga podejmowanie właściwych decyzji oraz rozwiązywanie problemów prawnych. Wzmacnia determinację oraz koncentrację na głównych celach życiowych, siłę charakteru, chęci, koncentrację, świadomość, samookreślenie, poczucie własnej wartości, pewność siebie, poczucie odpowiedzialności, kreatywność, otwartość. Noszenie diamentu wspomaga siłę wewnętrzną, chroni i umacnia związek, pomaga dążyć do perfekcjonizmu. Diament w szczególny sposób związuje darczyńcę i obdarowanego oraz kreuje pozytywne uczucia wierności, lojalności i przywiązania oraz wzmacnia miłość ❤️ i zdolność do poświęcenia, a więc wspiera szczęśliwe pożycie małżeńskie, jest on najczęściej wybieranym kamieniem na pierścionki zaręczynowe.

Minerał sprzyja także wszystkim osobom związanym z muzyką, kulturą i rozrywką oraz pragnącym zrobić karierę w tych dziedzinach: aktorom, tancerzom, artystom, piosenkarzom zaleca się noszenie biżuterii z diamentem.

Diament pomaga w walce ze stresem, jest też świetnym sposobem na zazdrość. Umacnia samoświadomość, ułatwia rozwój duchowy jego właścicielowi, wzmacnia szlachetność, prowadzi do osiągnięcia pełni człowieczeństwa, a także chroni przed złem i nieszczęściem. Noszenie tego klejnotu pomaga uzyskać dostęp do własnej intuicji oraz zdolności psychicznych, dlatego zalecany jest zwłaszcza ludziom pracującym twórczo, a także menedżerom i przedsiębiorcom.

Kamień korzystnie wpływa na gospodarkę hormonalną, obniża gorączkę, działa przeciw skurczowo, pomaga szybciej regenerować się tkankom i nerwom, dodaje odwagi i ochoty do działania. Wspomaga przy uczuciu zmęczenia, osłabieniu lub braku energii. Napełnia nas dodatkową energią życiową i hamuje procesy starzenia.

• • Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, wzmacnia i odtruwa naczynia krwionośne.
  • Wspomaga obniżenie poziomu cholesterolu.
  • Pomaga szybciej regenerować się tkankom i nerwom uszkodzonym poprzez: operacje, urazy, złamania kości czy też głębokie skaleczenia.
  • Wspomaga i regeneruje układ nerwowy.
  • Wzmacnia narządy wydalnicze. Pomocny w leczeniu schorzeń nerek i pęcherza moczowego.
  • Łagodzi stany zapalne dziąseł.
  • Ułatwia zasypianie.
  • Wzmacnia percepcję i koncentrację.
  • Oczyszcza krew, przeciwdziała miażdżycy.
  • Łagodzi bóle głowy, regeneruje zmęczony umysł, usuwa zmęczenie.
  • Poprawia pamięć.
  • Obniża gorączkę.
  • Działa przeciwskurczowo.
  • Wzmacnia żołądek i jelita.
  • Korzystnie wpływa na gospodarkę hormonalną.
  • Uaktywnia, wspiera i chroni system immunologiczny, pomaga zwiększyć odporność przeciw wirusom i infekcjom.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

lew, koziorożec, baran, waga, rak

Barwa: najczęściej od jasno do ciemno-zielonego, rzadziej szary, bezbarwny, brązowy, biały, żółtawy
Rysa: biała
Połysk: szklisty

Jest to powszechny minerał skał metamorficznych bogatych w wapń. Występuje w zasadowych skałach głębinowych, w marmurach i skarnach, w żyłach typu alpejskiego oraz w niektórych amfibolitach i ekologitach. W skałach magmowych jest rzadko spotykany.

Występowanie – świat: Diopsyd został już wykryty w wielu miejscach na całym świecie (około 2900 znanych – informacja z roku 2012). Najpiękniejsze, jaskrawozielone kamienie pochodzą z diamentonośnej „ziemi niebieskiej”, występującej w Kimberley (Afryka Południowa). Diopsyd chromowy o wartości jubilerskiej znajdowany jest również w żwirach z okruchami kamieni szlachetnych w Sri Lance, na Syberii i w Pakistanie (Hunza). Kamienie z Hunzy są często dużymi kryształami o barwie prawie szmaragdowej. Mogą zawierać włókniste wrostki, które zmniejszają ich przezroczystość. Kryształy te po oszlifowaniu w formę kaboszonów stają się bardzo efektowne, Diopsyd chromowy z Birmy wykazuje efekt migotliwości, Małe, jasnozielone kryształy diopsytu występują w Kalifornii, a ciemnożółte w Kanadzie. Niemcy– w Rudawach,Austria – w Wysokich Taurach, Włochy – w Piemoncie oraz przy Wyzewiuszu, Rosja – na Uralu, na Madagaskarze. Poza Ziemią diopsydstwierdzono również w próbkach: skalnych z księżyca, z Noctis Labyrinthus na Marsie i pyłu komety z Wild 2.

Występowanie – Polska: na Dolnym Śląsku, w Górach Izerskich i na Przedgórzu Sudeckim.

wezuwian, granat, wollastonit, tremolit, aktynolit, zoisyt, epidot,

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, kolczyków i naszyjników itp;

– poszukiwany kamień kolekcjonerski,

– ma znaczenie naukowe,

– stosowany do produkcji szkło-ceramiki (materiał konstrukcyjny),

– w dziedzinie biomateriałów,

– w materiałach uszczelniających tlenkowych ogniw paliwowych orazprzy unieruchomieniu odpadów promieniotwórczych.

Diopsyd chromowy jest jednym z miększych minerałów (5,5 – 6,5 w skali Mohsa) w dodatku jest dość kruchy. Należy zachować ostrożność podczas noszenia lub przechowywania tego kamienia wśród innych klejnotów i biżuterii. Zawsze ściągaj biżuterię z tym kamieniem przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi oraz uprawianiem sportu. Podobnie jak w przypadku większości innych kamieni szlachetnych, unikaj używania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących, nie używaj żadnych substancji chemicznych ani środków czyszczących, takich jak wybielacze lub kwas siarkowy. Użyj tylko łagodnego mydła lub detergentu i przetrzyj miękką szmatką lub szczotką.

Biżuterię z diopsydem chromowym należy przechowywać z dala od innych rodzajów kamieni szlachetnych. Jeśli to możliwe, owiń ją w miękką szmatką lub umieść osobno w pudełku z biżuterią, aby zapobiec ścieraniu się kamieni.

Diopsyd to kamień, który urzeka niezwykłą, szmaragdowozieloną barwą. Jego nazwa wywodzi się od greckiego dis (podwójny) i òpsè (widok), w odniesieniu do dwóch możliwych kierunków w strefie pryzmatu. Diopsyd został odkryty i po raz pierwszy opisany w 1800 roku przez brazylijskiego przyrodnika i mineraloga – Jose Bonifacio de Andrada e Silva.
Ten minerał z grupy krzemianów zaliczany do piroksenów najczęściej spotykany jest w swej bezbarwnej odmianie, brązowej lub szarej. Ze względu na obecność chromu przybiera żywą zieloną barwę.

Diopsyd chromowy jest kamieniem dla osób rozwijających się duchowo, które chcą połączyć się z energią Gai-Ziemi i siłami Natury. Ten kamień łączy pole elektromagnetyczne osoby z polem elektromagnetycznym planety, jego energia działa relaksująco, wspomaga usuwanie stresów i stanów napięcia.

Na poziomie emocjonalnym diopsyd zwiększa zrozumienie i wybaczenie dla osób które zraniły, przydaje się gdy dana osoba chce się z kimś pogodzić. Tym którzy czują się przeładowani i przytłoczeni problemami, diopsyd przypomina żeby doceniać życie i cieszyć się nim. Na poziomie intelektualnym diopsyd polecany jest dla osób które studiują i przeprowadzają badania naukowe, szczególnie w dziedzinach związanych z matematyką. Talizmany z tego kamienia zalecane są dla: mistyków, prawników, lekarzy, nauczycieli, lekarzy weterynarii.

Diopsyd zyskał reputację jako kamień wizualizacyjny. Uważa się, że jest w stanie poprawić intelekt, a zwłaszcza matematycznie, analitycznie i statystycznie myślenie. Ponadto, diopsyd chromowy może złagodzić agresję i upór, jednocześnie wzmacniając emocje miłości i zaangażowania.

• Poprawia pracę przełyku i jelit.
• Pomaga w koncentracji, działa relaksująco, usuwa stres i stany napięcia.
• Wzmacnia płuca, wspomaga leczenie alergii oraz astmy.
• Wspomaga w leczeniu chorób przewlekłych, w tym problemów z sercem , płucami i układem krążenia.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

ryby

Barwa: bezbarwna, zielona, fioletowa, niebieska, turkusowa, żółta, różowa, brązowa, fioletowo-zielona, wielobarwna.
Rysa: biała
Połysk: szklisty
Pleochroizm: brak
Fluorescencja: tak (niebieska do niebiesko-zielonej), może wykazywać w świetle UV.
Luminescencja: tak, może wykazywać: termoluminescencje i/lub tryboluminescencje.
Fosforescencja: tak, może wykazywać.

Występuje głównie w pegmatytach, karbonatytach, żyłach hydrotermalnych i typu alpejskiego, metasomatycznie zmienionych granitach, marmurach, wapieniach, niekiedy w skałach osadowych i skałach magmowych.

Występowanie – świat: Chiny, Mongolia, Pakistan, USA (Colorado, Kentucky, Illinois, New Hampshire, Tennessee, New York), Kanada (Thuder Bay), Meksyk, Peru, Argentyna, Kolumbia, Brazylia, Madagaskar, Namibia, RPA, Rosja, Kazachstan, Tadżykistan, Anglia, Hiszpania, Niemcy, Czechy, Francja, Włochy (Tyrol i Sardynia), Szwajcaria (Masyw Gothard), Rumunia, Norwegia.

Występowanie – Polska: Spotykany jest w okolicach Kletna (w Masywie Śnieżnika), Górach Kaczawskich w Górach Izerskich i na Pogórzu Izerskim.

kalcyt, baryt, kwarc, piryt, galena, chalkopiryt, sfaleryt, cynober i inne kruszce.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– poszukiwany i ceniony kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– do produkcji kwasu fluorowodorowego i wyrobu tworzyw sztucznych.

– źródło pozyskiwania „F” fluoru.

– wykorzystywany w przemyśle szklarskim.

– wykorzystywany w przemyśle ceramicznym.

– wykorzystywany w przemyśle chemicznym (produkcja emalii).

– wykorzystywany w przemyśle optycznym (produkcja soczewek).

– wykorzystywany w przemyśle metalurgicznym – jako topnik (produkcja aluminium).

– służy jako materiał rzeźbiarski.

Fluoryt należy myć pod bieżącą wodą, a następnie wystawić na działanie promieni słonecznych. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Fluoryt jest bardzo kruchy, należy więc unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze ściągaj biżuterię przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu fluorytu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z fluorytem. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką.

Fluoryt – inaczej fluorek wapnia CaF₂ , to szeroko rozpowszechniony minerał z gromady halogenków. Jest jednym z najpopularniejszych minerałów na Ziemi występujący w dużej gamie odmian kolorystycznych. Jego nazwa pochodzi od łac. „fluere” co oznacza „płynąć”, i nawiązuje do zdolności tego minerału do obniżania temperatur topnienia szeregu innych minerałów (zastosowanie fluorytu jako topnika opisał w roku 1529 Georgius Agricola). Od fluorytu pochodzi nazwa pierwiastka chemicznego – fluoru „F” oraz zjawiska „fluorescencji”. Niektóre okazy wykazują dużą zdolność do fluorescencji (świeci w intensywnie niebieskim kolorze pod wpływem promieni nadfioletowych).

Najbardziej powszechne barwy fluorytu to: żółta, zielona, fioletowa, niebieska, różowa i czerwona. Często jest wielobarwny. Wykazuje się wyjątkowo dużą zmiennością zabarwienia, wielobarwność wykazują nawet pojedyncze okazy.

Fluoryt jest źródłem fluoru używanego min. do produkcji teflonu, fluorowania wody pitnej czy produkcji past do zębów z fluorkiem sodu i innych materiałów, których składnikiem jest związek fluoru.

Fluoryt jest minerałem znanym i cenionym od tysięcy lat. Wykorzystywano go w starożytnym Egipcie, do tworzenia (charakterystycznych dla ich ówczesnej sztuki) rzeźb: totemów i figurek bogów. Swoje zastosowanie znalazł także w tworzeniu przedmiotów użytku codziennego. Wyrabiano przy jego pomocy wazy, misy i kubki. Znany był także w starożytnym Rzymie – wykorzystywany do tworzenia waz zwanych „murrhins”. Zachowany zapis rzymskiego przyrodnika z tamtych czasów Pliniusza Starszego, określa fluoryt jako najcenniejszy klejnot na Ziemi, ze względu na jego właściwości lecznicze, a nawet magiczne. Fluoryt znali i cenili także Celtowie i Indianie.

Wiek XVII przyniósł dla fluorytu duże zmiany, odkryto bowiem że skały z niego zbudowane bardzo łatwo się topią. Od 1775 roku minerał ten został masowo wykorzystywany w angielskich hutach (jako topnik) a od 1886 roku wyodrębniono z niego fluor, co pozwoliło na jego nowe zastosowania. Współcześnie fluoryt posiada szerokie zastosowanie w różnych dziedzinach. Można go stosować w przemyśle szklarskim i ceramicznym, w przemyśle chemicznym i metalurgicznym przy produkcji aluminium, w optyce (w produkcji soczewek i sprzętu optycznego), w jubilerstwie oraz jako materiał rzeźbiarski i kolekcjonerski.

Fluoryt nazwany jest „Kamieniem Geniuszy”. Wykazuje właściwości wytwarzania energii z wody generując procesy przemiany materii i oczyszczania organizmu z toksyn. Oddziałuje w ten sposób przede wszystkim na komórki mózgu i procesy myślowe. Skutecznie oczyszcza przeciążony system nerwowy, podwyższa zdolność przyswajania nowych informacji, pogłębia koncentrację i analizę przyczynowo-skutkową faktów. Ma także zdolność do zwiększania Twojej intuicji.

Minerał ten działa dobroczynnie na szereg dolegliwości: pomaga przy wzmacnianiu kości i zębów (przeciwdziałając m.in. reumatyzmowi i artretyzmowi), przy nowotworach płuc i wątroby. Wpływa korzystnie na śledzionę, serce i układ krwionośny. Wykazuje zdolności detoksykacyjne. Wzmacnia system nerwowy, a tym samym zapobiega chorobom psychicznym. Posiada także właściwości łagodzące stres, wyciszanie gniewu i złości, kąpiel z fluorytem uwalnia od napięcia i daje odprężenie, oczyszcza umysł. Jego pozytywne wibracje są wzmacniane w wodzie, tworząc silny, ale delikatny efekt uzdrawiający.

Fluoryt pomaga poczuć bliski związek z Ziemią, wzmacnia świadomość oraz intelekt. Oczyszcza aurę, ma właściwości ochronne. Łagodzi problemy emocjonalne. Przynosi szczęście, chroni przed samotnością, obdarza miłością oraz wzmacnia więzi rodzinne. Ułatwia odróżnianie prawdy od iluzji. Poprawia humor i pomaga jasno myśleć. Jest silnym kamieniem ochronnym, zwłaszcza przed atakami mentalnymi.

Jest kamieniem polecanym dla lekarzy, terapeutów oraz osób zajmujących się medycyną naturalną. Trzymając kamień w ręku lub kładąc go bardzo blisko siebie, fluoryt pomoże w synchronizacji półkul mózgowych. Jest bardzo cenną pomocą dla uczniów, studentów oraz ludzi którzy zdają różnego rodzaju egzaminy np. na prawo jazdy. Posiadając ten kamień, umysł będzie jasny, a egzaminy nie powinny stanowić większych problemów. Minerał ten polecany jest także dla ludzi którzy mają problem z nałogami np. nikotynowym – pomaga rzucić palenie.

Fluoryt stosowany jest także jako pomoc przy leczeniu różnorakich zaburzeń mózgowych. Stosuje się go przy: bólach głowy, dnie moczanowej, katarze siennym, migrenie, przeziębieniu, nudnościach, grypie oraz schorzeniach pęcherza moczowego.

• Poprawia kondycję fizyczną, wzmacnia organizm.

• Chroni zęby i dziąsła przed chorobami.

• Wspomaga układ kostny i kręgosłup.

• Usprawnia pracę mózgu, niweluje skutki przeciążenia systemu nerwowego, stresu i przepracowania.

• Wspiera układ nerwowy.

• Przyczynia się do synchronizacji półkul mózgowych.

• Pomocny przy bólach głowy i migrenach.

• Pobudza przemianę materii.

• Korzystnie wpływa na stan zdrowia osób cierpiących na artretyzm i reumatyzm.

• Bywa wykorzystywany przy leczeniu nowotworów wątroby i płuc.

• Wpływa korzystnie na pracę serca i układ krwionośny.

• Działa korzystnie przy problemach związanych ze skórą i włosami.

• Wspomaga procesy myślowe, zwiększa koncentrację.

• Wykazuje zdolności detoksykacyjne.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

byk, strzelec, ryby, wodnik

Barwa: szara w odcieniach, srebrna
Rysa: ciemno-szara, czarna
Połysk: silny, metaliczny, matowe niebieskawe naloty
Pleochroizm: brak
Fluorescencja: brak
Luminescencja: brak

Widmo emisyjne ołowiu

Występuje głownie w pegmatytach, żyłach hydrotermalnych średnich i niskich temperatur, w wapieniach i dolomitach jako gniazda i strefy pokładowe. W siarczkowych złożach zmetamorfizowanych. Rzadko w bazaltach i diabazie.

Występowanie – świat: Niemcy (Rudawy, Zagłębie Ruhry, Akwizgran), Rosja (Kaukaz), Serbia (Trepnica), Czechy (Pribramie), Grecja (Laurion), Australia (Broken Hill, Tasmania), USA (basen Missisipi, Idaho, Utah, Illinois, Oklahoma, Kansas, Kolorado, Missouri, Montana, Wisconsin), Kanada (Nunavut, Jukon), Wielka Brytania (Durham, Kumbria), Irlandia (Leinster, Munster), Grenlandia, Hiszpania, Włochy (Toskania), Rumunia (okręg Marmarosz), Bułgaria (obwód Smolan), Węgry, Słowacja, Portugalia (Viseu), Francja (Grand Est, Prowansja-Alpy-Lazurowe Wybrzeże), Belgia (Walonia), Holandia, Austria (Karyntia), Finlandia, Szwecja, Norwegia, Zambia, RPA (Gauteng), Wybrzeże Kości Słoniowej, Gambia, Ghana, Botswana, Afganistan, Iran, Algieria, Angola, Madagaskar, Maroko, Tunezja, Arabia Saudyjska, Birma, Namibia, Antarktyda, Armenia, Azerbejdżan, Kazachstan, Kirgistan, Mongolia, Turcja, Argentyna, Meksyk, Brazylia, Chile, Ekwador, Peru (region Ancash, Lima), Kolumbia, Wenezuela, Indie, Chiny, Indonezja, Japonia, Kambodża, Wietnam, Nowa Zelandia, Filipiny, Papua Nowa Gwinea.

Występowanie – Polska: Główny składnik złóż ołowiu rejonu śląsko-krakowskiego: Jaworzno, Trzebinia, Chrzanów, Olkusz, Bytom, Tarnowskie Góry. Spotykany także w Górach Świętokrzyskich: Miedzianka, Miedziana Góra, Chęciny, Łagów. Pojawia się również lokalnie w Tatrach, w tatrzańskich żyłach hydrotermalnych np. na Omaku. Na Dolnym Śląsku m.in. w rejonie Kamiennej Góry, Jawora, Srebrnej Góry, Wałbrzycha, Złotego Stoku, Ogorzelca, Świdnicy – Bystrzycy Górnej. Występuje również w szczelinach pokładów węgla kamiennego Górnego Śląska.

kalcyt, kwarc, syderyt, piryt, chalkopiryt, baryt, sfaleryt, markasyt, akantyt, pirotyn, arsenopiryt, pirargyryt, stephanit, fluoryt, proustyt.

– minerał ceniony i poszukiwany przez kolekcjonerów;

– główny kruszec ołowiu (ok. 86,6% Pb);

– wykorzystywana w nauce i technice;

– jako wczesny materiał półprzewodnikowy (tzw. właściwości detekcyjne);

– używana jako dioda punktowa we wczesnych systemach komunikacji bezprzewodowej;

– wykorzystywana w budownictwie;

– wykorzystywana w hydraulice;

– jako źródło ołowiu w szkliwie ceramicznym;

– używana do produkcji białych farb;

– wykorzystywana w przemyśle zbrojeniowym (do produkcji amunicji, śrutu);

– wykorzystywana jako odważniki w wagach i pionach;

– wykorzystywana jako odważniki wędkarskie;

– wykorzystywana w osłonach przed promieniowaniem;

– jako dodatek do benzyny;

– używana do produkcji baterii;

– używana do produkcji akumulatorów kwasowo-ołowiowych;

– jako jeden z metali stosowanych w systemach magazynowania energii związanych z wytwarzaniem energii i pojazdami hybrydowymi.

O galenę należy dbać bardziej niż o inne minerały. Łatwo ulega uszkodzeniu, a dobrze uformowane kryształy mogą rozbić się na małe fragmenty pod niewielkim naciskiem lub upadkiem, dlatego należy zachować ostrożność podczas przenoszenia i transportu okazów Galeny. Minerał ten jest bardzo delikatny i kruchy. Do czyszczenia używać wyłącznie delikatnych, suchych ściereczek. Unikać wysokich temperatur. Niewskazane jest wystawienie galeny na działanie silnych promieni słonecznych. Łatwo się odkształca dlatego należy unikać uderzeń które mogą ją uszkodzić. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu galeny. Przechowywać galenę w aksamitnych sakiewkach/woreczkach lub wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć minerał miękką szmatką. Minerał zmatowieje pod wpływem czynników atmosferycznych. Jest to minerał siarczku ołowiu, dlatego po użyciu należy umyć ręce.

Galena (galenit, błyszcz ołowiu) – minerał z rodziny siarczków o regularnym układzie krystalograficznym i twardości 2,5-3,0 w skali Mohsa. Jest dość gęsty, jego ciężar właściwy waha się od 7,2 – 7,6 g/cm³ (duża zawartość ołowiu). Jest minerałem pospolitym i szeroko rozpowszechnionym. Pod względem chemicznym jest to siarczek ołowiu (II) – PbS. Nazwa pochodzi od łac.”galena = ruda ołowiu”. Stanowi jedno z najważniejszych źródeł pozyskiwania ołowiu. Oprócz ołowiu, może również zawierać śladowe ilości srebra. Ze względu na swoje charakterystyczne kryształy, które mogą przybierać różne formy i wykazywać interesujące cechy optyczne, bywa cenionym minerałem kolekcjonerskim. Jest całkowicie nieprzezroczysty.

Tworzy najczęściej kryształy sześcio- i ośmiościenne (często narosłe). Dwunastościany są znacznie mniej powszechne. Oprócz kryształów galena spotykana jest też w skupieniach zbitych, ziarnistych, groniastych, kulistych, naciekowych. Jest izostrukturalna z halitem. Jest krucha a nawet miękka, nieprzezroczysta. Często zawiera domieszki: cynku (Zn), żelaza (Fe), miedzi (Cu), antymonu (Sb), bizmutu (Bi), srebra (Ag), złota (Au), molibdenu (Mo), arsenu (As), kadmu (Cd), telluru (Te), selenu (Se).

Powstaje w pegmatytowym, a częściej hydrotermalnym stadium krystalizacji magmy (skały magmowe) lub w wyniku oddziaływania roztworów hydrotermalnych na otoczenie (skały osadowe). W wapieniach i dolomitach jako gniazda i strefy pokładowe. W siarczkowych złożach zmetamorfizowanych. Rzadko w bazaltach i diabazie. Czasami współwystępuje też z rudami cynku (minerały sfaleryt oraz wurcyt, będące siarczkami cynku – ZnS), a także żelaza (piryt – FeS₂). Wchodzi wtedy w skład tak zwanej blendy skorupowej (cynkowej), która jest skorupowymi skupieniami tych minerałów. Wewnątrz nich mogą być uwięzione stalowoszare kryształy galeny wykazującej na przekroju kształty wielokątów. Z blendą skorupową może być również poprzerastany inny minerał – markasyt (siarczek żelaza). Ze względu na swoje walory ozdobne blenda skorupowa wykorzystywana jest do produkcji przedmiotów dekoracyjnych, ma także znaczenie kolekcjonerskie. Występuje w kopalniach rud cynku i ołowiu, zwłaszcza w rejonie Olkusza.

Galena to najważniejsza ruda ołowiu (typowy okaz galeny zawiera wagowo około 86,6% ołowiu i 13,4% siarki) na świecie i ważne źródło srebra. Niektóre okazy galeny zawierają wagowo do kilku procent srebra – „galena srebrzysta” (po prażeniu i redukcji zawarte w nim srebro oddziela się od surowego ołowiu w procesie Parkesa – zwanym także parkesizingiem). Wydobywana z wielu złóż w wielu krajach. Minerał ten od setek lat odgrywa istotną rolę w gospodarkach światowych, wspierając produkcję ołowiu/srebra o kluczowym znaczeniu dla rozwoju przemysłu i technologii. W Polsce wydobywana na obszarze śląsko-krakowskim (Bytom, Chrzanów, Olkusz, Tarnowskie Góry), a także świętokrzyskim (Miedzianka, Miedziana Góra). Minerał ten występuje też w wielu miejscach na Dolnym Śląsku, między innymi w rejonie Kamiennej Góry, Jawora, Srebrnej Góry, Wałbrzycha, Złotego Stoku. Pojawia się również lokalnie w Tatrach. Duże złoża galeny znane są z Australii, Niemiec, USA oraz Wielkiej Brytanii.

Planeta Wenus charakteryzuje się niegościnnym środowiskiem, w którym wulkany wyrzucają do atmosfery przegrzane gazy. Siarka i ołów należą do gazów wydobywających się z wulkanów na Wenus. Pozostają w fazie gazowej, dopóki nie znajdą się w atmosferze na tyle wysoko, że mogą się skroplić. W 2004 roku naukowcy z Washington University w St. Louis przedstawili wiarygodne dowody na to, że „śnieg metali ciężkich” – będący najprawdopodobniej połączeniem siarczku ołowiu (galeny) i siarczku bizmutu – spada na wyższych wysokościach Wenus.

Minerał ten jest używany w małych ilościach do tworzenia biżuterii. Chodzi o jego kruchość i złożone przetwarzanie. Wstawki z tego minerału można znaleźć w kolczykach, zawieszkach czy bransoletkach.

Łatwo ulega wietrzeniu. Świeże powierzchnie galeny pod wpływem powietrza szybko matowieją – od srebrnego metalicznego połysku przez matową szarość do matowej czarnej barwy. Galena wystawiona na działanie czynników atmosferycznych lub zakopana w glebie szybko ulega procesowi starzenia do postaci anglezytu (siarczan ołowiu), cerusytu (węglan ołowiu), piromorfitu (fosforan ołowiu) lub innego minerału ołowiu.

Jednym z najstarszych zastosowań galeny była produkcja „kohlu”, kosmetyku do oczu obecnie uważanego za toksyczny ze względu na ryzyko zatrucia ołowiem. W starożytnym Egipcie stosowano go wokół oczu, aby zmniejszyć odblaski pustynnego słońca i odstraszyć muchy, które były potencjalnym źródłem chorób. W pierwszej połowie XX w. galena była stosowana jako materiał półprzewodnikowy (tzw. właściwości detekcyjne) który znalazł zastosowanie we wczesnych systemach komunikacji bezprzewodowej. Stosowano go jako kryształ w kryształowych odbiornikach radiowych, w których wykorzystywano go jako diodę punktową zdolną do prostowania prądu przemiennego w celu wykrywania sygnałów radiowych. W 1874 roku Karl Ferdinand Braun odkrył półprzewodnikowe właściwości galeny: kontakt metalowej końcówki z kryształem galeny może utworzyć to, co dziś nazywa się diodą Schottky’ego. W 1906 roku wykorzystał tę właściwość do zaprojektowania odbiornika radiowego. Odkrycie to przyniosło mu Nagrodę Nobla w dziedzinie fizyki, którą w 1909 roku podzielił się z Guglielmo Marconim. W epoce radioelektroniki lampowej, a przy słabej elektryfikacji wielu krajów, galena dawała możliwość konstrukcji odbiorników radiowych niewymagających zasilania (detektor kryształkowy).

Galena jest bardzo łatwa do wytopienia. Jeśli wrzucisz do ognia skały zawierające galenę, po wygaśnięciu ognia spod popiołów będzie można zebrać ołów. Ludzie korzystają z tego prostego wytapiania od tysięcy lat. Archeolodzy odkryli w Turcji ołowiane koraliki i posągi, które datowane są na około 6500 rok p.n.e. Ołów jest prawdopodobnie pierwszym metalem przetworzonym z rudy. Już starożytnym Grekom i Rzymianom udało się oddzielić srebro od ołowiu (około 2000 lat temu). Na wielu rzymskich sztabkach ołowiu widniał napis „Ex Arg” lub „Ex Argent”, co oznaczało, że srebro zostało usunięte z ołowiu. Grekom udało się wytopić ołów o zawartości srebra wynoszącej 0,02%, a Rzymianom o zawartości srebra wynoszącej 0,01%. Zaskakujące jest, że udało im się zorientować, że ołów zawiera srebro i niesamowite, że udało im się opracować tak wydajną metodę rafinacji. Do najsłynniejszych starożytnych ludów, które produkowały lub używały ołowiu, należeli Babilończycy, Egipcjanie, Grecy i Rzymianie.

Jeden z największych znanych kryształów galeny o pokroju sześciennym, długości krawędzi 25 cm i wadze 118 kg przechowywany jest w British Museum w Londynie. Odkryto go w „Wielkiej kopalni Laxey” na Wyspie Man.

Pod koniec XIX wieku odkryto zatrucie ołowiem. Od tego czasu użycie ołowiu wycofano z wielu zastosowań. Ołów jest neurotoksyną, akumuluje się w tkankach miękkich i kościach, uszkadza układ nerwowy i krew. Szczególnie szkodzi dzieciom.

Już w starożytności zaczęto przypisywać Galenie właściwości przywracania sił psychicznych. Minerał ten obdarzony jest zdolnością pochłaniania i przetwarzania negatywnej energii w pozytywne emocje podnoszące nas na duchu. Jego energetyczną wibrację opisuje się jako delikatnie ciepłe światło które nas otula, pomaga odnaleźć wewnętrzną siłę i równowagę, a jednocześnie otwiera nasze umysły na nowe koncepcje, możliwości i doznania. Galena zapewnia stabilność i bezpieczeństwo w obszarach naszego życia, w których panuje zamieszanie, konflikt lub negatywne emocje. Nazywana jest „kamieniem harmonii”, ponieważ przynosi równowagę na wszystkich poziomach. Wspiera spokój oraz zachęca do okazywania miłości, przebaczenia i zrozumienia. Galena jest jednym z najlepszych kamieni uziemiających, jakie istnieją. Ma bardzo stymulującą i równoważącą energię, która może usunąć nasze blokady emocjonalne i pomoże wykonać rzeczy, które wydają się nam zbyt trudne lub niemożliwe. Wspomaga każdy rodzaj bioterapii.

Galena pomaga w uzyskaniu dostępu do naszej duchowej mądrości. Z jego pomocą jesteśmy w stanie zharmonizować naszą duszę i ciało. Wspiera nas przy podejmowaniu trudnych decyzji. Pozwala spojrzeć na wszystko z innej perspektywy. Pomoże nam także w duchowej podróży oraz w procesie naszej przemiany. Zapewnia bezpieczeństwo i zakotwiczenie w rzeczywistości, nawet gdy zajdzie mnóstwo zmian. Ma zdolność „podążania” za sekretnymi myślami swojego właściciela: nie pozwoli mu zmienić własnych zasad ani popełnić pochopnego czynu. Wpuszcza do naszego życia pokój, tolerancję i dobroć. Kamień ten inspiruje nas do zachwycania się drobnymi rzeczami i sytuacjami, które stawia przed nami życie codzienne. Wspiera naszą zdolność do przetrwania w zmieniających się okolicznościach, przypominając, że niezależnie od wyzwań, z jakimi się mierzymy, jesteśmy w stanie zachować spokój i wewnętrzną harmonię. Dodaje nam sił, odwagi i determinacji, abyśmy mogli stanąć w obliczu trudności. Łagodzi zbyt silne emocje i pomaga zachować rozsądek i tak zwaną “zimną krew” w trudnych sytuacjach. Stanowi skuteczną ochronę dla osób, które są przytłoczone negatywną energią.

Uważa się, że za pomocą tego minerału można pozbyć się szkodliwych nawyków – palenia, uzależnienia od alkoholu lub narkotyków. Ponadto wzmacnia odporność, łagodzi stany zapalne w organiźmie, podnosi witalność i dodaje energii. Łagodzi choroby układu oddechowego. Pomaga w walce z bezsennością, bólami głowy a także ze słabym apetytem, nadwagą lub krzepnięciem krwi. Pomocny w walce z depresją.

Kamień wzmacnia również moc innych minerałów. Jest doskonałym talizmanem dla wszystkich naukowców, inżynierów i uzdrowicieli.

• Pomaga pozbyć się szkodliwych nawyków – palenia, uzależnienia od alkoholu lub narkotyków.

• Łagodzi stany zapalne w organizmie.

• Łagodzi choroby układu oddechowego.

• Wzmacnia odporność.

• Pomaga w walce z bezsennością.

• Łagodzi bóle głowy i migreny.

• Dodaje energii, podnosi witalność.

• Pomocny w walce z depresją.

• Wpływa pozytywnie na krzepnięcie krwi.

• Wspomaga przemianę materii (otyłość, nadwaga, problemy z apetytem).

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

byk, koziorożec, skorpion

Barwa: pomarańczowa, brunatna, brunatno-czerwona, brunatno-fioletowa, brunatno-cynamonowa; często z odcieniem: żółtym, fioletowym lub różowym.
Rysa: biała
Połysk: szklisty lub tłusty
Pleochroizm: brak

Niemal wyłącznie występuje w skałach metamorficznych. Najczęściej spotykany w skarnach, marmurach, rzadziej rodingitach, w szczelinach w tych skałach. Niekiedy jest składnikiem piasków i żwirów.

Występowanie – świat: Sri Lanka (spotykany w piaskach i żwirach), Kanada (Asbestos), USA (Kalifornia), Meksyk, Brazylia, Madagaskar, Niemcy, Czechy, Austria, Australia, Afganistan, Chiny, Grecja, Włochy, Szwajcaria, Kenia, Nowa Zelandia, Pakistan, Rosja, Hiszpania.

Występowanie – Polska: został stwierdzony w rejonie Strzelina (Gębczyce) na Dolnym Śląsku.

wezuwian, diopsyd, kalcyt.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków i naszyjników.

– rzadki, bardzo poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

Hessonit jest kamieniem stosunkowo twardym dlatego nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi takimi jak sport. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu hessonitu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z hessonitem. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Hessonit należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków.

Hessonit – to krzemian wapnia i glinu. Należy do grupy granatów, jest odmianą grossularu. Może zawierać różne inkluzje kryształów takich jak: apatyt, kalcyt, diopsyd, spinel czy cyrkon. Ma barwę pomarańczową, brunatną, brunatno-czerwoną, brunatno-fioletową, brunatno-cynamonową; często występuje z odcieniem: żółtym, fioletowym lub różowym. Hessonit inaczej zwany jest „kamieniem cynamonowym”, lub „kanelem”.

Najczęściej występuje na Sri Lance oraz na Madagaskarze. Najstarsza biżuteria z jego wykorzystaniem została znaleziona na Sri Lance i pochodzi z II w.p.n.e.

Granat ma dużą siłę regeneracyjną, która oczyszcza czakry i wspomaga cyrkulację energii w cały organizmie. Stymuluję instynkt przetrwania, dodaje odwagi, nadziei i siły wewnętrznej. Zwiększa siłę woli i wiary w siebie, a oprócz tego wyostrza percepcję i jasność umysłu. Przynosi optymizm, wzmaga chęć życia, ożywia uczucie nadziei na przyszłość i miłości do życia dlatego skutecznie leczy stany depresyjne, melancholię i smutek. Jest kamieniem wskazanym dla osób, którym szczególnie trudno jest dokonywać zmian w życiu z obawy przed nieznanym. Takiego typu ludzie, mimo iż nie są zadowoleni z obecnego stanu rzeczy, nie potrafią znaleźć odwagi, aby oderwać się od niezdrowych relacji, przyzwyczajeń, nałogów czy własnej bierności. Po prostu nie wierzą w swoje możliwości i dlatego nie robią nic, co mogłoby zmienić ich trudne położenie. Energia granatu pozwala przezwyciężyć własną nieśmiałość i lęk przed zmianą, gdyż buduje odwagę i poczucie własnej wartości, także tej związanej z własną seksualnością. Przemija zazdrość, huśtawka nastrojów czy potrzeba kontroli innych. Ufamy sobie, akceptujemy siebie i to, co aktualnie mamy, doceniamy wszystkie rzeczy czy umiejętności, które posiadamy. Nie obawiamy się niczego złego od innych i – tak, jak w samospełniającej się przepowiedni – spotykają nas tylko dobre rzeczy.

Kamień pomaga w pokonaniu obaw związanych z podjęciem ryzyka i wyzwaniami, które stoją za pójściem za swoimi marzeniami. Jest to kamień nowej nadziei. Symbolizuje rozkwit w czasie przygnębienia i niepowodzeń. Sprzyja rozjaśnieniu duszy oddalając negatywne myśli i ponure nastroje. Trzymany w dłoni lub na głowie podczas medytacji nad przeszłym życiem granat wspomaga w dotarciu do potrzebnych informacji i ujawnieniu ich świadomości, przynosząc prawdę i uzdrowienie duchowe.

Znany od wieków jako kamień szlachetny chroniący od zła, noszony przez żołnierzy wyruszających do walki jako talizman ze względu na właściwości chroniące. Wierzono że przynosi sukces, pokój oraz posiada właściwości leczące, zatrzymując krwawienie. Trzymanie granatu pod poduszką chroni od złych snów. Wierzy się, że granat nie tylko chroni od złej energii, ale również odsyła ją do jej źródła. Jeśli więc cierpisz z powodu raniących plotek czy kłamstw rozsiewanych przez kogoś na twój temat, to noszenie granatu odbije te wszystkie negatywne wibracje energetyczne i odeśle je bezpośrednio do nadawcy.

Kamień ten wiąże się również z namiętną miłością i zaleca szczególnie osobom cierpiącym na spadek potencji seksualnej. Pomaga on również odzyskać energię witalną. Sprawdza się również w przypadku leczenia dolegliwości dermatologicznych, zaburzeń pracy serca, czy stanów zapalnych i niedokrwistości.

Zwany kamieniem zdrowia, usuwa i eliminuje każde zachwianie w ciele fizycznym, emocjonalnym i mentalnym. Wspaniały kamień na kręgosłup i płyn mózgowo-rdzeniowy, balansuje kości i stymuluje struktury komórkowe. Pomaga balansować seksualne energie. Podwyższa asymilację jodu, wapnia, magnezu, wit. A i E. Reperuje zniszczone struktury DNA. Usuwa negatywną karmę, przynosi miłość i zrozumienie innych. Powoduje spokojny przepływ energii w ciele fizycznym. Pozwala kochać Ziemię.

Noszenie biżuterii z granatem zwiększa popularność w kręgach społecznych, konsoliduje przyjaźnie, jak również wspomaga w leczeniu depresji. Wzmacnia pozytywne myślenie i energię oraz przynosi nadzieję.

Granat to również „kamień romantycznej miłości i pasji”. Budzi przypływ namiętności i energii seksualnej oraz intymności. Podarowanie biżuterii z granatem jako prezent to dowód oddania, czułości i lojalności. Jest nazywany również „kamieniem sukcesu”. Wzmacnia siłę woli, logiczne myślenie i motywację wewnętrzną. Dodaje odwagi do podejmowaniu ryzyka i sprzyja osiąganiu sukcesów. Jeśli twój biznes w wybranej profesji nie idzie tak dobrze jak byś chciał(a), trzymaj trzy lub więcej kamieni granatu na biurku, a sukces powinien zawitać niedługo.

• Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.

• Wspomaga układ limfatyczny, funkcjonowanie gospodarki termicznej, niweluje chroniczne marznięcie.

• Stosowany do leczenia dolegliwości reumatycznych i stanów zapalnych stawów. Zapobiega artretyzmowi.

• Usprawnia pracę jelit.

• Wzmacnia płuca, wspomaga leczenie alergii oraz astmy.

• Pomocny w schorzeniu nerek i pęcherza moczowego.

• Szczególnie pozytywnie wpływa na regulację tarczycy i pracę śledziony (przyłożony w okolicę tych dwóch organów oczyszcza je).

• Reguluje zaburzenia miesiączkowe.

• Odnawia skórę i przeciwdziała tworzeniu się zmarszczek

• Pomaga w walce z różnymi chorobami skóry.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

baran, lew, panna, skorpion, strzelec, koziorożec

Barwa: żółto-zielona, zielono-żółta, szmaragdowo-zielona, zielona.
Substancją nadającą barwę jest chrom.
Rysa: biała
Połysk: szklisty
Pleochroizm: wyraźny – niebieskawo-zielony, szmaragdowo-zielony, żółto-zielony
Fluorescencja: bardzo słaba, czerwono-żółta
Inne: niektóre kryształy wykazują efekt kociego oka.

Występuje w pegmatytach zasobnych w lit. Należy do minerałów rzadkich, rozpowszechnionych tylko w niektórych rejonach Ziemi.

Występowanie – świat: USA (Karolina Płn., Kalifornia, Dakota Płd.) – kryształy osiągają wielkość kilkunastu metrów a waga sięga kilkadziesięciu ton – okazy nie mają wartości gemmologicznej; Birma, Brazylia (Minas Gerais), Kanada, Madagaskar, Zambia, Rosja (Ural, Zabajkale), Wielka Brytania, Włochy, Grenlandia, Afganistan, Pakistan, Australia, Chiny.

Występowanie – Polska: W Karkonoszach i w okolicach Góry Ślęży.

kwarc, muskowit, biotyt, skaleń, beryl, lepidolit, turmalin, amblygonit.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– ważne źródło otrzymywania litu (Li).

– bardzo atrakcyjny i poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– używany w przemyśle chemicznym, szklarskim, ceramicznym.

– wykorzystywany do produkcji baterii alkalicznych.

– jako dodatek do smarów (obniża temperaturę ich krzepnięcia).

Hiddenit można łatwo czyścić pod bieżącą wodą i przecierać delikatnie miękką szmatką. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami (może powodować powstawanie odprysków). Unikać długich, częstych ekspozycji na słońcu (wrażliwy na światło – blednie). Jest minerałem kruchym, należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze ściągaj biżuterię przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu hiddenitu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z hiddenitem. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką.

Hiddenit – minerał z gromady krzemianów, należy do grupy piroksenów. Jubilerska odmiana spodumenu. Jest minerałem rzadkim, rozpowszechniony tylko w niektórych rejonach Ziemi. Hiddenit nazywany jest także; „zielonym kunzytem” lub „szmaragdem litowym”, wynika to z jego żywej zielonkawej barwy.

Za barwę tego minerału odpowiada obecności chromu. Tlenek chromu nadaje mu zielony kolor. Im większa zawartość tego pierwiastka, tym głębszy zielony odcień. (tlenek chromu jest dodawany do szkła w celu wytworzenia szklanych zielonych butelek). Hiddenit może występować w różnych kolorach i odcieniach; od prawie niedostrzegalnego i prawie przezroczystego jasnozielonego poprzez żółto-zielony, zielono-żółty, zielony aż do głębokiej szmaragdowej zieleni. Hiddenit jest pleochroiczny, co oznacza, że wyświetla różne kolory pod różnymi kątami padania światła. Dlatego pojedynczy kawałek hiddenitu może wydawać się niebiesko-zielony, szmaragdowo-zielony lub żółto-zielony. Najcenniejszą i najbardziej pożądaną barwą hiddenitu jest intensywna szmaragdowa zieleń.

Po raz pierwszy został znalezony w 1879 r. przez Williama Earla Hiddena (1853-1918) inżyniera górnictwa, kolekcjonera i handlarza minerałów. W. E. Hidden udał się do Karoliny Północnej w USA, aby znaleźć platynę na żarówkę elektryczną Thomasa Edisona. Wydzierżawił Warren Farm w kopalni szmaragdów i znalazł tam minerał który później nazwano od jego nazwiska.

Spodumen – to minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy piroksenów. Nazwa pochodzi od greckiego słowa spodos = popiół (spodios = szary), nawiązując do szarej, przypominającej popiół barwy tego minerału; gr. spodumentos = spopielony (spodoustha = obrócić się w popiół), nawiązuje z kolei do wyglądu produktu prażenia spodumenu w płomieniu dmuchawki. Kunzyt jest przezroczystą, fioletową lub różową odmianą spodumenu odkrytą przez amerykańskiego badacza kamieni szlachetnych G.F. Kunza. Hiddenit natomiast jest przeźroczystą żółto-zieloną, zielono-żółtą, zieloną – odmianą spodumenu nazwaną na cześć swego odkrywcy W.E. Hiddena. Za zieloną barwę kryształów spodumenu odpowiadają domieszki chromu, za różową manganu. Cechą charakterystyczną spodumenu jest silny pleochroizm co sprawia, że w trakcie obrotu kamienia względem strumienia światła kryształy kunzytu zmieniają barwę z fioletowej przez ametystową do bezbarwnej, a kryształy hiddenitu przybierają barwy od niebieskawo-zielonej, przez szmaragdowo-zieloną do żółtawo-zielonej.

Hiddenit jest kamieniem miłości. Osobie będącej w związku kamień ten może pomóc powrócić do takiej miłości jaka była na początku, uczucia radości i pełnej akceptacji dla drugiej osoby. Jeżeli jest się w związku, w którym są trudności i kłótnie, hiddenit może być doskonałym prezentem dla siebie i partnera, dla rozproszenia blokad powstałych wokół serca.

Jest dobroczynnym kamieniem dla ludzi którzy zmagają się z niskim poczuciem własnej wartości. Szczególnie przyda się komuś kto określa swoją wartość poprzez finansowe bogactwo i dobra materialne. Minerał ten przywraca świadomość, że każdy człowiek jest unikalny i zasługuje na wszystko co najlepsze. Pomaga uwolnić się od strachu. Dodaje cierpliwości, wzmacnia zaufanie do siebie oraz asertywność. Redukuje stres oraz niepokój.

• Pomocny przy leczeniu depresji.

• Działa odprężająco i uspokajająco.

• Pomocny przy leczeniu problemów żołądkowych (nadkwasota żołądka, wrzody).

• Usprawnia pracę jelit, przeciwdziała zaparciom i dolegliwościom jelitowym.

• Wspomaga układ nerwowy, łagodzi napięcia w szyi i ramionach.

• Wzmacnia percepcję i koncentrację.

• Wzmacnia witalność.

• Reguluje przemianę materii.

 

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

waga, skorpion

Barwa: biała, mlecznobiała, często poprzecinany czarnymi, szarymi lub brązowymi żyłkami.
Rysa: biała
Połysk: matowy lub słabo-szklisty
Pleochroizm: nieznany

Stanowi produkt ewaporacji (odparowania) jeziornej zachodzącej w klimacie gorącym i suchym (pustynnym). Howlit powstał hydrotermalnie i jest najczęściej spotykany w złożach boranów.

Występowanie – świat: USA (Kalifornia, Nevada), Kanada (Nowa Szkocja), Niemcy (Dolna Saksonia), Słowacja (Koszyce), Meksyk, Turcja, Brazylia, Rosja, Pakistan.

Występowanie – Polska: nie stwierdzono

boraks rodzimy, gips, kolemanit.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w rzeźbiarstwie.

– do wyrobu artystycznej biżuterii, drobnej galanterii ozdobnej, inkrustacji.

Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Howlit jest stosunkowo miękki i kruchy. Nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu howlitu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z howlitem. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Pogorszenie barwy możliwe jest pod wpływem: światła, potu, olejów i kosmetyków, środków czystości oraz przesuszenia.

Howlit (Howlite) – minerał z grupy krzemianów. Należy do grupy minerałów rzadkich. Nazwa minerału pochodzi od nazwiska kanadyjskiego mineraloga i chemika H. Howa, który w XIX  wieku 1878r. odkrył go w Nowej Szkocji, jako pierwszy opisał oraz określił jego skład chemiczny. Jego naturalnym kolorem jest mleczna biel, często poprzecinana ciemnobrązowymi, szarymi lub czarnymi paskami (żyłkami). Minerał ten jest poszukiwany przez kolekcjonerów.

Howlit zaliczany jest do minerałów z grupy krzemianów. Jest borokrzemianem wapnia. Charakteryzuje się stosunkowo niedużą twardością: 3,0 – 3,5 w skali Mohsa. Powstaje w efekcie odparowywania (ewaporacji) wód jeziornych w klimatach gorącym oraz suchym i  często współwystępuje z minerałami z grupy boranów: kolemanitem, boraksem rodzimym oraz z gipsem.

Kamień został po raz pierwszy wydobyty w kanadyjskiej kopalni gipsu. Stany Zjednoczone, a zwłaszcza Kalifornia, oraz Nowa Szkocja w Kanadzie są źródłem większości światowych złoży tego śnieżnego minerału. Na kalifornijskiej pustyni Mojawe znaleziono przypominające głowy kalafiora bryłki howlitu, ważące aż kilkaset kilogramów. Jest minerałem o niewyraźnej łupliwości. Występuje najczęściej w formie nieregularnych guzków, które przez swój kształt i kolor przypominać mogą nieco kalafior. Jest nieprzeźroczysty z matowym lub słabo-szklistym połyskiem.

Za sprawą kombinacji dwóch cech, podatności na obróbkę oraz porowatości, Howlit jest bardzo ceniony w jubilerstwie. Porowatość sprawia, że może on zostać trwale zabarwiony. Barwiony jest na najróżniejsze kolory, takie jak: granatowy, zielony, czerwony, niebieski, żółty, pomarańczowy, fioletowy. Odpowiednie nasycenie barwnikiem kamienia sprawia, że barwy są bardzo intensywne. Łatwości obróbki sprawia, że można formować z niego ciekawe kształty. Od prostych wzorów jak łezka do tych bardziej skomplikowanych. Za jego pomocą można stworzyć piękną rzeźbę lub ozdobę. Kształty kwiatów lub zwierząt odpowiednio zabarwione stanowią niepowtarzalną biżuterię dla dzieci i dorosłych.

Z pewnością warto docenić walory Howlitu i przekonać się do noszenia go w biżuterii. Może nie tylko stanowić atrakcyjny cenowo substytut drogich kamieni, ale przede wszystkim będzie cieszyć oko swoim ciekawym wyglądem, a dzięki szerokiej gamie dostępnych kształtów i kolorów uatrakcyjni i ubarwi każdy biżuteryjny projekt.

Howlit to kamień mądrości, otwiera umysł na informacje i wiedzę, nie tylko książkową ale również intuicyjną. Energia howlitu mobilizuje do nauki i poznawania. Minerał ten przyda się osobie uczącej się. Jego energia to połączenie mocy rozumowania ze zdolnością obserwacji i cierpliwością, wpływa także korzystnie na pamięć. Howlit uspokaja i uczy cierpliwości, jest doskonałym kamieniem do medytacji i na spokojny sen. Chroni przed koszmarami. Ucisza umysł i eliminuje napięcie. Przydaje się gdy ma się do czynienia z ludźmi gwałtownymi i wybuchowymi, uodparnia na ich agresję.

Ten „śnieżny kamień” może pomóc nam pozbyć się frustracji, wściekłości, bólu i lęków. Pozwoli poczuć się pewniej i spokojniej z tym, co dzieje się w życiu. Działa uspokajająco na silne emocje. Energia howlitu pomoże zachować spokój i racjonalność. Pomoże uwolnić się od negatywnych emocji i wszelkiego rodzaju bagażu emocjonalnego. Howlit pochłania agresję skierowaną przeciwko nam. Kamień ten chroni nas przed wahaniami uczuć. Umożliwia spokojne i rozsądne rozmowy. Jest dobrym kamieniem dla tych co mają bogate życie duchowe.

Minerał ten jest doskonałym narzędziem do medytacji, ponieważ wspomaga nas w  koncentracji. Wspiera spokój umysłu i usuwa wszelkie rozpraszające myśli. Mówi się, że jest kamieniem spokoju i świadomości: przynosi spokój ducha, pomaga zachować świeżość umysłu oraz ułatwia skupienie, pomaga także redukować stres, napięcia, niepokoje oraz złe emocje.

Howlit to przede wszystkim kamień uspokajający. Może pomóc w zasypianiu lub uspokojeniu nadpobudliwego umysłu i ułatwić odprężenie. To kamień, który fizycznie uspokaja całe ciało i uwalnia napięcie mięśni. Eliminuje też ból wywołany nerwami. Mówi się, że pomaga w leczeniu przypadłości związanych ze stresem. Jest pomocny w równoważeniu poziomu wapnia w organizmie, wpływa na wzmocnienie zębów i kości.

• Pomocny w regulowaniu gospodarki kwasowo-zasadowej w organizmie.

• Działa przeciwbólowo, łagodzi migreny, bóle głowy i uwalnia napięcia.

• Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.

• Sprzyja pozbywaniu się urazów psychicznych i emocjonalnych, łagodzi objawy chorób o podłożu nerwowym takich jak stres czy ból psychiczny.

• Wspomaga procesy myślowe, ułatwia skupienie się i zwiększa koncentrację.

• Usprawnia pracę mózgu, niweluje skutki przeciążenia systemu nerwowego, stresu i przepracowania.

• Reguluje poziom wapnia, wzmacnia zęby i kości.

• Wzmacnia witalność.

• Łagodzi stany depresyjne.

 

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

rak, panna, waga, bliźnięta

Barwa: różne odcienie niebieskiego, szaro-niebieski, szary, fioletowo-niebieski, bezbarwny do bardzo blado-niebieskiego (w cienkim przekroju), rzadziej zielonkawy, żółtawy, oliwkowy, brązowy.
Rysa: biała
Połysk: szklisty lub tłusty na powierzchni przełamu

Efekty optyczne: wykazuje bardzo silny pleochroizm o obserwowalnych barwach: żółtej, niebieskiej, fioletowej. Niektóre kryształy wykazują tęczową iryzację a także efekt kociego oka i asteryzm (zjawisko optyczne polegające na pojawieniu się wąskich smug świetlnych układających się w kształt „gwiazdy” na powierzchni kamieni szlachetnych).

Tworzy się w skałach bogatych w glin, zmienionych w wyniku metamorfozy regionalnej (gnejsy, granitognejsy, łupki) lub kontaktowej (Hornfelsy). Może występować w niektórych skałach magmowych (granitach) oraz w formie otoczaków w osadach aluwialnych.

Występowanie – świat: Indie (Madras), Australia (Terytorium Północne), Brazylia (Minas Novas), Kanada (Yellowknife, rejon Wielkiego Jeziora Niewolniczego), Madagaskar, Birma (Myanmar), Namibia (Karasburg), Sri Lanka (Cejlon), Tanzania (Babati), USA (Wyoming, Connecticut, Handdam, Idaho, Dakota Południowa, Kalifornia), Japonia, Niemcy (Bodenmais, Waldheim), Norwegia (Kragerö, Tvedestrand), Szwecja (Näverberg, Falun), Finlandia (Orijärvi), Islandia, Włochy, Hiszpania (przylądek Gata), Francja, Czechy (Vanov, Jihlava), Mozambik, Zimbabwe.

Występowanie – Polska: Głównie na Dolnym Śląsku (Masyw Karkonoszy, Góry Sowie, Pogórze Izerskie).

granat, sillimanit, gahnit, pirotyn, kwarc, skalenie, biotyt, turmalin, korund, spinel, cyrkon, apatyt, hematyt, andaluzyt.

– jako kamień jubilerski; wysoko ceniony i bardzo drogi. Do wyrobu biżuterii (pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków i naszyjników).

– rzadki, bardzo poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– jako tzw. „kompas wikingów” – Obrót o 90 stopni zmienia barwę kamienia na niebieską. – dzięki własnościom plechroicznym był używany przez żeglarzy do ustalania pozycji słońca przy zachmurzonym niebie.

– zastosowany jest w tzw. „kompasie zmierzchu”, stosowanym w lotnictwie, którego istotnym elementem jest filtr polaryzacyjny, przyrząd ten umożliwia określenie położenia słońca po jego zachodzie, na podstawie zmian polaryzacji błękitu nieba wraz z kierunkiem obserwacji, pozwala znaleźć położenie słońca z dokładnością do 2,5°, nawet jeśli znajduje się ono 7° poniżej linii widnokręgu.

– w ceramicznych izolatorach.

– katalizatory ceramiczne często wykonywane są z użyciem kordierytu. Charakteryzuje się on minimalną rozszerzalnością cieplną. Katalizator składa się z monolitu ceramicznego z kordierytu na powierzchnię którego naniesiono warstwę pośrednią wraz z metalami szlachetnymi (Pt, Pd) lub tlenkami metali przejściowych. Katalizatory służą do oczyszczania powietrza, gazów i spalin z lotnych związków organicznych i CO. Stosowany jest też w katalizatorach samochodowych.

Iolit (Kordieryt) łatwo można czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi oraz uprawianiem sportu. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu iolitu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z iolitu. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Iolit należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków.

Iolit to rzadki minerał z gromady krzemianów z grupy krzemianów pierścieniowych. Nazwa iolit pochodzi od greckiego „ios”, czyli „fiołek”, lub kolor „fioletowy” mimo, że kamień ma zwykle kolor niebieski lub fioletowo-niebieski. Iolity znane są (szczególnie w geologii i mineralogii) pod nazwą kordierytów. Określenie to zostało nadane w 1813r i pochodzi od nazwiska francuskiego geologa Pierre Louis Antoine Cordier (1777-1861) który jako pierwszy zajmował się badaniem owego kamienia.

Swe zabarwienie iolity zawdzięczają obecności w ich strukturze żelaza. Barwa ta przypomina połączenie kolorystyki tanzanitów i szafirów. Można wręcz powiedzieć, że iolit znajduje się pomiędzy szafirem a tanzanitem. Delikatnie fioletowe odcienie mieszają się z ciemnoniebieskimi, tworząc jednolity kolor przypominający niebo przed burzą. Niegdyś mylnie nazywano iolity „szafirami wodnymi”, z racji podobieństwa barwy i często wyższej, bardziej krystalicznej „wodnej” czystości.

Kiedy w latach 70-tych XX wieku u stóp góry Kilimandżaro odkryto tanzanity, gemmolodzy podejrzewali, że odnalezione złoża mineralne to właśnie kryształy iolitów. Nic dziwnego, bowiem odkryte kryształy charakteryzowały się czystością, obecnością zjawiska pleochroizmu i fioletowo-niebieską barwą – tak jak znane od tysiącleci iolity.

Najważniejszą właściwością iolitu jest jego pleochroizm. Kamień zmienia barwę w zależności od polaryzacji przechodzącego przez niego światła. Z jednej strony może być on fioletowo-niebieski, z innej przezroczysty lub miodowy.

Iolity były używane jako kompas przez Wikingów. Stare sagi norweskie mówią, że Wikingowie żeglujący po północnych morzach dzięki kamieniowi słonecznemu (iolitowi) potrafili określić lokalizację na morzu. Patrząc przez iolit, byli w stanie określić dokładne położenie słońca przy zachmurzonym niebie i w ten sposób bezpiecznie podróżować do „Nowego Świata” i z powrotem.

Dzięki swoim właściwościom pleochroicznym kamień ten stosuje się również w lotnictwie w tzw. „kompasie zmierzchu” jako część filtra polaryzacyjnego, przyrząd ten umożliwia określenie położenia słońca nawet po jego zachodzie.

Znakomicie wspomaga artystów, osoby wyrażające się poprzez pisanie, malarstwo, śpiew i taniec. Oprócz tego, że zachęca do indywidualnej ekspresji, dodaje mocy żeby rozwiązać pozornie nierozwiązywalne problemy. Daje nadzieję w trudnych okolicznościach, przywołuje wyciszenie i skupienie umysłu oraz pozytywne nastawienie w obliczu przeciwności. Korzystnie wpływa na relacje międzyludzkie i związki emocjonalne, wzmacnia aurę oraz pomaga w odblokowaniu kreatywności. Rozwiewa strach przed nieznanym, pokazuje że celem rozwoju osobistego jest odzyskanie największych skarbów – spokoju ducha i radości. Iolit pomaga łączyć myślenie logiczne z intuicyjnym, wytwarza energetyczne połączenie pomiędzy umysłem i sercem.

• • Wspomaga odchudzanie.
  • Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
  • Pozytywnie wpływa na pracę wątroby.
  • Pomocny przy detoksykacji i odtruwaniu organizmu.
  • Oczyszcza i detoksykuje krew.
  • Wzmacnia witalność.
  • Pomocny w leczeniu przeziębień, infekcji oraz w stanach gorączkowych. Łagodzi przeziębienia i obniża podwyższoną temperaturę ciała.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

waga, strzelec, byk

Barwa: biała lub mleczna z iryzacją, szara, bezbarwna, niebieskawa
Rysa: biała
Połysk: szklisty, perłowy
Fluorescencja: słaba (niebieskawa lub pomarańczowa)
Zjawiska optyczne: odznacza się srebrzysto-perłową lub srebrzysto-niebiesko-perłowąpoświatą, przypominającą światło księżyca (przesuwa się po całej powierzchni kamienia, gdy go poruszasz). Ten rodzaj opalescencji nazywany jest adularyzacją.

Minerał skałotwórczy w skałach magmowych i metamorficznych, aplitach, pegmatytach, żyłach, w tym typu alpejskiego, okruchowy w skałach osadowych.

Występowanie – świat: Brazylia, Madagaskar, USA (Pensylwania, Wirginia), Australia (Queensland), Rosja, Tanzania, Meksyk, Indie, Norwegia, Austria, Niemcy, Birma, Pakistan, Sri Lanka.

Występowanie – Polska: Dolny Śląsk – okolice Strzegomia oraz Jeleniej Góry.

kwarc, muskowit, biotyt, plagioklaz, granat, turmalin i wiele innych.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– poszukiwany kamień kolekcjonerski.

Kamień księzycowy należy myć pod bieżącą wodą. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze ściągaj biżuterię przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu kamienia księżycowego. Przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką.

Kamień księżycowy – (ang. „moonstone”) krzemian glinowo – potasowy, odmiana ortoklazu (fazą przeważającą jest adular a fazą rozproszoną – albit). Należy do grupy skaleni potasowych.

Kamień ten składa się z kryształów adularu oraz ortoklazu (zawierające listewkowate wrostki albitu) i jest niezwykle cenny ze względu na zjawisko świetlne zwane adularyzacją (odmiana opalescencji), czyli występowanie niebieskawego pasma, które przesuwa się przy poruszaniu kamieniem (efekt kociego oka). Minerał ten rozpoznać można po srebrzysto-perłowej poświacie. Czasem jego barwa może wpadać w kolor niebieski, zwłaszcza wtedy, gdy kamień jest bezbarwny i prawie przezroczysty. Poświata przypomina światło księżyca – stąd nazwa tego minerału (okazy takie uważa się za wyjątkowo cenne). Nazywany był także „astrios”, „astroites” – co w  wolnym tłumaczeniu oznacza “gwiazda błyszcząca światłem pełnego Księżyca”. Opisywany był jako przeźroczysty, półprzeźroczysty minerał podobny do kryształu górskiego, lecz z jaskrawą białą plamą, która przesuwa się przy płynnym poruszeniu kamienia. Uważano, że jaskrawej plamy ubywa i przybywa, i ma na to wpływ faza księżyca. Niekiedy na powierzchni kamienia księżycowego można dostrzec szczególną, wielobarwną  poświatę, która zwana jest „schillerescencją” – okazy, które się nią charakteryzują, są rzadko spotykane i wyjątkowo cenne.

„Moonstone” występuje jako składnik skałotwórczy w bogatych w skaleń pegmatytach granitowych i syenitycznych. Rzadkie i cenione niebieskawe, prawie przezroczyste kamienie księżycowe najczęściej znajdują się na Sri Lance (Cejlon). Znane są również złoża kamieni księżycowych w Brazylii, Australii, Stanach Zjednoczonych, Niemczech, Indiach, Madagaskarze, Meksyku, Birmie, Norwegii, Szwajcarii, Rosji, Tanzanii. Kopalnie o znaczeniu historycznym znajdują się w górach Adula w Szwajcarii.

Kamień księżycowy używany jest w biżuterii od tysiącleci, znany był w starożytnych cywilizacjach. Rzymianie podziwiali kamień księżycowy, ponieważ wierzyli, że pochodzi on z zestalonych promieni Księżyca. Zarówno Rzymianie, jak i Grecy kojarzyli kamień księżycowy ze swoimi księżycowymi bóstwami. Minerał ten był używany przez słynnego francuskiego mistrza złotnictwa Rene Lalique w jego licznych kreacjach biżuteryjnych (obecnie można znaleźć je tylko w muzeach lub prywatnych kolekcjach). W wielu częściach świata uważa się, że kamień księżycowy przynosi szczęście jego posiadaczowi.

Minerał ten został włączony do znanej klasycznej powieści Wilkie Collins „Kamień Księżycowy”. Collins był przyjacielem i współpracownikiem Charlesa Dickensa, a jego powieść „Kamień księżycowy” z 1868 roku pozostaje do dziś arcydziełem literatury angielskiej.

Kamień księżycowy silnie kojarzony jest z żeńską energią. Ten niezwykły minerał pomaga zachować równowagę uczuciową w momentach życia, w których dominują silne emocje. Kamień zaleca się matkom oraz przyszłym matkom. Moonstone to kamień ochronny, chroniący kobiety i dzieci, szczególnie podczas ciąży i porodu. Kobiety ciężarne, które noszą go przy sobie, mogą liczyć na łatwiejszy poród. Noszenie kamienia księżycowego między piersiami wspomaga laktację u młodych matek. Energia kamienia księżycowego bywa często określana energią kobiecą lub matczyną – pomaga łagodzić stres lub uczucie lęku. Wpływa pozytywnie na problemy kobiece. Zaleca się noszenie go przez nastolatki w okresie dojrzewania oraz kobietom w średnim wieku przechodzącym menopauzę.

Nazywany jest również „kamieniem kochanków”, ponieważ wznieca uczucia i potęguje uczucie miłości. Kiedy kobieta ma go w posiadaniu, wtedy staje się bardziej atrakcyjna dla otoczenia. Mężczyznom pomaga uzyskać równowagę emocjonalną. Samotnym kobietom przyniesie szczęście w miłości, tym, które pragną zajść w ciążę, będzie sprzyjać w płodności.

Minerał ten dodaje pewności siebie – przynosi ukojenie i spokój. Sprzyja rozwoju intuicji. Wpływa pozytywnie na stan emocjonalny i psychiczny człowieka. Wspomaga w stanach lękowych, w stresie, w przypadku rozchwiania emocjonalnego. Dodaje chęci do życia. Wzmacnia spokój wewnętrzny, wspomaga odczuwanie empatii, kreatywność, odwagę i toruje drogę do podświadomości. Przypisuje mu się również właściwości ochronne w czasie podróży – noszono go podczas morskich podróży, pielgrzymek oraz wypraw. Moonstone pomaga właścicielowi w osiąganiu sukcesów i szczęścia w sprawach dotyczących miłości i biznesu. Kamień księżycowy stanowi silny talizman pomagający w realizacji celów oraz wspomagający rozwój duchowy.

Wiele kultur uważa go za święty kamień. Kultury wschodnie widzą w tym minerale zaklętego ducha, przez zjawisko świetlne zwane adularyzacją (odmiana opalescencji). Według mieszkańców Indii wpływa on na marzenia senne (podobno ma moc wywoływania przyjemnych i pięknych snów). W Indiach uważany jest także za kamień rozwoju duchowego, przynoszący dobry los i – co najważniejsze – wspomagający duchowe oświecenie. Kobiety w krajach arabskich noszą kamień księżycowy wszyty w ubranie, ponieważ wierzą, że wpłynie na ich płodność. Wierzy się, że kamień ten wzmacnia emocjonalnie i otwiera na podświadomość, a także oczyszcza intuicję, dzięki czemu można odbierać jej jasny przekaz.

Kamień księżycowy reguluje gospodarkę hormonalną, zarówno w okresie dojrzewania jak i podczas menopauzy, niweluje bóle menstruacyjne. Wzmacnia kości, leczy skórę (trądzik, kurzajki, wrzody, obrzęki czy ropienie). Wzmacnia system immunologiczny, harmonizuje tarczycę, wpływa pozytywnie na przemianę materii, wspomaga układ trawienny, pomaga w przyswajaniu składników odżywczych i eliminuje toksyny. Pomaga przy zapaleniu jelit, cukrzycy, w problemach z ukrwieniem, a także w przypadku otyłości. Wykorzystywany jest w leczeniu węzłów chłonnych.

• • Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje pracę serca i wzmacnia naczynia krwionośne.
  • Pomocny w leczeniu schorzeń skóry (trądzik, kurzajki, wrzody, obrzęki czy ropienie).
  • Pomaga w regulacji gospodarki hormonalnej u kobiet, zarówno w okresie dojrzewania jak i podczas menopauzy.
  • Wspomaga układ nerwowy i łagodzi napięcia.
  • Wzmacnia system immunologiczny.
  • Wykorzystywany jest w leczeniu węzłów chłonnych.
  • Pomocny przy leczeniu cukrzycy.
  • Pomaga w przyswajaniu składników odżywczych i eliminuje toksyny.
  • Wpływa pozytywnie na przemianę materii, wspomaga układ trawienny.
  • Działa zbawiennie na dolegliwości jelitowe.
  • Wpływa pozytywnie na pracę tarczycy.
  • Pomocny przy problemach z otyłością, wspomaga odchudzanie.
  • Łagodzi objawy oraz przynosi ulgę podczas bolesnego miesiączkowania.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

waga, rak, ryby, koziorożec

Barwa: pomarańczowa w wielu odcieniach, pomarańczowo-czerwona, czerwona, czerwono-brązowa, brązowa.
Rysa: biała
Połysk: woskowy, tłusty
Pleochroizm: brak
Fluorescencja: biało-niebieska w świetle UV

W skałach typowych dla chalcedonu. W skałach wulkanicznych. W pęcherzach pogazowych z skałach wylewnych, w żyłach hydrotermalnych, w skałach osadowych, w produktach wietrzenia skał ultramorficznych.

Występowanie – świat: Indie, Afganistan, Arabia Saudyjska, Urugwaj, Kolumbia, Peru, Brazylia, Egipt, Iran, Mongolia, Brazylia, USA (Alabama, Arizona, Kolorado, Connecticut, Floryda, Luizjana, Maryland, Nevada, Oregon, Utah, Teksas, Nebraska, Waszyngton), Kanada (Ontario, Quebec), Australia (Nowa Południowa Walia, Tasmania, Victoria, Zachodnia Australia), Japonia, Nowa Zelandia, Sri Lanka, Madagaskar, Mozambik, Namibia, Rosja, Serbia, Niemcy (Bawaria, Badenia-Wirtembergia), Francja (Grand Est), Czechy (region Liberec, region Usti nad Labem), Słowacja (Kraj bańskobystrzycki), Rumunia, Bułgaria (prowincja Burgas, prowincja Kyrdżali), Grecja, Austria (Karyntia, Salzburg), Węgry, Włochy, Portugalia (Lizbona), Luksemburg, Szwajcaria, Wielka Brytania, Chiny, Południowa Afryka (Prowincja Przylądkowa Północna), Republika Środkowoafrykańska.

Występowanie – Polska: w melafirach w okolicy Borówka, Kamiennej Góry, Kłodzka; w kopalni niklonośnego serpentynitu w Szklarach.

kalcyt, kwarc, fluoryt, opal, syderyt, zeolity.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– do wyrobu rzeźb, waz oraz ozdób.

– do wyrobu drobnej galanterii użytkowej, tradycyjnie był używany do wyrobu pieczęci.

Karneol można myć pod bieżącą wodą. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami, gdyż może to powodować powstawanie odprysków lub odbarwień. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze przechowuj biżuterię z karneolem wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owiń ją miękką szmatką.

Karneol (karniol, carnelian) – gemmologiczna nazwa czerwonej, czerwono-pomarańczowej półprzezroczystej odmiany chalcedonu. Nazwa „karneol” pochodzi prawdopodobnie ze starofrancuskiego „cornele” = owoc derenia lub od łacińskiego „carnis” – ciało i nawiązuje do jego czerwono-pomarańczowej barwy. Swój intensywny kolor zawdzięcza domieszkom minerałów żelaza, głównie hematytu i goethytu, które są rozłożone w strukturze kamienia nieregularnie.

Kamień ten odznacza się skrytokrystalicznym oraz trygonalnym układem krystalograficznym. Występuje w naturze jako drobnokrystaliczne odmiany skały kwarcowej. Powstaje z przerostu dwóch minerałów krzemionkowych o różnej strukturze krystalicznej: kwarcu i moganitu. Karneol wykazuje zdolność do biało-niebieskiej fluorescencji w ultrafiolecie. Ze względu na fakt, że minerał ten jest nieprzezroczysty, rzadko można spotkać w nim wytrącenia. Jednak zdarzają się okazy z płynnym wytrąceniem zwykle w kształcie kropli, które nadają mu lśniący połysk. Odmiana kareolu pochodząca z Indii świeci zielonkawo-żółtym światłem.

Twardość kamienia w skali Mohsa wynosi 6,5 – 7,0. Kryształy karneolu mają woskowy połysk, Jedną z jego cech jest nierówny, muszlowy przełam.

Ze względu na łatwość cięcia stosowany był do wyrobu biżuterii, pieczęci oraz talizmanów. W okresie średniowiecza zyskał popularność wśród alchemików oraz jako środek zapobiegający wielu chorobom.

W starożytnym Egipcie wierzono, że karneole w kolorze pomarańczowym obdarzone zostały kobiecą energią i odpowiadają za płodność. Czerwone odmiany kamienia natomiast były przypisane mężczyznom. Nieśmiałym mówcom miał pomagać stać się elokwentnymi i odważnymi, a noszony przez wojowników na szyi dodawać odwagi i siły fizycznej.

Starożytni Egipcjanie nazywali karneol „Kamieniem Zachodu Słońca”, ponieważ wierzyli, że wychwytuje i odbija ciepło słoneczne, kierując je na użytkownika kamienia. 

Karneol uznawany jest za kamień pozytywnych zmian w życiu i odwagi. Silnie oddziałuje na nasze centrum aktywności i działania w każdej sferze życia, w szczególności na relacje z płcią przeciwną. Uważany za talizman uczuć miłosnych, rodzinnego szczęscia, a także lojalności i wzajemnego zrozumienia. Chroni dom przed negatywną ingerencją zazdrośników i złych życzeń, kłótniami, kłopotami, obdarza dom harmonią i pomyślnością.

Kamień ten pomaga w osiągnięciu sukcesu także w biznesie, szczególnie u osób, które pracują w sprzedaży i usługach. Polecany jest dla biznesmenów, przedsiębiorców oraz inwestorów. Pomaga w osiągnięciu celów, wzmacnia intuicję, przedsiębiorczość i wyczucie biznesowe. Dodaje pewności siebie, umacnia wiarę we własne możliwości i zwiększa efektywność działań. Rozwija także elokwencję co jest ważne dla osób zaangażowanych w działalność społeczną lub publiczną.

Minerał ten przywraca witalność, pobudza kreatywność oraz pozwala cieszyć się życiem. Dodaje odwagi, sprzyja pozytywnym wyborom życiowym, a także motywuje do osiągania sukcesu. Pomaga pokonywać negatywne uwarunkowania i zachęca do wytrwałości. Poprawia zdolności analityczne i koncentrację. Chroni przed zazdrością, wściekłością i urazą. Osobom nieśmiałym pomaga wyrażać własne zdanie. Karneol polecany jest także dla ludzi którzy mają skłonności do apatii, zaniedbują własne zdrowie, rzadko osiągają sukcesy lub mają pesymistyczne nastawienie do otoczenia.

Karneol to żywy, energetyczny kamień, który budzi radość życia i wykorzystuje naszą moc i kreatywność. Pomaga znaleźć wewnętrzną siłę, rozpala kreatywność i zwiększa motywację do działania. Uważa się, że pobudza miłość i pasję oraz dodaje odwagi wszystkim, którzy go noszą. Kryształ karneolu obdarza witalnością tych, którzy czują się zagubieni i ospali. Energia Karneolu pomoże postawić Cię z powrotem na nogi i sprawi że poczujesz chęć pójścia naprzód, zwłaszcza jeśli chodzi o kreatywne projekty. Nie bez powodu nazywa się go również „Kamieniem Artystów.”

Już od starożytności karneol był wykorzystywany w alchemii. Często noszony przez architektów lub dostojników, symbolizował status społeczny. Używany również jako amulet zapobiegawczy przed chorobami i zarazą.

Jak wszystkie ogniste kamienie, karneol napełnia ciało życiem i światłem, przywołując moce energii fizycznej. Stymuluje tkanki, mięśnie i narządy, zwiększa libido, detoksykuje organizm. Pomaga w swobodnym przepływie tlenu w organizmie oraz utrzymuje tkanki i narządy w lepszym stanie zdrowia.

• • Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje pracę serca i wzmacnia naczynia krwionośne.
  • Wspomaga układ nerwowy i łagodzi napięcia.
  • Przyspiesza rekonwalescencję, zwłaszcza gojenie się ran.
  • Wzmacnia percepcję i koncentrację.
  • Łagodzi bóle głowy i kręgosłupa.
  • Wspomaga leczenie bezpłodności.
  • Zwiększa popęd seksualny.
  • Obniża gorączkę.
  • Wzmacnia witalność.
  • Neutralizuje toksyny, oczyszcza organizm ze zbędnych produktów przemiany materii.
  • Pomaga w swobodnym przepływie tlenu w organizmie.
  • Stymuluje tkanki, mięśnie i narządy.
  • Pozytywnie wpływa na jelita i układ trawienny.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

bliźnięta, baran, byk, lew, panna.

Barwa: bezbarwna, przeźroczysta.
Rysa: biała
Połysk: szklisty, tłusty

Jedna z najpospolitszych odmian kwarcu tworząca się m.in. W warunkach hydrotermalnych. Główny składnik tzw. kwaśnych (bogatych w krzemionkę) skał magmowych głębinowych (granitów, granodiorytów) oraz wylewnych (ryolitów, porfirów kwarcowych), w dużych ilościach wśród żył pneumatolitycznych i hydrotermalnych mono- i polimineralnych; także wśród skał osadowych (żwirów, piasków, piaskowców, lessów) i metamorficznych (gnejsów, łupków), w próżniach pogazowych skał bazaltowych, w tak zwanych geodach, w aluwiach, żyłach typu alpejskiego, w septariach, w marmurach, druzach pegmatytowych. Otoczaki kwarcowe tworzą żwiry i zlepieńce.

Występowanie – świat: Brazylia, Francja, Indie, Birma, Sri Lanka, Kenia, Madagaskar, Gujana Francuska, USA (Maine, Nowy Jork, Karolina Płn., Arkansas, Kalifornia), Rosja, Ukraina, Kazachstan, Gruzja, Szwajcaria, Austria, Włochy, Niemcy, Czechy.

Występowanie – Polska: Dolny Śląsk okolice Strzelina (zwłaszcza w Jegłowej), w Karkonoszach, w Górach Izerskich, mniej w Tatrach i w Górach Świętokrzyskich.

kalcyt, skalenie, kruszce, turmalin, granat i wiele innych.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– do wyrobu rzeźb, waz oraz ozdób.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– w technologiach medycznych.

– w optyce.

– w elektronice (systemy komputerowe).

– w Starożytnym Egipcie obrabiano kryształ górski w celu uzyskania soczewki i rozniecania nim ognia za pomocą promieni słonecznych.

Kryształ górski należy myć bardzo często pod bieżącą wodą, gdyż z łatwością wchłaniają negatywną energię z otoczenia. Następnie należy wystawić kryształ na działanie promieni słonecznych. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Jest minerałem nadzwyczaj odpornym na działanie kwasów i zasad. Rozpuszcza się jedynie w kwasie fluorowodorowym. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze ściągaj biżuterię przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu kryształu górskiego podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z kryształem górskim. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką.

Kryształ górski – nazwa pochodzi od greckiego słowa „κρύσταλλος – krystallos” i oznacza „lód”. Grecy uważali, że jest on kryształem lodu nadnaturalnie zamrożonym i zesłanym przez bogów na ziemię. Nazwa „kryształ” przez wiele stuleci była zarezerwowana tylko dla Kryształu górskiego. Minerał ten jest kamieniem o najsilniejszym działaniu oczyszczającym – oczyszcza zarówno ciało, umysł, jak i pomieszczenia. Kryształ górski zwany jest „królem kryształów”, „neutralizatorem”, „kamieniem mocy” lub „solą ziemi”. Ze względu na swą przejrzystość kamień ten symbolizuje czystość. Przyciąga moc światła i energii.

Kryształ górski to bezbarwny, przezroczysty kwarc (dwutlenek krzemu), stanowiący powszechny składnik wielu skał na Ziemi. Niekiedy zawiera w swojej strukturze libelle – pęcherzyki z gazem lub płynem, dla których wypełnieniem bywa kwas węglowy lub roztwór soli. Kryształ górski wygląda wtedy tak, jakby był wypełniony kroplami wody. Inny efekt szczególnie ceniony w jubilerstwie występujące w Krysztale górskim to wrostki rutylu (Kwarc rutynizowany). Kryształ górski w dotyku jest zawsze chłodny – dzieje się tak dlatego, że cechuje go bardzo dobre przewodnictwo cieplne oraz duża pojemność cieplna, co powoduje odczuwalne zimno w dotyku.

Kwarc posiada geometryczną, regularną strukturę kryształów (cząsteczek kwarcu): trygonalną. Ma naturalne właściwości pobierania, magazynowania i wysyłania informacji do otaczającej przestrzeni lub ściśle określonego miejsca. Kwarc wykorzystuje się w technologiach medycznych, optyce, elektronice, np. systemach komputerowych, do wytwarzania ultradźwięków, częstotliwości fal radiowych. Właściwości jego są stale badane.

Struktury kwarcowe posiadają „właściwości rezonatora energetycznego”. Informacja, która jest w nim pierwotnie bądź wtórnie zawarta przekazywana zostaje przez cząsteczki od ściśle określonego miejsca w jego strukturze i przekazywana na zewnątrz z niezwykłą siłą – fali nakładającej się jedna na drugą i kolejną. Czyli teoretycznie każda z cząsteczek ma taki sam zapis informacyjny, ale emanacja tego zapisu jest wzmacniana przez każdą następną, dochodząc do krańca struktury z niezwykłą siła, jakby pobudzana nieustannie wewnętrzną istotą swojej emanacji. Niewielki kawałek zaprogramowanego kwarcu o wielkości około centymetra jest wyczuwalny i odbierany jako nośnik energetyczny i informacyjny w promieniu około 20 km.

Kwarce wykazują zdolności do świecenia jasno żółtym światłem pod wpływem tarcia lub pobudzania poprzez zderzanie, powyżej 200 stopni C świecenie może przybrać barwę niebieską. Jest to zjawisko zwane jako termoluminescencja. Mają również właściwości piezoelektryczne: ładowania się elektrycznego pod wpływem nacisku.

Ze względu na różne domieszki kryształów, posiadają one różne spektrum oddziaływania, spektrum występowania jako nośnika informacji w określonych przedziałach wibracji. Kryształy górskie, przezroczyste lub mleczne, mają najszersze pasmo i najszersze zastosowanie.

Kwarc ten cechuje przede wszystkim nieskazitelna czystość i niezwykle mocny połysk. Ze względu na te cechy często jest więc on mylony z diamentem.

Kryształ górski jest kamieniem o najsilniejszym działaniu oczyszczającym; oczyszcza zarówno ciało, umysł, jak i pomieszczenia. Można go wykorzystywać przy rozwiązywaniu wszelkich problemów zdrowotnych zarówno natury fizycznej jak i psychicznej.

Minerał ten stymuluje czynność układu odpornościowego i doprowadza go do równowagi. Świetnie działa przy gojeniu oparzeń oraz ma zbawienny wpływ na organy wewnętrzne, szczególnie nerki i organy płciowe. Z powodzeniem jest także stosowany przy chorobach tarczycy.

Kryształ górski poprawia zdolności umysłowe i kieruje do duchowego celu, dla którego zostaliśmy wybrani. Pomaga zwiększyć zdolność koncentracji, rodzi optymizm i wiarę we własne możliwości. Przez co życie nabiera sensu, gdyż zyskujemy świadomość tego, co dzieje się w nas i wokół nas. Dzięki oczyszczającej energii kryształu górskiego, możemy żyć w zgodzie z samym sobą, innymi ludźmi i naturą. Umożliwia realizację planów zwiększając naszą zdolność do wprowadzania ich w życie. Umożliwia osobisty rozwój poprzez transformację negatywnej energii w pozytywną (zarówno tej zewnętrznej – w pomieszczeniach, jak i tej pochodzącej od innych ludzi). Umysł oczyszczony z negatywnych myśli może efektywnie pracować nad pozytywnymi zmianami wewnętrznymi oraz tymi, które chce przeprowadzić w swoim otoczeniu. Pojawia się w nas obiektywizm odbioru wydarzeń oraz gotowe rozwiązania dla problemów nas dotykających. Dodaje pewności siebie, ułatwia pozytywne załatwianie trudnych spraw. Pomaga jasno i logicznie wypowiadać się, jest pomocny przy ustnych egzaminach.

Poza wszechstronnym zastosowaniem leczniczym należy także pamiętać, że kryształ górski:

• jest silnym źródłem energii i należy postępować z nim ostrożnie;
• wzmacnia działanie wszystkich innych kamieni, które znajdą się w jego pobliżu lub są razem z nim stosowane.

Dobrze jest nosić go przy sobie, a także stosować w pomieszczeniach – szczególnie przy telewizorach, komputerach i mikrofalówkach, ponieważ działa jak odpromiennik.

Kryształ górski podnosi ogólną witalność organizmu. Posiada bardzo silną uzdrawiającą energię.

• • Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje pracę serca i wzmacnia naczynia krwionośne.
  • Kamień „neutralizator” – zobojętnia szkodliwe promieniowanie, wspomaga leczenie guzów nowotworowych i ciężkich przeziębień.
  • Neutralizuje toksyny, oczyszcza organizm ze zbędnych produktów przemiany materii odciążając przy tym nerki, wątrobę i trzustkę.
  • Wspomaga układ nerwowy i łagodzi napięcia.
  • Oczyszcza i detoksykuje krew.
  • Stymuluje pracę mózgu i pomaga w przepływie energii wewnątrz organizmu.
  • Wzmacnia percepcję i koncentrację.
  • Łagodzi bóle głowy i kręgosłupa.
  • Dobrze wpływa na cerę oczyszczając ją z toksyn.
  • Wzmacnia witalność.
  • Wpływa korzystnie na wzrok.
  • Pomocny przy gojeniu oparzeń.
  • Wpływa pozytywnie na pracę tarczycy.
  • Wspomaga pracę nadnerczy oraz pobudza płodność zarówno kobiet, jak i mężczyzn.
  • Działa zbawiennie na organy wewnętrzne, szczególnie nerki i organy płciowe.
  • Łagodzi objawy oraz przynosi ulgę podczas bolesnego miesiączkowania.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

bliźnięta, lew, koziorożec

Barwa: wielobarwna, mniej lub bardziej regularne ułożenie ciemnych i jasnych smug lub warstewek w kolorze: białym, kremowym, brązowym, beżowym, szarym.
Rysa: biała
Połysk: szklisty, tłusty

Zazwyczaj w postaci konkrecji lub równoległych warstw w skałach węglanowych. Konkrecje powstają w wyniku pierwotnej lub wtórnej akumulacji krzemionki wokół centrów krystalizacji, natomiast warstwy krzemieni tworzą się w basenie sedymentacyjnym wraz ze skałami węglanowymi. Przeważnie krzemienie są utworzone przez chalcedon, ewentualnie z domieszką opalu, rzadziej zaś przez chalcedon z domieszką kwrcu. Niekiedy zawierają skrzemionkowane skamieniałości różnych organizmów (fragmenty małż, ślimaków itp).

Występowanie – świat: nie stwierdzono.

Występowanie – Polska: na północ i wschód od Ostrowca Świętokrzyskiego, m.in. w rejonie Krzemionek, Iłży; w rejonie Sandomierza. Występuje tylko w Polsce, nie można go wydobyć nigdzie indziej na świecie.

kalcyt, kwarc, skalenie, kruszce, turmalin, cyrkon, rutyl i wiele innych.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– do wyrobu rzeźb, waz oraz ozdób.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– używany był od prehistorii przez człowieka jako materiał do wyrobu narzędzi, broni i do krzesania ognia.

Krzemień pasiasty należy myć pod bieżącą wodą. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze ściągaj biżuterię przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu krzemienia pasiastego. Wskazane jest przechowywanie krzemienia pasiastego (lub biżuterii z tym kamieniem) wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owiniętego miękką szmatką.

Krzemień pasiasty – „polski diament”. Kamień półszlachetny, ozdobna odmiana krzemienia odznaczająca się koncentrycznym, mniej lub bardziej regularnym ułożeniem ciemnych i jasnych warstw. Pasiastość wynika ze zmiennej ilości mikroporów, partie jaśniejsze mają ich dużo, a ciemniejsze mniej. Głównym składnikiem krzemienia pasiastego jest krzemionka (ok 95%), w jej obrębie dominuje kwarc. W podrzędnych ilościach występuje chalcedon, minerały ilaste oraz uwodnione tlenki i wodorotlenki żelaza. Często także można spotkać relikty igieł gąbek oraz innych skamieniałości (fragmenty małży, ślimaków itp.).

Występuje głównie w postaci konkrecji (do 2 m), lub warstw w obrębie skał górnojurajskich (oksford, kimeryd), w rejonie Krzemionek Opatowskich oraz w północno-wschodnim obrzeżeniu Gór Świętokrzyskich. Rzadziej spotykany jest w skałach górnojurajskich pozostałych części obrzeża Gór Świętokrzyskich. Występuje też we wtórnych złożach, przyniesiony tam przez lądolód. Geneza krzemieni pasiastych nie jest do końca wyjaśniona, sądzi się jednak, że powstały one w osadach dna morskiego w czasie sedymentacji lub tuż po niej, a źródłem krzemionki mogły być roztwory hydrotermalne.

Zewnętrzną warstwę (powłokę) krzemieni pasiastych stanowi biała, porowata, dość miękka kora. Jej grubość waha się od dziesiątych części milimetra do kilku centymetrów. Kora posiada liczne pory wypełnione kalcytem (CaCO₃) i uwodnionymi tlenkami i wodorotlenkami żelaza.

Krzemień pasiasty posiada trzy najważniejsze cechy kamienia jubilerskiego: rzadkość występowania, dekoracyjność i odpowiednią twardość.

Wydobywany był już w neolicie i wczesnej epoce brązu w rejonie Sandomierza, Iłży, i Ostrowca Świętokrzyskiego. Używany był do wyrobu różnego rodzaju rzeczy użytkowych i obrzędowych (np. miseczki, pojemniki, ostrza do małych siekierek).

Kamień ten jest unikatem. Występuje rzadziej niż diament, nazywany jest „polskim diamentem”. Nie można go wydobywać nigdzie indziej na świecie. Znajdziemy go tylko w okolicach Ostrowca Świętokrzyskiego, Sandomierza i Iłży, w Górach Świętokrzyskich.

Według pradawnych wierzeń, kamień ten posiada właściwości ochronne. Chroni ludzi, zarówno podczas życia jak i po śmierci. Wzmacnia układ odpornościowy przez co zwiększa odporność organizmu na infekcje oraz różnego rodzaju choroby. Przypisuje się mu również właściwości bakteriobójcze. Oczyszcza organizm z toksyn, wpływa pozytywnie na wygląd skóry i odmładza ją. Poprawia samopoczucie, dodaje energii, wzmacnia witalność, usuwa zmęczenie, łagodzi migreny, pomaga pozbyć się bólu a także wycisza wewnętrznie. Może nas ochronić przed złymi energiami innych osób, zawistnym spojrzeniem. Dobrze jest nosić go zawsze przy sobie, bo nigdy nie wiemy czy przypadkiem ktoś nie zechce nam zaszkodzić. Krzemień może pomóc także przy zmianach hormonalnych, w okresie dojrzewania, ciąży, przy menopauzie czy andropauzie.

• • Wzmacnia układ odpornościowy, zwiększa odporność organizmu na infekcje.
  • Neutralizuje toksyny, oczyszcza organizm ze zbędnych produktów przemiany materii.
  • Działa przeciwbólowo, łagodzi migreny, bóle głowy i uwalnia napięcia.
  • Ma działanie uspokajające i jest stosowany w przypadku bezsenności.
  • Dobrze wpływa na cerę, oczyszcza i odmładza skórę.
  • Wzmacnia witalność.
  • Wzmacnia percepcję i koncentrację.
  • Usuwa zmęczenie.
  • Pomocny przy zmianach hormonalnych: w okresie dojrzewania, ciąży, menopauzie czy andropauzie.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

baran, strzelec, koziorożec

Barwa: od blado-beżowej przez brązową do ciemnobrunatnej lub prawie czarnej (Morion), jasno brązowa, dymna – szara.
Rysa: biała
Połysk: szklisty, tłusty

Jedna z najpospolitszych odmian kwarcu tworząca się m.in. W warunkach hydrotermalnych. Główny składnik tzw. kwaśnych (bogatych w krzemionkę) skał magmowych głębinowych (granitów, granodiorytów) oraz wylewnych (ryolitów, porfirów kwarcowych), w dużych ilościach wśród żył pneumatolitycznych i hydrotermalnych mono- i polimineralnych; także wśród skał osadowych (żwirów, piasków, piaskowców, lessów) i metamorficznych (gnejsów, łupków), w próżniach pogazowych skał bazaltowych, w tak zwanych geodach, w aluwiach, żyłach typu alpejskiego, w septariach, w marmurach, druzach pegmatytowych. Otoczaki kwarcowe tworzą żwiry i zlepieńce.

Występowanie – świat: Brazylia, Francja, Indie, Birma, Sri Lanka, Kenia, Madagaskar, Gujana Francuska, USA (Maine, Nowy Jork, Karolina Płn., Arkansas, Kalifornia, Teksas, Kolorado), Rosja, Ukraina, Kazachstan, Gruzja, Szwajcaria, Austria, Włochy, Hiszpania, Szkocja, Niemcy, Czechy, Australia, Japonia.

Występowanie – Polska: Dolny Śląsk – okolice Strzegomia, Jawora i Strzelina (zwłaszcza w Jegłowej, we Wleniu i Tłumaczowie), w okolicach masywu Śnieżki, Szklarskiej Porębie, w Karkonoszach, w Górach Izerskich, mniej w Tatrach i w Górach Świętokrzyskich.

kryształ górski, kalcyt, skalenie, kruszce, turmalin, granat i wiele innych.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– do wyrobu rzeźb, waz oraz ozdób.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– w technologiach medycznych.

– w optyce.

– w elektronice (systemy komputerowe).

– w Chinach obrobiony kwarc dymny wykorzystywano do wytwarzania okularów przeciwsłonecznych.

Kwarc dymny należy myć pod bieżącą wodą. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Jest minerałem nadzwyczaj odpornym na działanie kwasów i zasad. Rozpuszcza się jedynie w kwasie fluorowodorowym. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze ściągaj biżuterię przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu kwarcu dymnego podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z kwarcem dymnym. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką.

Kwarc dymny – kwarc zadymiony (ang. „smoky quartz”) to jedna z wielu odmian kwarcu, należąca do grupy krzemianów. Występuje najczęściej w formie dobrze wykształconych kryształów. Nazwa nawiązuje do brunatnego, podobnego do dymu zabarwienia tego minerału, spowodowanego występowaniem w jego strukturze jonów glinu (oraz sodu, litu bądź czasami potasu), zastępujących jony krzemu, a także działaniem wywodzącego się z naturalnych źródeł promieniowania jonizującego (oddziałującego na te kryształy przez bardzo długi czas). Często spotykane są kamienie o barwie od blado-beżowej przez brązową do ciemnobrunatnej lub prawie czarną (Morion). Ciemna barwa kwarcu dymnego spowodowana jest działaniem promieniowania gamma na bezbarwny kwarc (Kryształ Górski) lub obecnością domieszek organicznych. Proces ten zachodzi naturalnie. Kwarc dymny można uzyskać także w sposób laboratoryjny poprzez traktowanie kryształów górskich promieniowaniem gamma. Kwarc dymny poddany ogrzewaniu ulega odbarwieniu; przy umiejętnym ogrzewaniu może przybrać żółtą barwę cytrynu.

Kwarc dymny nazywany jest inaczej „topazem szkockim” lub „Cairngorm” (nazwa pochodzi od pasma górskiego w Szkocji). W Szkocji kwarc dymny jest bardzo popularny i odgrywa ważną rolę, wyrabia się z niego bowiem ozdoby do stroju narodowego. Kamień ten był znany przez Celtów już od ok 300 r p.n.e.. Starożytni Druidzi i Celtowie nazywali go świętym kamieniem. Czysty, przeźroczysty minerał z dymnym, ziemistym kolorem symbolizował olbrzymią mroczną potęgę ziemskich bogów i bogiń.

Początkowo kwarce dymne zdobiły góralską odzież, z czasem został on również wykorzystany do sztyletów i rękojeści broni aż przetrwał do dzisiaj w klasycznych strojach narodowych Szkotów. Rzymianie używali kwarcu dymnego do rzeźbienia pieczęci wklęsłych, w Chinach natomiast służył do wyrobu tabakierek, a także do wytwarzania okularów przeciwsłonecznych (okulary powstawały z wcześniej wyciętych płaskich tafli kwarcu dymnego). Obecnie z kwarcu dymnego wykonuje się figurki, rzeźby, przedmioty pamiątkarskie, różnego rodzaju ozdoby ale najbardziej ceni się go w jubilerstwie do wyrobu biżuterii takiej jak: pierścionki, sygnety, naszyjniki i bransolety. Nadaje się mu szlif fasetowy lub kaboszonowy i kulisty.

Biżuteria z dodatkiem kwarcu dymnego dedykowana jest do kreacji na wielkie wyjścia, a jego surrealistyczny wygląd przywodzący na myśl kłęby dymu dodaje biżuterii tajemniczości i magii.

Niektóre kamienie kwarcu posiadają igiełkowe wrostki złocistego rutylu, który jest pod względem chemicznym „tlenkiem tytanu”. Kwarc taki nazywany jest Kwarcem Rutylowym. Nazwa „Kwarc” pochodzi z trzech języków: starogermańskiego słowa „kwarr” („quarz”) używanego przez niemieckich górników dla określenia tego kamienia i oznaczającego „zgrzyt”, słowiańskiego słowa „kwadry” czyli „twardy” lub/i greckiego „krystallos” oznaczającego „lód”.

Kwarc posiada geometryczną, regularną strukturę kryształów (cząsteczek kwarcu): trygonalną. Ma naturalne właściwości pobierania, magazynowania i wysyłania informacji do otaczającej przestrzeni lub ściśle określonego miejsca. Kwarc wykorzystuje się w technologiach medycznych, optyce, elektronice, np. systemach komputerowych, do wytwarzania ultradźwięków, częstotliwości fal radiowych. Właściwości jego są stale badane.

Struktury kwarcowe posiadają „właściwości rezonatora energetycznego”. Informacja, która jest w nim pierwotnie bądź wtórnie zawarta przekazywana zostaje przez cząsteczki od ściśle określonego miejsca w jego strukturze i przekazywana na zewnątrz z niezwykłą siłą – fali nakładającej się jedna na drugą i kolejną. Czyli teoretycznie każda z cząsteczek ma taki sam zapis informacyjny, ale emanacja tego zapisu jest wzmacniana przez każdą następną, dochodząc do krańca struktury z niezwykłą siła, jakby pobudzana nieustannie wewnętrzną istotą swojej emanacji. Niewielki kawałek zaprogramowanego kwarcu o wielkości około centymetra jest wyczuwalny i odbierany jako nośnik energetyczny i informacyjny w promieniu około 20 km.

Kwarce wykazują zdolności do świecenia jasno żółtym światłem pod wpływem tarcia lub pobudzania poprzez zderzanie, powyżej 200 stopni C świecenie może przybrać barwę niebieską. Jest to zjawisko zwane jako termoluminescencja. Mają również właściwości piezoelektryczne: ładowania się elektrycznego pod wpływem nacisku.

Ze względu na różne domieszki kryształów, posiadają one różne spektrum oddziaływania, spektrum występowania jako nośnika informacji w określonych przedziałach wibracji. Kryształy górskie, przezroczyste lub mleczne, mają najszersze pasmo i najszersze zastosowanie.

Kwarc dymny jest kamieniem wskazanym dla osób, którym szczególnie trudno jest dokonywać zmian w życiu z obawy przed nieznanym. Takiego typu ludzie, mimo iż nie są zadowoleni z obecnego stanu rzeczy, nie potrafią znaleźć odwagi, aby oderwać się od niezdrowych relacji, przyzwyczajeń, nałogów czy własnej bierności. Po prostu nie wierzą w swoje możliwości i dlatego nie robią nic, co mogłoby zmienić ich trudne położenie. Energia kwarcu dymnego pozwala przezwyciężyć własną nieśmiałość i lęk przed zmianą, buduje odwagę i poczucie własnej wartości.

W świecie metafizycznym kamień ten jest jednym z najbardziej wydajnych kryształów do uziemienia i oczyszczania. Kwarc dymny nazywany jest neutralizatorem pola elektromagnetycznego wytwarzanego przez niektóre urządzenia codziennego użytku (komputery, telefony komórkowe, telewizory, kserokopiarkę, mikrofalę, lodówkę itp.) oraz zanieczyszczenie środowiska, które długofalowo wpływa bardzo niekorzystnie na zdrowie (objawami są bóle i zawroty głowy, oczu, migreny, nudności, złe samopoczucie).

Mimo, że kwarc dymny kojarzony jest z dymem to polecany jest dla palaczy, pomaga w rzucaniu nałogu. Stopniowo zmniejszają potrzebę sięgania po papierosa, jednocześnie łagodzi gniew i pobudzenie związane z odstawieniem nikotyny. Pomaga narkomanom i palaczom w przejściu trudnego okresu odwykowego. Jest kamieniem antydepresyjnym. Wspomaga witalność, intuicję, instynkt przetrwania i aktywność umysłową. Pomocny w zwalczaniu negatywnych emocji.

Minerał ten stymuluje czynność układu odpornościowego i doprowadza go do równowagi. Ma zbawienny wpływ na organy wewnętrzne, szczególnie nerki i organy płciowe. Z powodzeniem jest także stosowany przy chorobach tarczycy.

Pomaga zwiększyć zdolność koncentracji, rodzi optymizm i wiarę we własne możliwości. Umożliwia realizację planów zwiększając naszą zdolność do wprowadzania ich w życie. Oczyszcza umysł z negatywnych myśli. Pojawia się w nas obiektywizm odbioru wydarzeń oraz gotowe rozwiązania dla problemów nas dotykających. Dodaje pewności siebie, ułatwia pozytywne załatwianie trudnych spraw. Pomaga jasno i logicznie wypowiadać się, jest pomocny przy ustnych egzaminach.

Dobrze jest nosić go przy sobie, a także stosować w pomieszczeniach – szczególnie przy telewizorach, komputerach i mikrofalówkach, ponieważ działa jak odpromiennik.

Kwarc dymny podnosi ogólną witalność organizmu. Posiada bardzo silną uzdrawiającą energię. Polecany jest dla ludzi którzy prowadzą własne firmy i pracują na odpowiedzialnych stanowiskach. Przydaje się, gdy podejmujemy ważną decyzję, szczególnie związaną z dużym wydatkiem finansowym – pomaga działać logicznie i skutecznie, wybrać najlepszą opcję. Energia kwarcu dymnego to praktyczne myślenie, dobra analiza faktów, trafny wybór i życie bez strachu.

• • Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje pracę serca i wzmacnia naczynia krwionośne.
  • Kamień „neutralizator” – zobojętnia szkodliwe promieniowanie, wspomaga leczenie guzów nowotworowych i ciężkich przeziębień.
  • Neutralizuje toksyny, oczyszcza organizm ze zbędnych produktów przemiany materii odciążając przy tym nerki, wątrobę i trzustkę.
  • Wspomaga układ nerwowy i łagodzi napięcia.
  • Oczyszcza i detoksykuje krew.
  • Stymuluje pracę mózgu i pomaga w przepływie energii wewnątrz organizmu.
  • Wzmacnia percepcję i koncentrację.
  • Łagodzi bóle głowy i kręgosłupa.
  • Działa zbawiennie na dolegliwości jelitowe.
  • Wpływa pozytywnie na pracę tarczycy.
  • Wspomaga pracę nadnerczy oraz pobudza płodność zarówno kobiet, jak i mężczyzn.
  • Działa zbawiennie na organy wewnętrzne, szczególnie nerki i organy płciowe.
  • Łagodzi objawy oraz przynosi ulgę podczas bolesnego miesiączkowania.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

koziorożec

Barwa: wszystkie odcienie barwy różowej, blado-różowa, jasno-różowa,różowa, ciemno-różowa, czerwono-różowa.
Rysa: biała
Połysk: szklisty, tłusty

W warunkach hydrotermalnych. Główny składnik tzw. kwaśnych (bogatych w krzemionkę) skał magmowych głębinowych (granitów, granodiorytów) oraz wylewnych (ryolitów, porfirów kwarcowych), w dużych ilościach wśród żył pneumatolitycznych i hydrotermalnych mono- i polimineralnych; także wśród skał osadowych (żwirów, piasków, piaskowców, lessów) i metamorficznych (gnejsów, łupków), w próżniach pogazowych skał bazaltowych, w tak zwanych geodach, w aluwiach, żyłach typu alpejskiego, w septariach, w marmurach, druzach pegmatytowych. Otoczaki kwarcowe tworzą żwiry i zlepieńce.

Występowanie – świat: Brazylia, Francja, Indie, Mozambik, Namibia, Sri Lanka, Kenia, Madagaskar (najlepszej jakości kwarce różowe), Gujana Francuska, USA (Maine, Nowy Jork, Kalifornia, Teksas, Kolorado), Rosja, Ukraina, Kazachstan, Gruzja, Szwajcaria, Austria, Włochy, Hiszpania, Szkocja, Finlandia, Niemcy, Czechy, Australia, Japonia.

Występowanie – Polska: Dolny Śląsk (okolice Strzegomia, Strzelina oraz Sobótki), w pegmatytach Gór Sowich i Górach Izerskich; w okolicach masywu Śnieżki; w Szklarskiej Porębie; w Karkonoszach (okolice Kudowy-Zdroju).

kryształ górski, kalcyt, skalenie, kruszce, turmalin, granat i wiele innych.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– poszukiwany kamień kolekcjonerski,

– w produkcji przedmiotów użytkowych i dekoracyjnych.

Kwarc różowy należy myć pod bieżącą wodą. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Jest minerałem nadzwyczaj odpornym na działanie kwasów i zasad. Rozpuszcza się jedynie w kwasie fluorowodorowym. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze ściągaj biżuterię przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu kwarcu różowego podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z kwarcem różowym. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. UWAGA !! jest bardzo kruchy.

Kwarc różowy (różenin) ang. „Rose quartz” – kamień szlachetny pochodzący z rodziny Kwarcu (dwutlenek krzemu = SiO₂ ), z gromady krzemianów. Swoje charakterystyczne różowe zabarwienie zawdzięcza domieszkom pierwiastków tytanu i manganu. Jest przezroczysty do przeświecającego o jasnoróżowej do ciemnoróżowej lub różowoczerwonej barwie, rzadko fioletowawej. Najbardziej popularne kamienie mają barwę jasnoróżową. Stopień intensywności różu zależy od ilości wcześniej wspomnianych pierwiastków, które przesądzają o jego unikalnym kolorze. Jest minerałem dosyć twardym, o czym świadczy stopień jego twardości na poziomie 7,0 w skali Mohsa. Tak, jak u wszystkich kamieni z rodziny kwarcu, cechuje się heksagonalnym układem krystalograficznym. Czasem w swojej strukturze posiada mlecznobiałe zmętnienia i pęknięcia. Dzięki występowaniu rutylu (tlenek tytanu wchodzący w jego skład), na powierzchni kwarcu mogą powstawać złociste wrostki (kwarc rutylowany) lub zjawisko asteryzmu, czyli wąskie pasma świetlne układające się w kształt gwiazdy (kwarc gwiaździsty).

Pył kwarcu różowego używany jest też do produkcji kosmetyków, a w dawnych czasach robiono z niego miksturę na zmarszczki.

Z powstaniem kwarcu różowego związana jest legenda, zgodnie z którą występowanie tego minerału zawdzięczamy Adonisowi i Afrodycie. Krople ich krwi miały bowiem spaść na kamień i zabarwić go na jasnoróżowy kolor. Z kolei w mitologii rzymskiej znajdziemy historię, jakoby bóg miłości Kupidyn używał go do rozpalania miłości.

Na przestrzeni wieków kwarc różowy wykorzystywany był głównie jako amulet. Już w XIII wieku p.n.e. Fenicjanie wierzyli w jego magiczną moc i przypisywali go swojej bogini miłości, Astarte. Także starożytni Egipcjanie, Rzymianie i Grecy widzieli w nim swoje talizmany, ale także wierzyli w jego odtruwające właściwości. Był także bardzo ważny w kulturze tybetańskiej i chińskiej. Kwarc różowy był ulubionym kamieniem szlachetnym chińskiej cesarzowej Cixiz dynastii Qing oraz króla Ludwika II Bawarskiego. Współcześnie wykorzystywany jest przede wszystkim w jubilerstwie do produkcji biżuterii (np. pierścionki, wisiorki, kolczyki). Często stosowany w rzeźbiarstwie oraz w produkcji przedmiotów użytkowych i dekoracyjnych np. figurek, świeczników itp. Ze względu na swoje właściwości ma zastosowanie także w ezoteryce.

Niektóre kamienie kwarcu posiadają igiełkowe wrostki złocistego rutylu, który jest pod względem chemicznym „tlenkiem tytanu”. Kwarc taki nazywany jest Kwarcem Rutylowym. Nazwa „Kwarc” pochodzi z trzech języków: starogermańskiego słowa „kwarr” („quarz”) używanego przez niemieckich górników dla określenia tego kamienia i oznaczającego „zgrzyt”, słowiańskiego słowa „kwadry” czyli „twardy” lub/i greckiego „krystallos” oznaczającego „lód”.

Kwarc posiada geometryczną, regularną strukturę kryształów (cząsteczek kwarcu): trygonalną. Ma naturalne właściwości pobierania, magazynowania i wysyłania informacji do otaczającej przestrzeni lub ściśle określonego miejsca. Kwarc wykorzystuje się w technologiach medycznych, optyce, elektronice, np. systemach komputerowych, do wytwarzania ultradźwięków, częstotliwości fal radiowych. Właściwości jego są stale badane.

Struktury kwarcowe posiadają „właściwości rezonatora energetycznego”. Informacja, która jest w nim pierwotnie bądź wtórnie zawarta przekazywana zostaje przez cząsteczki od ściśle określonego miejsca w jego strukturze i przekazywana na zewnątrz z niezwykłą siłą – fali nakładającej się jedna na drugą i kolejną. Czyli teoretycznie każda z cząsteczek ma taki sam zapis informacyjny, ale emanacja tego zapisu jest wzmacniana przez każdą następną, dochodząc do krańca struktury z niezwykłą siła, jakby pobudzana nieustannie wewnętrzną istotą swojej emanacji. Niewielki kawałek zaprogramowanego kwarcu o wielkości około centymetra jest wyczuwalny i odbierany jako nośnik energetyczny i informacyjny w promieniu około 20 km.

Kwarce wykazują zdolności do świecenia jasno żółtym światłem pod wpływem tarcia lub pobudzania poprzez zderzanie, powyżej 200 stopni C świecenie może przybrać barwę niebieską. Jest to zjawisko zwane jako termoluminescencja. Mają również właściwości piezoelektryczne: ładowania się elektrycznego pod wpływem nacisku.

Ze względu na różne domieszki kryształów, posiadają one różne spektrum oddziaływania, spektrum występowania jako nośnika informacji w określonych przedziałach wibracji. Kryształy górskie, przezroczyste lub mleczne, mają najszersze pasmo i najszersze zastosowanie.

Kwarc Różowy nazywany jest „kamieniem miłości”. Kamień ten emanuje radością i ciepłem, nastraja pozytywnie, jest typowym kobiecym minerałem (niektóre źródła mówią, że również pozytywnie wpływa na menstruację). Kwarc różowy nazywany jest kamieniem artystów, pomaga rozwijać twórcze myślenie, kreatywność i rozbudza fantazję, korzystnie wpływa na takie dziedziny kultury jak pisanie, tworzenie muzyki i sztuki.

Różowa barwa tego minerału, wytwarza pole energetyczne oddziałujące na współodczuwanie, bezinteresowność, altruizm, gotowość do dawania bezwarunkowej miłości oraz jej przyjmowania. Przyciąga miłość i przyjaźń, zapewnia powodzenie u płci przeciwnej, rozpala namiętność oraz daje szczęście w związku. Pomaga osobom, które mają trudności z zaufaniem innym lub noszą w sobie urazę, winę lub strach w wyniku dotychczasowych doświadczeń. Pozwala odbudować zaufanie i pomaga budować pozytywne relacje z ludźmi, zwłaszcza z tymi nowo poznanymi. Kamień miłości pomaga także pokonać kompleksy, osiągnąć wewnętrzny spokój i pokochać siebie, budować harmonijne relacje z innymi ludźmi i naturą. Powinny go nosić osoby, które mają problem z samoakceptacją i otwartością na innych.

Przypisuje się mu szereg dobroczynnych właściwości na ludzki organizm. Łagodzi on dolegliwości związane ze schorzeniami układu krążenia i serca. Poprawia system odpornościowy. Polepsza pamięć i dodaje energii. Pomaga w leczeniu migren i innych bólów głowy. Posiada także leczniczy wpływ na stan psychofizyczny, gdyż łagodzi niepokój, napięcie wewnętrzne i nerwowość oraz zmniejsza stres. Przy pomocy kwarcu różowego wykonuje się także lecznicze masaże, w tym popularny ostatnio masaż Gua Sha, w którym wykorzystuje się m.in. płytki kwarcu różowego. Jako kamień serca, wierzy się w jego dobroczynny wpływ dla kobiet w ciąży i porodu.

Kontakt z tym kamieniem zalecany jest osobom z obniżoną odpornością, które łatwo łapią wszelkiego rodzaju infekcje.

• • Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje pracę serca i wzmacnia naczynia krwionośne, zapobiega zawałom.
  • Wspiera układ krążenia, wspomaga produkcję czerwonych krwinek, zapobiega zakrzepicy.
  • Wspiera układ immunologiczny (odpornościowy).
  • Wspomaga układ nerwowy i łagodzi napięcia, stres, nerwowość, drażliwość.
  • Stymuluje pracę mózgu i pomaga w przepływie energii wewnątrz organizmu.
  • Wzmacnia percepcję i koncentrację.
  • Poprawia pamięć.
  • Dodaje energii.
  • Wspomaga pracę nadnerczy oraz pobudza płodność zarówno kobiet, jak i mężczyzn.
  • Działa zbawiennie na organy wewnętrzne, szczególnie nerki i organy płciowe.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

byk, bliźnięta, waga, koziorożec

Barwa: niebieska (w różnych odcieniach i stopniu nasycenia), biała, szara, zielona, żółta, pomarańczowa, niebiesko-fioletowa.
Rysa: biała
Połysk: szklisty, perłowy (na płaszczyznach łupliwości)
Pleochroizm: trichroizm, bezbarwny do jasno-niebieskiego – niebieskiego – niebiesko-fioletowego.

Powstaje w warunkach wysokiej temperatury i ciśnienia w wyniku tzw. „metamorfizmu wysokociśnieniowego”. Występuje w bogatych w glin metamorficznych pegmatytach i skałach osadowych, w gnejsach, granulitach, łupkach łyszczykowych. Czasami spotykany w granicie i żyłach kwarcu, rzadko występuje w eklogitach.

Występowanie – świat: Brazylia, USA, Kanada, Australia, Wielka Brytania, Szwecja, Finlandia, Norwegia, Austria, Szwajcaria, Czechy, Włochy, Francja, Rosja, Chiny, Indie, Kenia, Madagaskar, Tanzania, Namibia, Zambia.

Występowanie – Polska: spotykany w skałach metamorficznych Sudetów, w Górach Sowich, okolicach Śnieżnika i Złotoryi oraz w piaskach złotonośnych rzeki Bóbr, woj. Opolskie (Gmina Głuchołazy), woj. Dolnośląskie (Dzierżoniów, Kłodzko, Lubań, Świdnica, Wałbrzych, Ząbkowice Śląskie).

staurolit, kwarc, biotyt, muskowit, aktynolit, granat, andaluzyt, korund, gedryt, hornblenda, sylimanit, talk, skalenie.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– poszukiwany kamień kolekcjonerski

– wykorzystywany w nauce i technice

– w produkcji materiałów kwasoodpornych

– w produkcji wysoce ogniotrwałych materiałów

– w produkcji ceramiki szlachetnej

– w produkcji porcelany łazienkowej (zlewy, armatura)

– stosowany do wyrobu materiałów izolacyjnych

– stosowany w elektronice

– w produkcji materiałów ściernych

– w motoryzacji do wytwarzania: okładzin sprzęgła, klocków hamulcowych oraz świec zapłonowych

– ma znaczenie naukowe (wskaźnik określający charakter i warunki metamorfizmu)

Kyanit należy myć pod bieżącą wodą. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Kyanit jest bardzo kruchy i miękki, należy obchodzić się z nim ostrożnie. Zawsze przechowuj biżuterię z Kyanitu wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owiniętą miękką szmatką.

Kyanit (Cyjanit, Dysten) – polimorficzna (wielopostaciowa – występowanie różnych form krystalicznych w tym samym minerale) odmiana krzemianu glinu (Al₂SiO₅). Należy do grupy krzemianów wyspowych zaliczany do glinokrzemianów. Nazwa „kyanit” pochodzi od gr. „kyanos” = niebieski; natomiast nazwa „dysten” od gr. „dis” = dwukrotnie (podwójnie) oraz „sthenos” = siła (moc) i nawiązuje do zmiennej twardości tego minerału. Odkryty stosunkowo niedawno, bo dopiero w XIX wieku. Nazwę „kyanit” lub „cyjanit” nadał minerałowi w 1789 roku Abraham Gottlob Werner, natomiast nazwę „dysten” nadał René-Just Haüy (1801).

Tworzy spłaszczone, wydłużone kryształy tabliczkowe, listewkowe, czasami słupkowe lub pręcikowe. Występuje w formie skupień ziarnistych, płytkowych, igiełkowych, włóknistych, promienistych. Jest kruchy, przezroczysty, cechą charakterystyczną jest duża anizotropia twardości (zmienia się w zależności od kierunku badania i ściany kryształu). Ze względu na swoją szczególną cechę twardości i znaczną łupliwość, kyanit jest bardzo trudny do szlifowania. W naturze krzemian glinu oprócz Kyanitu tworzy jeszcze dwie odmiany polimorficzne: Silimanit i Andaluzyt. Przy gęstości od 3,53 do 3,67 g/cm³ cyjanit należy do grupy minerałów ciężkich obok anatazu.

Najczęściej spotykany jest kyanit o barwie niebieskiej (w różnych odcieniach i stopniu nasycenia – od jasnoniebieskiej aż po granatową). Niebieskawy kolor spowodowany jest niewielkimi domieszkami do 0,5% tlenku żelaza (III) (Fe₂O₃). Rzadziej znajdowane są okazy białe, szare, żółte lub zielone (cyjanit chromowy). Kamień ten wykazuje także zjawisko „pleochroizmu” czyli zmiany barwy w zależności od polaryzacji przechodzącego przez niego światła. Najbardziej atrakcyjne i cenione w jubilerstwie są niebieskie i niebiesko-zielone okazy. Niedawno w Tanzanii odkryto kyanit w kolorze pomarańczowym – ten oryginalny kolor zawdzięcza domieszkom manganu (Mn³⁺).

Kyanit w przeciwieństwie do innych minerałów może się znacznie rozszerzyć po podgrzaniu (nawet dwukrotnie). Cecha ta jest wykorzystywana w niektórych gałęziach przemysłu. Kyanit ma duże znaczenie w produkcji, jest używany do wytwarzania szerokiej gamy produktów w wielu gałęziach przemysłu.

Cyjanit jest ważnym minerałem wskaźnikowym używanym przez geologów do śledzenia i definiowania stref metamorficznych.

Pomaga w rozwoju duchowym, ułatwia medytację, wspomaga koncentrację i relaksację, odpycha negatywne myśli, smutek, złość, stres oraz nudę. Jego moc zachęca do spokoju i pomaga się w pełni zrelaksować. Dysten rozsiewa energię dobrej komunikacji. Wznosi niewidzialny pomost pomiędzy rozmawiającymi osobami, zwiększa telepatię i rozwiązuje niedomówienia. Inspiruje posiadacza do lojalności i sprawiedliwego traktowania osób trzecich. Naprawia uszkodzone relacje, zachęca do mówienia prawdy i wyrażania siebie. Odpycha negatywne myśli, pomaga naprawić zniszczone relacje, sprzyja rozwiązywaniu nieporozumień oraz przywraca równowagę energetyczną. Pomaga rozwijać w nas umiejętność widzenia i rozumienia zdarzeń takimi, jakie w rzeczywistości są, bez wyolbrzymiania lub pomniejszania ich wagi albo ich błędnych interpretacji.

Minerał ten nazywany jest „kamieniem dyplomacji”. Polecany jest dla ludzi, którzy zawodowo zajmują się negocjacjami, prezentacjami projektów, spotkaniami z potencjalnymi kontrahentami lub przedstawicielami różnych instytucji. Sprawdza się tam, gdzie liczy się elokwencja, siła perswazji oraz umiejętność oczarowania odbiorcy tudzież słuchacza. Dyplomacja przydaje się nam także w życiu codziennym – łatwiej nam będzie załatwiać codzienne sprawy w sklepach, urzędach czy szkołach.

Kyanit stymuluje pracę mózgu, wspomaga koncentrację i zapamiętywanie, regeneruje system nerwowy oraz usuwa zmęczenie. Wspiera leczenie: kręgosłupa, tarczycy, stanów zapalnych, gardła oraz układu moczowego. Wspomaga reakcje motoryczne, poprawia sprawność ciała, reguluje ciśnienie krwi, działa wspomagająco w leczeniu alergii oraz astmy. Przynosi ulgę w bólach (szczególnie pochodzenia reumatycznego), pomocny przy zawrotach głowy, gorączce i mdłościach. Pomaga szybciej regenerować się tkankom i nerwom uszkodzonym poprzez: operacje, urazy, złamania kości czy też głębokie skaleczenia.

• • Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje ciśnienie oraz pracę serca, wzmacnia naczynia krwionośne.
  • Pomaga szybciej regenerować się tkankom i nerwom uszkodzonym poprzez: operacje, urazy, złamania kości czy też głębokie skaleczenia.
  • Wspomaga i regeneruje układ nerwowy.
  • Działa wspomagająco w leczeniu alergii oraz astmy.
  • Stymuluje pracę mózgu i pomaga w przepływie energii wewnątrz organizmu.
  • Wzmacnia percepcję i koncentrację.
  • Łagodzi bóle głowy, regeneruje zmęczony umysł, usuwa zmęczenie.
  • Poprawia pamięć.
  • Wspomaga spokojny i głęboki sen.
  • Wspiera leczenie stanów zapalnych.
  • Wpływa pozytywnie na pracę tarczycy.
  • Stosowany w przypadkach zaburzeń nerwowych, przy epilepsji, autyzmie, po wstrząśnieniach mózgu, udarze lub zapaleniu opon mózgowych.
  • Poprawia kondycję tkanki kostnej, przynosi ulgę w chorobach kręgosłupa, bólach stawów, reumatyzmie i artretyzmie.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

byk, baran, waga, ryby

Barwa: biało-szara, szara, bezbarwna, ciemnoszara z metaliczną grą braw niebieskiej, niebiesko-zielonej, pomarańczowej i żółtej.
Rysa: biała
Połysk: szklisty, perłowy
Pleochroizm: wyraźny, zróżnicowany w zależności od barwy kamienia; najsilniejszy w kamieniach ciemno zabarwionych.
Iryzacja: wykazuje efekt interferencji związany z wielokrotnym odbiciem światła na granicach struktur domenowych. Często wykazuje jaskrawą, migotliwą grę barw w odcieniach niebieskich, fioletowych, pomarańczowych, złocistych, zielonych która w przypadku tego kamienia nosi nazwę „labradoryzacji”.

Minerał skałotwórczy w skałach magmowych (różne zawartości sodu i wapnia) i metamorficznych, aplitach, pegmatytach, żyłach, w tym typu alpejskiego, w skałach osadowych (arkozach i szarowakach), okruchowy.

Występowanie – świat: USA, Kanada (Półwysep Labrador), Meksyk, Australia, Finlandia, Norwegia, Madagaskar, Rosja, Chiny, Indie, Słowacja, spotykany również w meteorytach.

Występowanie – Polska: (jako składnik gabra) w Woliborzu i Bożkowie na Dolnym Śląsku (w postaci ziaren charakteryzujących się błękitną migotliwością).

kwarc, muskowit, biotyt, skaleń potasowy, amfibol, piroksen, epidot.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– jako materiał rzeźbiarski,

– w produkcji przedmiotów użytkowych i dekoracyjnych,

– stosowany w przemyśle ceramicznym,

– w produkcji materiałów ogniotrwałych,

– poszukiwany i ceniony kamień kolekcjonerski.

Labradoryt należy myć pod bieżącą wodą. Wskazana jest ochrona przed wysokimi temperaturami, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Zawsze ściągaj biżuterię przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu labradorytu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z labradorytem. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. UWAGA !! jest bardzo kruchy i wrażliwy na gwałtowne zmiany temperatury.

Labradoryt (Labrador) – to kamień z grupy skaleni, zaliczany do szeregu skaleni sodowo-potasowych zwanych plagioklazami (glinokrzemiany sodu i potasu). Najczęściej występuje w skałach, takich jak bazalt, gabro i noryt. Minerał ten jest mieszanką dwóch innych minerałów – 30–50% albitu NaAlSi₃O₈ (glinokrzemian sodu) oraz 50–70% anortytu CaAl₂Si₂O₈ (glinokrzemian wapnia). Nazwa labradorytu pochodzi od miejsca jego odkrycia na wyspie Paul, w rejonie Półwyspu Labrador (prowincja Nowa Fundlandia) w Kanadzie, gdzie w 1770 roku został po raz pierwszy odkryty przez morawskiego misjonarza.

Barwa Labradorytu jest jedną z najbardziej niezwykłych spotykanych wśród minerałów – ciemnoszara z metalicznymi odcieniami niebieskiego, granatowego, zielonego, czerwonego, pomarańczowego i żółtego. Kamień ten wykazuje pleochroizm czyli wielobarwność, która zmienia się w zależności od polaryzacji światła przechodzącego przez kamień. Wraz z różnym ustawieniem kamienia w stosunku do światła pojawiają się metaliczne barwy z przewagą barwy niebieskiej i niebiesko-zielonej. To optyczne zjawisko nazywane jest iryzacją lub w przypadku labradorytu – labradoryzacją. Dodatkowego uroku nadają mu liczne wytrącenia innych minerałów jak hematyt czy magnetyt. To powoduje, że wykonana z niego biżuteria ma niezwykły wygląd. Labrador wykazuje także fluorescencję żółtych pasm.

Labradoryty o wspaniałej labradoryzacji najczęściej pochodzą z Finlandii. Oprócz Finlandii, wydobywa się go także w Kanadzie, (Półwysep Labrador), USA, Meksyku, Australii, Norwegii, Madagaskarze, Rosji, Chinach, na Słowacji, znaleźć go można również w Polsce.

Według Eskimoskiej legendy, Zorza Polarna została uwięziona w skałach wzdłuż wybrzeża Labrador. Uwolnił ją przejeżdżający tamtędy Eskimoski Wojownik, rzucając w kamienie ostro zakończoną włócznią. Jednak nie cała Zorza została uwolniona, kilka jej świateł pozostało w skałach, dzięki czemu kamień zwany Labradorytem ma taki piękny połysk i wewnętrzne iskierki. Eskimosi wierzyli, że ukryta moc kamienia wydobywa się z niego dzięki niezwykłemu, mistycznemu światłu, które z niego emanuje i oddziela świat realny od niewidzialnych sfer.

Labradoryty to kamienie szlachetne będące jednymi z najchętniej wykorzystywanych w rękodziele. Cechują je właściwości, które powodują, że wykonana z nich biżuteria jest relatywnie łatwa do wykonania, a zarazem piękna i ponadczasowa.

Pomaga walczyć z frustracją, dodaje odwagi, jest pomocny w pozbywaniu się nieśmiałości i niezdecydowania. Labradoryt ma moc uwalniania od nałogów, oczyszczania aury i uwalniania pozytywnej energii, pomocnej w koncentracji. Nosząc przy sobie ten minerał, pomagamy w oczyszczaniu umysłu, zwiększeniu koncentracji, życiu w harmonii z innymi, zwiększeniu entuzjazmu i intuicji.

Pole energetyczne Labradorytu oddziałuje na sferę twórczej kreatywności i innowacyjności. Osoby, które poszukują najlepszych pomysłów do realizacji zawodowych i osobistych planów obdarza oryginalnością i entuzjazmem. Pomysły są niebanalne i trafne, a odwaga i zapał do ich realizacji osiąga najwyższy poziom. Łączymy intuicję z intelektem, co daje wymierny efekt w tworzeniu nowatorskich realizacji.

Labradoryt to niezwykły kamień, który posiada właściwości oddziaływania na innowacyjność i kreatywność. Jest to idealny kamień zarówno dla artystów, jak i osób, które poszukują pomysłu na swoje życie zawodowe oraz osobiste. Jeśli jesteśmy na etapie szukania własnej drogi, to powinniśmy sięgać właśnie po labradoryty. Minerał ten łączy równocześnie energię Słońca i Księżyca, dodaje siły w przetrwaniu ciężkich momentów życia takich jak np.: osłabienie zdrowia, stresująca praca, problemy finansowe bądź rodzinne.

Jest to znakomity kamień do medytacji. Labradoryt pozwala nam zajrzeć w głąb siebie i odkryć to kim naprawdę jesteśmy. Wspomaga twórcze myślenie i kreatywność. Uważany jest za kamień przynoszący ulgę przy stanach beznadziejności i depresji, zastępując je entuzjazmem, wiarą w siebie i inspiracją. Dodaje siły pozwalającej przetrwać ciężkie momenty życia i energii niezbędnej do realizacji zamierzonych celów. Dzięki niemu sprostasz każdemu, nawet największemu wyzwaniu. Pozwala również uporać się ze złymi wspomnieniami z dzieciństwa. Ze względu na swoje uspakajające, stabilizujące i kojące właściwości kamień ten powinny nosić osoby nerwowe, łatwo wybuchające złością.

Pomaga podążać za głosem intuicji (wyostrza ją) i określić właściwy czas do wcielenia danych idei w życie. Pozwala pozbyć się uczucia strachu i niepewności wzmacniając wiarę w siebie i ufność do Wszechświata. Pomoże odkryć Twoje przeznaczenie i właściwą drogę a także nakieruje, jak nimi podążać mądrze używając swoich wrodzonych zdolności. Rozwija silną wolę i poczucie własnej wartości, również  pomaga łączyć intelektualną stronę umysłu z mądrością intuicyjną. Pobudza kreatywność inspirując Cię do wcielania oryginalnych, nowatorskich idei i rozwiązań problemów. Przynosi cierpliwość, która prowadzi do lepszego skupienia myśli i koncentracji.

Labradoryt jest silnie działającym kamieniem przekształceń, nowych początków, rozbudzający pozazmysłowe zdolności i wyobraźnię. Chroni od wszelkich złych wpływów. Pomaga rozpocząć nowy etap rozwoju duchowego i spojrzeć w głąb siebie. Stabilizuje i oczyszcza aurę. Otwiera na miłość własną, leczy kompleksy, podnosi poczucie własnej wartości. Doskonale wzmacnia intuicję. Budzi szczerość wobec innych i siebie samego.

• • Pozytywnie wpływa na gospodarkę hormonalną organizmu.
  • Wspiera układ krążenia, pomocny przy niskim ciśnieniu krwi.
  • Wspiera układ immunologiczny (odpornościowy, pomocny przy przeziębieniach.
  • Wspomaga układ nerwowy i łagodzi napięcia, stres, nerwowość, drażliwość.
  • Poprawia kondycję tkanki kostnej, przynosi ulgę w chorobach kręgosłupa, bólach stawów, reumatyzmie i artretyzmie.
  • Stymuluje pracę mózgu.
  • Wzmacnia percepcję i koncentrację.
  • Poprawia pamięć.
  • Wspomaga spokojny i głęboki sen.
  • Pobudza fizyczną aktywność – dodaje energii niezbędnej do realizacji założonych działań.
  • Pomaga w oczyszczaniu organizmu i wspiera wydalanie z niego wszelkich toksyn opóźniając tym samym procesy starzenia.
  • Reguluje procesy trawienne, poprawia metabolizm i jest pomocny w walce z nadwagą.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

skorpion, strzelec, lew

Barwa: niebieska, pospolicie z wrostkami białymi (kalcytu) i złocistymi (pirytu), bywa także fioletowa lub zielono-niebieska. Różny skład ma wpływ na jego dokładne zabarwienie.
Rysa: niebieska
Połysk: szklisty lub tłusty na powierzchni przełamu
Pleochroizm: nieobecny

Efekty optyczne:

• Fluorescencja (ogólnie) mocna: biała, również pomarańczowa, w kolorze miedzi;
• Fluorescencja (fale krótkie UV) Może wykazywać różowawą reakcję;
• Fluorescencja (fale długie UV) pomarańczowe do różowawych plam (kalcyt).

Lapis Lazuli występuje głównie w marmurach bogatych w sód i skarnach. Niekiedy bywa spotykany w formie otoczaków w osadach aluwialnych, przeważnie w żwirach i piaskach. Lazuryt występuje tylko w nielicznych złożach na Ziemi, ale tworzy tam duże zasoby.

Występowanie – świat: Afganistan (w Hindukuszu – Badachszan, eksploatowane ponad 6 tys. lat; najlepsze kamienie i źródło rodzimej ultramaryny), wydobywa się bloki ponad 100 kg; Rosja (nad Bajkałem, odkryte w 1851 r. – jasnoniebieski z domieszką pirytu), wydobywa się bloki ponad 60 kg; Chile (na północ od Santiago); USA (Kalifornia – niebieskoszary z białymi plamkami, Kolorado – ciemnoniebieski); Birma (Mjanma – region Mandalay), Angola, Rwanda, RPA, Włochy, Tadżykistan (Viloyati Mukhtori Gorno-Badakhshan), Argentyna, Kanada, Indie, Pakistan.

Występowanie – Polska: nie stwierdzono.

diopsyd, piryt, kalcyt, augit, hornblenda, mika, sodalit.

– bardzo atrakcyjny, wysoko ceniony kamień jubilerski (kamień półszlachetny) – obecnie stosowany do: pierścionków, naszyjników, drobnych rzeźb, przedmiotów artystycznych.

– poszukiwany jako kamień kolekcjonerski,

– jako kamień ozdobno-dekoracyjny,

– jako kamień okładzinowy,

– jako kamień inkrustacyjny,

– stosowany jako pigment przy fabrykacji farb (ultramaryna).

Lapis Lazuli (Lazuryt) jest dość miękki (5,0-6,0 w skali Mohsa). Jest bardziej miękki niż wiele kamieni szlachetnych. Minerał ten jest wrażliwy na wysokie temperatury. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Należy unikać wystawiania na działanie wybielaczy lub kwasu siarkowego, a także unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Kamień ten można czyścić pod bieżącą wodą i przecierać miękką szmatką. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi oraz uprawianiem sportu. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu Lapis Lazuli podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z Lazurytu. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Lapis Lazuli należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie.

Lapis lazuli (lazuryt) – to skała metamorficzna powstała w wyniku przeobrażeń utworów węglanowych (wapieni i dolomitów) pod wpływem intruzji granitów, syenitów lub pegmatytów. Jej głównym składnikiem jest lazuryt, minerał z gromady krzemianów zaliczany do grupy skaleniowców. Nazwa pochodzi od arab. azul i pers. lazhward = niebieski (niebo), nawiązuje do barwy skały.

Lapis był stosowany jako materiał ozdobny już w okresie prehistorycznym. Wysoko ceniony przez cywilizację doliny Indusu (3300-1900 p.n.e.) a także w starożytnym Sumerze, później w Akadzie, Babilonii i Asyrii. Koraliki Lapis znaleziono w pochówkach neolitycznych w Mehrgarh, na Kaukazie, a nawet tak daleko od Afganistanu jak Mauretania. Wykorzystywany do ozdoby przedmiotów kultu, biżuterii, instrumentów muzycznych – m.in. harfy wydobyte z grobowców w Ur, tzw. „Sztandar z Ur”. Używany w Egipcie za czasów faraonów. Został użyty w masce pogrzebowej Tutanchamona (1341-1323 p.n.e.). W starożytnym Egipcie lapis lazuli był ulubionym kamieniem stosowanym do amuletów i ozdób, takich jak skarabeusze. Biżuteria Lapis została znaleziona w wykopaliskach Predynastic egipskiego miejsca Naqada (3300-3100 p.n.e.). W Karnak rzeźby reliefowe Totmesa III (1479-1429 p.n.e.) pokazują fragmenty i lapis lazuli w kształcie beczki, które zostały mu dostarczone jako hołd. Sproszkowany lapis został użyty jako cień do powiek przez Kleopatrę. Niektóre pałace, kościoły i meczety na Bliskim Wschodzie i w Europie wyświetlają panele ścienne i kolumny z inkrustacją lapis lazuli.

Dla ludzi na całym świecie lapis lazuli jest uważany za kamień prawdy i przyjaźni. Niebieski kamień jest rzekomo promujący harmonię w związkach. Historycy uważają, że związek między lapis lazuli a ludzkimi wierzeniami sięga ponad 6500 lat. Uważa się, że kamień był wysoko ceniony przez wiele starożytnych cywilizacji, w tym egipską, mezopotamską, chińską, rzymską i grecką.

Chociaż kolor lapis lazuli jest określony jego nazwą, „niebieski kamień”, jego kolory mogą w rzeczywistości wahać się od lekko zielonkawo-niebieskiego do fioletowawego o różnym stopniu nasycenia. Substancją barwiącą Lapis Lazuli na niebiesko jest siarka (S). Kamienie najlepszej jakości mają równomiernie rozłożony kolor i nie mają widocznych osadów kalcytu (białawy lub szary), umiarkowana ilość złotych pirytowych plamek jest uznawana za dopuszczalną. Zbyt dużo pirytu może powodować zielonkawy odcień, podczas gdy kalcyt może dominować w mieszance, nadając kamieniowi ogólnie mniej atrakcyjny, jaśniejszy niebieski odcień. Polepszenie barwy jest możliwe po podgrzaniu lub przez barwienie.

Odkryte 6000 lat temu najstarsze złoża lapis lazuli znajdują się w trudno dostępnym terenie zachodnich gór Hindu-Kush w Afganistanie. Dzisiaj wiadomo, że Afganistan produkuje lapis lazuli najwyższej jakości i jest również głównym źródłem pozyskiwaniem tego kamienia. Inne depozyty znaleziono również: w Angoli, Argentynie, Kanadzie, Chile (na północ od Santiago), Indiach, Włoszech, Birmie (Birmie), Pakistanie, Rosji i Stanach Zjednoczonych (Kalifornia i Kolorado).

Lapis ma doskonały połysk i może być wykorzystywany: do produkcji biżuterii, w rzeźbach, mozaikach, ozdobach, małych statuetkach i wazonach. Był również używany jako niebieski pigment. Pod koniec średniowiecza lapis lazuli zaczęto eksportować do Europy, gdzie został zmielony na proszek i przetworzony w ultramarynę, najdelikatniejszy i najdroższy ze wszystkich niebieskich pigmentów. Ultramaryna używana była w freskach, obrazach olejnych lub jako barwnik do tkanin. Używali go niektórzy najważniejsi artyści renesansu i baroku, w tym Masaccio, Perugino, Tycjan i Vermeer. Jej zastosowanie jako pigmentu w farbie olejnej w znacznym stopniu zakończyło się na początku XIX wieku, kiedy stała się dostępna chemicznie identyczna odmiana syntetyczna.

Do dziś lapis lazuli uważany jest za jeden z najważniejszych nieprzezroczystych błękitnych kamieni szlachetnych.

Lapis Lazuli w wielu kulturach jest uważany jako święty kamień, posłaniec Niebios, który przynosi ludziom mądrość, kierując umysł do wnętrza i dając zrozumienie. Kamień ten symbolizuje idealizm, ofiarność, uczucia najczystsze i najbardziej bezinteresowne. Lapis położony na sercu, koi natychmiast jego niepokoje, przynosi ulgę i odprężenie, cudownie pobudza optymizm. Ten niezwykły kamień, stoi na straży inspiracji, prawdy i mądrości. Energia lapis lazuli to naturalne połączenie energii Wenus i Marsa, dzięki czemu jest kamieniem stymulującym zarówno łagodność jak i zapewniającym ochronę. Jest to także kamień duchowej miłości, umacnia uczucie i więź między dwojgiem kochających się ludzi. Zwiększa kreatywność, dodaje odwagi, rozwija zdolności przywódcze i pozwala lepiej wyrazić siebie.

Kamień ten silnie harmonizuje serce i umysł. Jeśli pragniesz poznać odpowiedź na pytanie: co wydarzy się w najbliższej przyszłości – spróbuj spać z tym kamieniem – podobno wywołuje prorocze sny, a po przebudzeniu pomaga także je sobie przypomnieć Lapis Lazuli jest również pomocny przy zwalczaniu depresji i stanach niepokoju, eliminuje negatywne emocje. Jest to kamień antydepresyjny.

Lapis lazuli jest pomocny w leczeniu: gorączki, epilepsji, bólów głowy i bezsenności, dolegliwości oczu oraz urazów psychicznych (szoków). Chroni przed złem, urokiem, złym wpływem i atakiem energetycznym. Jest to kamień przyjaźni, sprzyja harmonii między ludźmi. Dzieciom lękliwym dobrze jest dawać wisiorek z lapis lazuli dla wzmocnienia ich wiary we własne siły. Lazuryt osobom nerwowym i porywczym przynosi pogodę ducha, a lękliwym odwagę. Ułatwia komunikację ze światem zewnętrznym, stymuluje szczerość oraz poznanie prawdy o sobie samym.

Lapis lazuli jest kamieniem silnie uzdrawiającym. Już samo dotknięcie go zapewnia poprawę naszego stanu fizycznego i psychicznego. Zbija wysoką temperaturę, można stosować go w leczeniu zaburzeń krążenia i wszelkich chorób krwi. Noszony regularnie poprawia wzrok, a w przypadku chorób oczu można przemywać je zrobionym z niego eliksirem (woda lazurytowa). Aby stworzyć taki eliksir, wystarczy pozostawić kamień w szklance wody na noc. Lazurytową wodę można pić w celu wzmocnienia odporności oraz wspomagająco w zapaleniu górnych dróg oddechowych (bywa stosowany przeciw zapaleniom gardła, przełyku, krtani, działa łagodząco na astmę). Reguluje pracę tarczycy. Usuwa brodawki, kurzajki, kłykcie i inne narośla skórne. Lazurytu używa się do wyleczenia z malarii, epilepsji i reumatyzmie. Wzmacnia system limfatyczny (odpornościowy), przysadkę i grasicę oraz doskonale oczyszcza ciało z toksyn. Lazuryt normalizuje, równoważy ciśnienie krwi oraz przeciwdziała wylewom, leczy strukturę układu kostnego.

Minerał ten przynosi ulgę w bólach różnego pochodzenia, m.in. Menstruacyjnych. Niegdyś plemiona romańskie używały tego kamienia do zwiększenia ochoty na seks, wierzyli również, że lapis lazuli wzmacnia siłę ramion i nóg. Egipcjanie używali go przy zwalczaniu gorączki, skurczów i cholery. Lapis lazuli wzmacnia system odpornościowy organizmu i leczy zatoki. Jest również przydatny przy problemach z mową i słuchem. Leczy się nim także nadciśnienie, wszelkiego rodzaju zapalenia, nerwobóle oraz migreny i bóle głowy.

• • Łagodzi objawy stresu, działa wyciszająco na układ nerwowy.
  • Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
  • Wzmacnia włosy, spowalnia proces łysienia.
  • Wzmacnia odporność, wspomaga układ immunologiczny.
  • Reguluje pracę tarczycy.
  • Pomocny przy detoksykacji i odtruwaniu organizmu.
  • Oczyszcza i detoksykuje krew.
  • Normalizuje ciśnienie krwi oraz przeciwdziała wylewom.
  • Pomocny w leczeniu zaburzeń krążenia i wszelkich chorób krwi.
  • Pomocny w leczeniu chorób oczu.
  • Wzmacnia witalność.
  • Pomocny w leczeniu zatok.
  • Pomocny w leczeniu reumatyzmu oraz struktury układu kostnego.
  • Przynosi ulgę w bólach różnego pochodzenia; bóle głowy, menstruacyjne, migreny, nerwobóle.
  • Wspomaga leczenie zapalenia górnych dróg oddechowych, działa łagodząco na astmę.
  • Pomocny w leczeniu chorób skóry; usuwa: brodawki, kurzajki, kłykcie i inne skórne narośla.
  • Pomocny w leczeniu przeziębień, infekcji oraz w stanach gorączkowych. Łagodzi przeziębienia i obniża podwyższoną temperaturę ciała.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

strzelec, panna, baran, waga

Barwa: niebiesko-zielona, niebiesko-biała, niebiesko-turkusowa, niebieska w różnych odcieniach i stopniu nasycenia
Rysa: biała
Połysk: szklisty, jedwabisty
Efekty optyczne: niektóre okazy mogą wykazywać fluorescencję, fosforyzację UV- długie, UV- krótkie

W miarolach w skałach zasadowych. W zagłębieniach w skałach bazaltowych, związanych z zeolitami; w bogatych w wapno skałach metamorficznych.

Występowanie – świat: stwierdzono obecność tylko w jednym miejscu na świecie – na Karaibach, w Republice Dominikany.

Występowanie – Polska: nie stwierdzono.

prehnit, diopsyd, thomsonit, grossular, ksonotlit

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii – pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.

– jako materiał rzeźbiarski.

– jako kamień ozdobno-dekoracyjny,

– ceniony i poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– ma znaczenie naukowe.

Larimar jest dość miękki (4,5-5,0 w skali Mohsa). Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury. Unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Kamień ten można czyścić pod bieżącą wodą i przecierać miękką szmatką. Zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu Larimaru. Przechowuj biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owiń ją miękką szmatką.

Larimar – rzadka niebieska forma pektolitu występująca tylko w jednym miejscu na Ziemi, na Karaibach, w Republice Dominikany (okolice miasta Barahona). Minerał może mieć zabarwienie: od jasno-niebieskiego poprzez, niebiesko-białe, niebiesko-zielone, niebiesko-turkusowe, turkusowo-niebiesko-zielone aż do ciemno-niebieskiego. Im czystszy i bardziej niebieski kamień, tym jest cenniejszy. Kamień swym kolorem przypomina barwę karaibskich wód. Nazywany jest także „Kamieniem Atlantydy”. Twardość larimaru mieści się w przedziale 4,5 – 5,0 w skali Mohsa.

Larimar to rodzaj pektolitu lub skały składającej się głównie z pektolitu, hydratu kwaśnego krzemianu wapnia i sodu. Pektolit występuje w wielu miejscach, jednak tylko larimar ma charakterystyczne, unikalne błękitne zabarwienie, które jest wynikiem zastąpienia wapnia atomami miedzi.

Jako pierwszy larimar odkrył Miguel Domingo Fuertes Loren który w dniu 22 listopada 1916 r. poprosił o pozwolenie na eksplorację i eksploatację kopalni pewnej niebieskiej skały, którą odkrył. Władze Dominikany nie pozwoliły mu jednak na badanie i eksploatację odrzucając jego prośbę. Kilkadziesiąt lat później w 1974 roku, Miguel Méndez i Norman Rilling (ochotnik z Korpusu Pokoju) ponownie odkryli Larimar., na plaży u podnóża pasma górskiego Bahoruco, w nadmorskiej prowincji Barahona.

Nazwa Larimar pochodzi od połączenia dwóch słów: „Larrisa” – imię córki odkrywcy minerału Miguela Méndeza, oraz słowa „mar” które w języku hiszpańskim oznacza „morze” i odnosi się do Morza Karaibskiego, w którym ten minerał został znaleziony.

Hiszpańscy odkrywcy początkowo znajdowali wyłącznie kamienie naniesione przez wodę. Dalsza eksploracja w górę rzeki Bahoruco ujawniła miejsce pełne larimarów. Powstała tam kopalnia Los Chupaderos. Obecnie obejmuje ona pojedyncze zbocze góry, które poprzebijane jest ok. 2000 pionowymi szybami. Wszystko otoczone jest roślinnością lasów deszczowych.

Kamień powstaje w momencie, gdy gorące gazy wypychają skrystalizowane minerały w górę, przez tzw. „wulkaniczne rury”. Aby wydobyć kamień, górnicy muszą odnaleźć owe rury wulkaniczne i wkopać się dość głęboko w stare wulkany.

Minerał najczęściej wykorzystuje się do wyrobu biżuterii. Większość oprawiana jest w srebro, wysokiej jakości okazy osadza się w złocie. Biżuteria z tym kamieniem jest najbardziej znana i popularna na Karaibach, zwłaszcza na Dominikanie. Poza biżuterią wytarza się z niego wiele przedmiotów dekoracyjnych i użytkowych, np. rękojeści na noże, uchwyty do szafek itp.

Kamień larimar pomaga patrzeć na wydarzenia z różnych perspektyw. Pomaga w rozwoju duchowym oraz na ścieżce samorealizacji. Uspokaja i wycisza, pozwala opanować emocje. Łagodzi i leczy depresje, fobie, napady lęków, niweluje stres. Uwalnia od traum, pomaga w przebaczaniu, leczeniu emocjonalnych ran i otwieraniu serca. Chroni przed fałszywymi ludźmi i pomaga rozpoznać intencje innych osób. Rozwija kreatywność, umiejętność rozwiązywania problemów, konstruktywnego myślenia i jasność umysłu. Uznawany jest również za talizman przyciągający drugą połówkę.

Minerał usprawnia pracę mózgu, pobudza organizm do samoleczenia. Pomocny w walce z wszelkiego rodzaju przeziębieniami, wirusami i bakteriami. Wspomaga układ kostny: wzmacnia kości, stymuluje ich wzrost u dzieci, łagodzi ostre zapalenia stawów. Harmonizuje pracę wątroby.

Poleca się go kobietom w ciąży. Chroni przed depresją poporodową i pomaga w rodzicielstwie. Larimar jest szczególnie pomocny dla osób doświadczających traum, stresu i niepokoju.

• • Łagodzi objawy stresu, działa wyciszająco na układ nerwowy.
  • Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
  • Wzmacnia odporność, wspomaga układ immunologiczny.
  • Pomocny w walce z wszelkiego rodzaju przeziębieniami, wirusami i bakteriami.
  • Usprawnia pracę mózgu.
  • Wzmacnia witalność.
  • Wspomaga układ kostny, wzmacnia kości, stymuluje ich wzrost u dzieci.
  • Wspiera pracę wątroby.
  • Przynosi ulgę przy bólach głowy, migrenach.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

wodnik, lew

Barwa: żółta, zielona, żółto-zielona, pomarańczowa, brązowa. Kolor waha się od jasnożółtego lub żółto-zielonego, aż po prawie zielony lub brązowy. Miętowe zielone lub żółtawo-zielone kamienie są wysoce cenione, podczas gdy brązowe kamienie są najmniej cenne. Zielony kolor Mali jest związany z śladową zawartością chromu, pomarańczowy -manganu a żółty – tytanu.
Rysa: biała
Połysk: szklisty

W aluwiach rzecznych, złożach osadowych.

Występowanie – świat: Mali (państwo w zachodniej Afryce). Mali pozostaje jedynym znanym miejscem na świecie gdzie znajdują się złoża tego granatu.

Występowanie – Polska: Nie stwierdzono.

diopsyd, kalcyt

– bardzo poszukiwany, ceniony i atrakcyjny kamień kolekcjonerski.

– kamień szlachetny stosowany w jubilerstwie – wykorzystywany do wyrobu drogiej biżuterii.

Mali należy czyścić miękką szmatką lub szczotką pod ciepłą bieżącą wodą z mydłem. Po wycieraniu należy spłukać kamień. Należy unikać ekstremalnych temperatur, jak również stosowania jakichkolwiek chemikaliów domowego użytku i środków czyszczących, w tym środków wybielających lub kwasu fluorowodorowego. Zaleca się zdejmowanie biżuterii z Mali granatem przed aktywnością fizyczną, sprzątaniem i uprawianiem sportu. Do przechowywania kamień owinąć miękką szmatką i umieścić wewnątrz pudełka z biżuterią wyłożoną tkaniną.

Mali Granat (Grandyt) – nazwa została utworzona przez połączenie „gr” z grossularu i „and” z andradytu (z których składa się ta odmiana granatu).

W dużej i różnorodnej grupie granatów znajduje się sześć głównych gatunków, które są sklasyfikowane według ich składu chemicznego, są to; pirop, almandyn, spessartyn, grossular, uwarowit i andradyt. Istnieją również mieszane kamienie, takie jak np. rodolit (mieszanina piropu i almandynu) czy też hessonit lub demantoid. Nowe hybrydowe granaty nadal są odkrywane.

Granat Mali jest jedną z rzadkich i unikalnych mieszanek „hybrydowych” granatu. Odkryty w 1994 r. w Afryce Zachodniej, w kraju Mali (skąd wzięła się nazwa tego granatu). Mali pozostaje jedynym znanym miejscem pozyskiwania tego kamienia na świecie. Dodatkowo brak wody i wysokie temperatury w Mali sprawiają, że wydobycie tych kamieni jest problematyczne, a produkcja maleje. Granat Mali jest mieszaniną granatu grossularu (krzemianu wapniowo-glinowego) i granatu andradytu (krzemianu wapniowego). Mówi się o Mali jako mieszaninie grossular-andradyt, ale przeciętne stężenie andradytu wynosi około 5%.

Większość granatów z Mali wydobywanych jest ze złóż osadowych. W ostatnich latach podaż zmniejszyła się, a ceny wzrosły. Duże rozmiary są dość rzadkie, więc cena za karat ma tendencję do znacznego wzrostu w przypadku większych rozmiarów.

Poza wspaniałymi kolorami i twardością, Mali Granat znany jest także z niezwykłego ognia, dyspersji a także przezroczystości, dzięki czemu jest to wyjątkowy i cenny kamień szlachetny. Mali granat jest idealnym kamieniem jubilerskim.

Granat ma dużą siłę regeneracyjną, która wspomaga cyrkulację energii w cały organizmie. Stymuluję instynkt przetrwania, dodaje odwagi, nadziei i siły wewnętrznej. Zwiększa siłę woli i wiary w siebie, a oprócz tego wyostrza percepcję i jasność umysłu. Przynosi optymizm, wzmaga chęć życia, ożywia uczucie nadziei na przyszłość i miłości do życia dlatego skutecznie leczy stany depresyjne, melancholię i smutek. Jest kamieniem wskazanym dla osób, którym szczególnie trudno jest dokonywać zmian w życiu z obawy przed nieznanym. Takiego typu ludzie, mimo iż nie są zadowoleni z obecnego stanu rzeczy, nie potrafią znaleźć odwagi, aby oderwać się od niezdrowych relacji, przyzwyczajeń, nałogów czy własnej bierności. Po prostu nie wierzą w swoje możliwości i dlatego nie robią nic, co mogłoby zmienić ich trudne położenie. Energia granatu pozwala przezwyciężyć własną nieśmiałość i lęk przed zmianą, gdyż buduje odwagę i poczucie własnej wartości, także tej związanej z własną seksualnością. Przemija zazdrość, huśtawka nastrojów czy potrzeba kontroli innych. Ufamy sobie, akceptujemy siebie i to, co aktualnie mamy, doceniamy wszystkie rzeczy czy umiejętności, które posiadamy. Nie obawiamy się niczego złego od innych i – tak, jak w samospełniającej się przepowiedni – spotykają nas tylko dobre rzeczy.

Kamień pomaga w pokonaniu obaw związanych z podjęciem ryzyka i wyzwaniami, które stoją za pójściem za swoimi marzeniami. Jest to kamień nowej nadziei. Symbolizuje rozkwit w czasie przygnębienia i niepowodzeń. Sprzyja rozjaśnieniu duszy oddalając negatywne myśli i ponure nastroje. Trzymany w dłoni lub na głowie podczas medytacji nad przeszłym życiem granat wspomaga w dotarciu do potrzebnych informacji i ujawnieniu ich świadomości, przynosząc prawdę i uzdrowienie duchowe.

Znany od wieków jako kamień szlachetny chroniący od zła, noszony przez żołnierzy wyruszających do walki jako talizman ze względu na właściwości chroniące. Wierzono że przynosi sukces, pokój oraz posiada właściwości leczące, zatrzymując krwawienie. Trzymanie granatu pod poduszką chroni od złych snów. Wierzy się, że granat nie tylko chroni od złej energii, ale również odsyła ją do jej źródła. Jeśli więc cierpisz z powodu raniących plotek czy kłamstw rozsiewanych przez kogoś na twój temat, to noszenie granatu odbije te wszystkie negatywne wibracje energetyczne i odeśle je bezpośrednio do nadawcy.

Kamień ten wiąże się również z namiętną miłością i zaleca szczególnie osobom cierpiącym na spadek potencji seksualnej. Pomaga on również odzyskać energię witalną. Sprawdza się również w przypadku leczenia dolegliwości dermatologicznych, zaburzeń pracy serca, czy stanów zapalnych i niedokrwistości.

Noszenie biżuterii z granatem zwiększa popularność w kręgach społecznych, konsoliduje przyjaźnie, jak również wspomaga w leczeniu depresji. Wzmacnia pozytywne myślenie i energię oraz przynosi nadzieję.

Granat to również „kamień romantycznej miłości i pasji”. Budzi przypływ namiętności i energii seksualnej oraz intymności. Podarowanie biżuterii z granatem jako prezent to dowód oddania, czułości i lojalności. Jest nazywany również „kamieniem sukcesu”. Wzmacnia siłę woli, logiczne myślenie i motywację wewnętrzną. Dodaje odwagi do podejmowaniu ryzyka i sprzyja osiąganiu sukcesów. Jeśli twój biznes w wybranej profesji nie idzie tak dobrze jak byś chciał(a), trzymaj trzy lub więcej kamieni granatu na biurku, a sukces powinien zawitać niedługo.

• • Stosowany do leczenia dolegliwości reumatycznych i stanów zapalnych stawów. Zapobiega artretyzmowi.
  • Zwiększa sprawność i aktywność seksualną.
  • Usprawnia pracę jelit.
  • Działa odprężająco i uspokajająco.
  • Wspomaga leczenie nowotworów, białaczki.
  • Wzmacnia płuca, wspomaga leczenie alergii oraz astmy.
  • Pomocny w schorzeniu nerek i pęcherza moczowego.
  • Odnawia skórę i przeciwdziała tworzeniu się zmarszczek.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

baran, lew, panna, skorpion, strzelec, koziorożec

Barwa: Subtelny kolor morganitu to sprawka śladowej ilości manganu a także innych domieszek w strukturze minerału. Morganit może przybierać barwę od żółto-łososiowej, brzoskwiniowo-różowej przez kolor szampana, jasno-różowy do liliowo-różowego. Bardzo rzadko możemy spotkać morganity w intensywnych kolorach. Obecność żelaza w strukturze nadaje odcienia żółtego kamieniowi. Często naturalne, niepoprawiane morganity mają w sobie znaczny komponent pomarańczowego odcienia, co w połączeniu z różową barwą tworzy łososiowy kolor. Obróbka termiczna powoduje uwydatnienie koloru różowego lub łososiowego.
Rysa: biała
Połysk: szklisty

W druzach pegmatytowych, skałach okruchowych. Bywa znajdowany także w łupkach biotytowych i utworach hydrotermalnych.

Występowanie – świat: Madagaskar, Sri Lanka, Zimbabwe, Mozambik, Namibia, Brazylia (Cruzeiro, Alto do Gis), USA (Kalifornia, Utah, Maine), Rosja (Ural, Anjanabonoina, Tsilazina), Kazachstan, Włochy, Pakistan, Afganistan, Chiny.

Występowanie – Polska: Nie stwierdzono.

kwarc, skalenie, kalcyt, piryt, muskowit, biotyt, fenakit, turmalin.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, kolczyków, naszyjników itp.).

– bardzo poszukiwany i wysoko ceniony kamień kolekcjonerski.

Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi takimi jak sport. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu morganitu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z morganitu. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Morganit należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie. Wskazana jest ochrona przed długotrwałą ekspozycją światła słonecznego i wysoką temperaturą, gdyż może to powodować powstawanie odprysków.

Morganit to bardzo popularny kamień z grupy Beryli, do której należy m.in. także zielony Szmaragd. Morganit inaczej nazywany jest „różowym szmaragem”. Oprócz szmaragdu i morganitu do grupy beryli zalicza się także: niebieski akwamaryn, złoty beryl (heliodor), bezbarwny goshenit i rzadki czerwony bixbit. Wśród beryli morganit jest jedną z najrzadszych form, ustępuje jedynie czerwonemu bixbitowi.

Najczęściej występuje w jasnoróżowej barwie, którą zawdzięcza obecności manganu, rzadziej w fioletowej, często z pomarańczową poświatą. Sporą rzadkością są kamienie dwubarwne – połączenie Morganitu i Akwamarynu.

Różowy morganit został po raz pierwszy zidentyfikowany na Madagaskarze w 1910 roku i nazwany jako „różowy beryl”. Wkrótce potem George F. Kunz, słynny amerykański gemmolog przemianował go na cześć Johna Pierponta (J.P.) Morgana, amerykańskiego bankiera i zapalonego kolekcjonera kamieni szlachetnych. Od czasu swojego odkrycia, morganit został doceniony przez kolekcjonerów klejnotów ze względu na swoją rzadkość.

Morganit to różowy kamień miłości. Mówi się, że kamień ten niesie energię, która może ogrzać duszę osoby która go nosi. Morganit jest kamieniem odpowiedzialnym za naszą ochronę duchową, a także bezpieczeństo i równowagę emocjonalną. Jego delikatna barwa łagodnie oddziaływuje na najbardziej subtelne obszary naszego duchowego i emocjonalnego życia. Przede wszystkich chroni nas przed złym wpływem bądź nieżyczliwymi intencjami innych oraz nieszczęśliwymi czy pechowymi wydarzeniami. Mając wewnętrzną ochronę stajemy się bardziej pewni siebie, odważni i odporni na przeciwności losu. Nie boimy się już podejmować ryzyko podczas realizacji śmiałych pomysłów.

Nosząc biżuterię z Morganitem coraz częściej znajdujemy się w sprzyjających sytuacjach i wśród przyjaźnie nastawionych do nas ludzi, co daje nam możliwość duchowego i intelektualnego rozwoju. Potrafimy dostrzec piękno w rzeczach i ludziach wcześniej przez nas niezauważanych, ale także chętniej niesiemy pomoc tym najbardziej potrzebującym. Taka bezinteresowna pomoc wraca do nas zwielokrotniona – przyciągając właściwych ludzi i pozytywne sytuacje. Noszenie morganitu jako amulet przynosi poczucie spokoju, radości i wewnętrznej siły; wzrasta pewność siebie i moc osobista. Człowiek ma poczucie, że jest przekaźnikiem miłości dla innych i jest ważny dla świata. Morganit jest doskonałym kamieniem na ostateczne zakończenie związku z przeszłości, takiego który nie dawał szczęścia albo gdy jest poczucie że jakaś sprawa jest nie rozwiązana.

Morganit otwiera serce na głębokim poziomie, aby człowiek zdawał sobie sprawę ile miłości jest dostępne dla niego we wszechświecie. Jest używany do oczyszczania ciała ze stresu i niepokoju. Uwalnia od bólu i smutku, przynosi ulgę jakby został zdjęty kamień z serca, napełnia aurę światłem. Morganit daje zrozumienie, że niektóre sytuacje związane z bólem i traumą były konieczne dla naszego rozwoju, mimo że nie wybralibyśmy ich w sposób świadomy. Ten kamień przybliża do harmonii boskiego planu, pomaga poddać się okolicznościom i zaakceptować je z ufnością i wiarą.

Morganit jest kamieniem uniwersalnej miłości, obfitości emocjonalnej i połączenia z ludźmi. Pomaga w komunikacji z istotami anielskimi a także istotami duchowymi, które wspierają ludzi w rozwoju.

• • Łagodzi nerwowość, stres oraz niepokój wewnętrzny.
  • Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia i cyrkulacji krwi, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.
  • Oczyszcza krew, przeciwdziała miażdżycy.
  • Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
  • Wspiera i chroni system immunologiczny, pomaga zwiększyć odporność na choroby.
  • Wzmacnia płuca, wspomaga leczenie rozedmy płuc, alergii oraz astmy.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

waga, bliźnięta

Barwa: biała w różnych odcieniach aż do szarej, mleczna, biało-żółtawa, biało-zielonkawa
Rysa: biała
Połysk: woskowy, szklisty, perłowy
Pleochroizm: brak
Efekty optyczne: Niektóre odmiany wykazują charakterystyczne zjawiska optyczne: opalizację, opalescencję, efekt kociego oka, asteryzm.

Opale powstają w wyniku działalności wody w skorupie ziemskiej. Jest to produkt procesów hydrotermalnych niskich temperatur, metasomatycznych i wietrzeniowych. Spotykany jest w skałach magmowych oraz w skałach osadowych, w osadach gejzerów i gorących źródeł (gejzeryt). Jest składnikiem wielu skał osadowych (radiolaryty). W pęcherzykach pogazowych skał wylewnych, w produktach wietrzenia skał ultrazasadowych (np. serpentynitów). Często pojawia się w formie pseudomorfoz po innych minerałach, szczątkach zwierząt i roślin (np. skrzemieniałe drewno).

Występowanie – świat: Australia (stąd pochodzi 80-90% światowego wydobycia Opali), Indie, Mongolia, Indonezja, Irak, Syria, USA (Arizona, Nevada, Wyoming, Kolorado, Oregon, Washington), Kanada, Meksyk, Argentyna, Brazylia, Ekwador, Peru, Rosja, Gruzja, Armenia, Egipt, Uganda, Zimbabwe, RPA, Madagaskar, Honduras, Gwatemala, Nikaragua, Japonia, Nowa Zelandia, Słowacja, Czechy, Węgry, Rumunia, Macedonia, Serbia, Irlandia, Francja, Bułgaria, Turcja. Pod koniec 2008 roku NASA ogłosiła, że odkryła złoża opalu na Marsie.

Występowanie – Polska: Występują tylko nieszlachetne opale, głównie na Dolnym Śląsku (Nasławice, Jordanów k. Sobótki, Szklary), w Karpatach fliszowych oraz w okolicach Zawichostu i Chełma. Hialit pojawia się w szczelinach serpentynitów w Bystrzycy Górnej koło Świdnicy, towarzyszy nefrytowi w Jordanowie i bazaltom koło Jawora.

zeolity, chalcedon, kwarc, kalcyt, limonit, piaskowiec, bazalt.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, kolczyków, naszyjników itp.).

– bardzo poszukiwany i wysoko ceniony kamień kolekcjonerski.

Opal jest kruchy i wrażliwy chemicznie. Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodąz mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła.Po wyczyszczeniu zawinąćopal w wilgotną szmatkę na kilka godzin, po czym osuszyć i wystawić na działanie promieni słonecznych. Jeżeli biżuteria z Opalem jest zbyt długo przechowywana w suchym miejscu – kamień może zmatowieć. Z powrotem odzyska swój blask po przeniesieniu do wilgotnego pomieszczenia. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi takimi jak sport. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu opalu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z opalem. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Opal należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie. Wskazana jest ochrona przed długotrwałą ekspozycją światła słonecznego, wysoką temperaturą oraz procesem dehydratacji gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić.

Opal – uwodniona bezpostaciowa forma krzemionki SiO₂· n H₂O; jego zawartość wody może wynosić od 3 do 21% wagowych (zwykle wynosi od 6 do 10%). Ze względu na swój amorficzny charakter jest klasyfikowany jako mineraloid i zaliczany do krzemianów. Mineraloidy w przeciwieństwie do minerałów nie mają struktury kryształu. Występuje w skupieniach groniastych, kulistych, nerkowatych, tworzy naskorupienia, żyłki, inkrustacje, konkrecje i szkielety przestrzenne (opoki), tworzy pseudomorfozy. Nie wykształca kryształów, jest zestaloną koloidalną krzemionką z zawartością wody wahającą się w granicach 3 – 21%. Często występują wrostki różnych minerałów (np. opal mszysty) oraz inkluzje gazowe i ciekłe.

Nazwa kamienia pochodzi od sanskryckiego „upala” = „drogi kamień, kamień szlachetny”; bądź od gr. „opallios” (łac. „opalus”) = „widzieć zmianę (barwy)” co nawiązuje do jego zmiennej barwy. Opal jest oficjalnym kamieniem szlachetnym Australii. Osadza się w stosunkowo niskiej temperaturze i może występować w szczelinach niemal każdego rodzaju skał, najczęściej występując z limonitem, piaskowcem, ryolitem, bazaltem. Opal rozpoczął swoją formację 15 do 30 milionów lat temu, w okresie trzeciorzędu. Zaczynając jako ciecz, szlam przesączał się przez warstwy osadowe ziemi, osadzając się w nieprzepuszczalnych iłach na głębokości od 20 do 30 metrów. Na przestrzeni milionów lat płynna zawiesina skrystalizowała się, stając się cennym opalem.

Tęczowy efekt barwny wywołany jest interferencją światła na regularnie ułożonych submikroskopowych kulkach krzemionki (o średnicy od 150 do 300 nm). Barwa najbardziej popularnych odmian opalu pochodzi od domieszek niklu, chromu, żelaza lub manganu. Opale występują w tak szerokiej gamie kolorów (w tym wielu kolorach na tym samym kamieniu), że określenie najrzadszego i najcenniejszego koloru jest trudnym zadaniem. Wraz z utratą wody zawartej w budowie – traci on swoją przezroczystość i staje się kamieniem nieprzezroczystym. Opal naturalny tworzy wiele odmian. Niektóre odmiany wykazują charakterystyczne zjawiska optyczne: opalizację, opalescencję, efekt kociego oka, asteryzm (smugi światła powodują świetlisty efekt gwiazdy). Wartość opali zależy od ich wielkości, atrakcyjności zabarwienia oraz przede wszystkim od opalescencji. Efekt, który powoduje to zjawisko polega na załamaniu, rozszczepieniu i odbiciu światła na małych kulkach krzemionki znajdujących się wewnątrz mineraloidu. Ze względu na obecność tych optycznych zjawisk lub ich brak Opale dzielimy na opale szlachetne i zwyczajne. Opale szlachetne dzielimy na trzy główne typy: opale białe (najpopularniejszy rodzaj szlachetnego opalu), opale czarne oraz opale ogniste (o barwie od pomarańczowej do czerwonej). Za najcenniejsze i najbardziej poszukiwane uznaje się opale czarne, ponieważ ciemne tło najlepiej uwidocznia barwne refleksy. Wadą opali jest ich duża wrażliwość na zmiany temperatury oraz postępujący stale proces dehydratacji, który może spowodować pękanie kamieni. Opal Zwyczajny – nieprzezroczysty kamień o barwie żółtej, czerwonej lub zielonej. Czasami opale mogą być dwukolorowe z różnymi kolorami z każdej strony, takie opale są wyjątkowo piękne i rzadkie. Najrzadsze i najcenniejsze ze wszystkich kombinacji kolorów opalu to połączenie czerwonego i niebieskiego.

Ze względu na dominującą barwę efektu opalizacji wyróżnia się następujące typy opali:

1. Mleczny (lechosos) – nazwa odnosi się wyłącznie do opali o dominującej białej do lekko szarej grze barw;
2. Niebieski (blue) – obejmuje wszystkie opale szlachetne o dominującej barwie efektu niebieskiej lub fioletowej; używany zwykle w połączeniu z nazwą typu rysunku wzoru, np. niebieski opal arlekinowy, niebieski opal iskrowy lub niebieski opal płomieniowy itp.;
3. Ognisty (fiery) – nazwa odnosi się do opali wykazujących czerwoną grę barw: używana z nazwą dowolnego rysunku wzoru;
4. Pawiowy (peacock) – nazwa obejmuje opale szlachetne wykazujące efekt opalizacji będący kombinacją niebieskiej, zielonej i purpurowej gry barw (upierzenie pawia); używana w połączeniu z nazwą dowolnego typu rysunku wzoru, np. pawiowy opal arlekinowy, pawiowy opal iskrowy itp.; 
5. Zielony (green) – nazwa ta określa wszystkie opale szlachetne o dominującej zielonej barwie efektu opalizacji, np. zielony opal arlekinowy, zielony opal wędrujący błysk itp.; 
6. Złoty (golden) – termin ten odnosi się do opali o dominującej barwie efektu opalizacji żółtej do pomarańczowej lub opali o żółtej barwie własnej; używany zwykle w połączeniu z nazwą typu rysunku wzoru. 
7. Różowy (pink) – nazwa ta odnosi się do opali o dominującej barwie efektu różowego. Jeden z najdroższych i najbardziej poszukiwanych opali.

Odmiany Opali:

• girasol – niemal przezroczysty, charakterystyczne zjawiska świetlne, podobne do występujących w kamieniu księżycowym;
• hialit – bezbarwny, przezroczysty;
• hydrofan – nieprzezroczysty, lekko zabarwiony, białawy; umieszczony w wodzie staje się przezroczysty i wykazuje piękną grę barw;
• kacholong (opal porcelanowy) – przeświecający, o barwie białej lub niebieskobiałej; porowaty, w jubilerstwie stosowany rzadko;
• lechosos (opal lay-cho-sos) – mleczny, wykazujący atrakcyjną grę barw w tonacji zielonej; charakterystyczny dla złóż meksykańskich;
• matriks – szlachetna odmiana opalu o zabarwieniu czarnym, tworząca drobne wypryśnięcia w piaskowcach opalowych;
• menilit (opal bulasty) – nieprzezroczysty, o barwie szarej do brunatnej. Tworzy skupienia o strukturze konkrecji. Stosowany do wyrobu taniej biżuterii. Wchodzi w skład łupków, zwanych menilitowymi, w osadach fliszu w Karpatach;
• tabasher – opalizująca krzemionka wypełniająca kolanka bambusa. W jubilerstwie stosowany bardzo rzadko;
• opal arlekinowy – piki i plamki barwne tworzą układ mozaikowy o charakterystycznej formie wielokątów;
• opal biały – biały, wykazuje charakterystyczną grę barw;
• opal błyskowy – szlachetna odmiana opalu; barwne błyski pojawiają się i znikają w różnych miejscach przy najmniejszym ruchu kamienia;
• opal contra-luz – bardzo rzadka odmiana pozyskiwana w Meksyku;
• opal czarny – szlachetna odmiana o barwie podstawowej czarnej, z efektownym zjawiskiem ognia na ciemnym tle. Barwą podstawową może być również barwa niebieska, brunatna lub ciemnozielona;
• opal ironstone – brunatna i twarda odmiana piaskowca o spoiwie opalowym;
• opal jaspisowy – nieprzezroczysty, czerwonobrunatny, podobny do jaspisu;
• opal kryształowy (opal wodny) – przezroczysty do przeświecającego, z wyraźnym efektem ognia; barwa obserwowana w świetle odbitym;
• opal mleczny – przeświecający, o barwie mlecznobiałej, niekiedy żółtawej lub zielonawej;
• opal mszysty – nieprzezroczysty, zawierający dendrytyczne inkluzje, o barwie białej lub brunatnobiałej;
• opal niebieski – szlachetna odmiana o barwie podstawowej niebieskiej;
• opal ognisty – przezroczysty lub przeświecający o barwie podstawowej czerwonej lub pomarańczowej;
• opal onyksowy – zbudowany z kolejno po sobie następujących warstw opalu szlachetnego i pospolitego;
• opal pawi – charakteryzuje się wielką różnorodnością barw w jednym okazie;
• opal płomienny – charakterystyczne migotanie czerwonych smug świetlnych, przesuwających się przez kamień;
• opal pospolity – nieprzezroczysty, szklisty, charakteryzujący się dużą zmiennością zabarwienia, wykazujący zjawisko fluorescencji. W jubilerstwie stosowany rzadko;
• opal prazowy – przeświecający lub nieprzezroczysty, pospolity opal zielony, podobny do prazu;
• opal szary (opal półczarny) – odmiana o barwie podstawowej jasno- lub ciemnoszarej, wykazująca charakterystyczną grę barw;
• opal szlachetny – białawy, z grą barw (opalizujący);
• opal wątrobowy – pospolity o brunatnym zabarwieniu;
• opal wodny – przezroczysty, bezbarwny z efektownym zjawiskiem ognia;
• opal złoty – szlachetny o barwie podstawowej złocistożółtej; charakterystyczny dla złóż australijskich;
• opal zwyczajny – żółty, czerwony, zielony i nieprzezroczysty;
• opal żywiczny – żółtawobrunatny opal pospolity o żywicznym połysku.

Opal to unikatowy i jeden z najdroższych kamieni na świecie. Uważany za niezwykły amulet szczęścia, który symbolizuje wiarę i zaufanie. Niegdyś wierzono, że opal jest darem niebios, który spadł na ziemię w świetlistych błyskach. W mitologii greckiej uważano, że Opal powstał z radosnych łez, które Zeus wypłakał po pokonaniu Tytanów. Opal znalazł miejsce w słynnej kolekcji biżuterii Kleopatry.

Głównym źródłem opalu są osadowe złoża piaskowca, łupków i wapienia Australii w Wielkim Basenie Artezyjskim. 80-90% wszystkich opali na świecie pochodzi z Australii. Kraj ten rozpoczął wydobycie opalu wraz z pierwszym odkryciem w 1849 roku, dokonanym przez Johannes Menge w Australii Południowej. Obecnie najlepsze na świecie opale można znaleźć w wielu słynnych miejscach górniczych w Australii. Mintabie, Copper Pedy i Andamooka w Australii Południowej, White Cliffs and Lightening Ridge w Nowej Południowej Walii oraz Winton i Quilpie w Queensland. Kopalnie opalu można znaleźć także w Meksyku, Brazylii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Anglii, RPA, Hondurasie i Stanach Zjednoczonych w obu Amerykach oraz w Etiopii w Afryce, jednak zdecydowana większość opali wydobywa się w Australii. Pod koniec 2008 roku NASA ogłosiła, że odkryła złoża opalu na Marsie.

Opale powstają w wyniku działalności wody w skorupie ziemskiej. Jest to produkt procesów hydrotermalnych niskich temperatur, metasomatycznych i wietrzeniowych. Spotykany jest w skałach magmowych oraz w skałach osadowych, w osadach gejzerów i gorących źródeł (gejzeryt). Jest składnikiem wielu skał osadowych. Często pojawia się w formie pseudomorfoz po innych minerałach, szczątkach zwierząt i roślin (np. skrzemieniałe drewno).

Opale szlachetne odkryto późno, w starożytnej Grecji czasów Arystotelesa nie były jeszcze znane. Wzmianki o jubilerskich opalach pojawiły się pod koniec istnienia starożytnej Grecji, kamień ten był dobrze znany Rzymianom, którzy importowali go z Indii i być może z rejonu Dacji – dzisiejszej Rumunii. Co najmniej od XI wieku działały kopalnie wyjątkowej klasy opali szlachetnych na terenie ówczesnych Węgier, a dzisiejszej Słowacji. Kopalnie te zresztą istniały aż do 1920, a wiele opali węgierskich zostało włączonych w skład klejnotów cesarskich Habsburgów przechowywanych do dziś w Wiedniu. Po wyczerpaniu się złóż indyjskich i węgierskich, odkryto nowe wielkie złoża w Meksyku (1857) i Australii (1849, w stanie Queensland), ale eksploatację w obu krajach złóż rozpoczęto dopiero pod koniec lat 70. XIX wieku.

Rzymski uczony Pliniusz opisał kiedyś Opal jako kamień szlachetny, który łączy w sobie najlepsze możliwe cechy najpiękniejszych kamieni szlachetnych: delikatne iskierki almandynu, lśniący fiolet ametystu, złocistożółty topaz i głęboki błękit szafiru , „Tak, aby wszystkie kolory lśniły i błyszczały razem w pięknej kombinacji”.

Termin opalescencja jest powszechnie używany do opisania tego wyjątkowego i pięknego zjawiska, które w gemmologii nazywane jest grą kolorów. Efekt, który powoduje opalizację, polega na zjawisku załamania, rozszczepienia i odbicia światła na małych kulkach krzemionki znajdujących się wewnątrz mineraloidu. Warunkiem koniecznym do wywołania takiego efektu jest obecność „uporządkowanych” struktur trójwymiarowych (rodziny równoległych płaszczyzn).

W starożytności Rzymianie uważali, że opal to kamień przynoszący szczęście i powodzenie.

Opal biały rozwija wyobraźnię i kreatywność, dodaje zapału do działania, pomaga w sytuacjach towarzyskich, wzmacnia zmysłowość i erotykę. Wspiera radość życia, pomaga cieszyć się życiem i pomaga odkryć jego piękne strony. Intensyfikuje emocje i uwalnia od blokad i zahamowań. Przyciąga pomyślny los i sprzyja dobrobytowi a także wyzwala naturalną spontaniczność i pomaga wyrazić swoje prawdziwe Ja. Pomocny w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen. Równoważy emocje i wydobywa wewnętrzne piękno. Pozwala zachować emocjonalną i fizyczną równowagę. Biżuteria z opalem sprzyja miłości, przyjaźni, lojalności i kreatywności. Opal jest symbolem wierności i uważa się, że pomaga noszącemu znaleźć prawdziwą miłość. Opal pomaga także otworzyć nieużywane części umysłu w celu zwiększenia kreatywności i zdolności umysłowych.

Opale używane były niegdyś do produkcji magicznych mikstur, które miały leczyć ciało oraz strzec przed koszmarami. Znany jest z tego, że zwiększa wolę życia. Powiązany z sercem, stymuluje gruczoły i reguluje przemianę materii. Pomocny jest również przy chorobach oczu i przywracaniu ostrości wzroku. Kojący płyn do przemywania oczu z opalowego eliksiru działał cuda na podrażnione oczy. Już w starożytności używano opali do leczenia chorób serca, uspokojenia nerwów, przy zbytniej melancholii. Stosowany był przy zwalczaniu depresji. Pozytywnie wpływa na oczy, krążenie krwi, przeciwdziała białaczce, gruźlicy i wzmacnia kości. Kamień ten obniża poziom cholesterolu we krwi, stymuluje regenerację tkanek i działa przeciwko osteoporozie. Opal pomaga regulować poziom insuliny w organizmie oraz odtruwać i regenerować wątrobę. Pomaga przy porodzie i PMS oraz stymuluje pęcherz, nerki i węzły chłonne. Uwalnia napięcie mięśniowe i bóle w dolnej części pleców i brzucha. Może pobudzać pamięć i stymulować zakończenia nerwowe, które mogą być w stanie leczyć zaburzenia, takie jak choroba Parkinsona. Pomaga w odchudzaniu, pomocny przy kaszlu i chorobach układu oddechowego.

Energia opalu pomaga zrozumieć zjawisko polegające na tym, że wszystko na świecie jest z sobą powiązane. To, co dajemy innym – wraca do nas zwielokrotnione. Warto więc dawać w każdej sytuacji dużo tego, co mamy najlepsze, nie zwracając uwagi na to, iż jesteśmy w tym często osamotnieni.

• • Łagodzi nerwowość, stres oraz niepokój wewnętrzny.
  • Pomaga przy porodzie i PMS (zespół napięcia przedmiesiączkowego).
  • Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.
  • Poprawia wzrok, pomaga w leczeniu chorób oczu oraz łagodzi dolegliwości (zapalenie spojówek, zmęczenie oczu).
  • Stymuluje pęcherz, nerki oraz węzły chłonne.
  • Wpływa pozytywnie na pracę i regenerację wątroby.
  • Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
  • Pomaga regulować poziom insuliny w organizmie.
  • Wspiera odchudzanie.
  • Pomocny przy kaszlu i chorobach układu oddechowego.
  • Pomocny przy uwolnieniu napięcia mięśniowego i bólach w dolnej części pleców i brzucha.
  • Pobudza pamięć i stymuluje zakończenia nerwowe, które mogą być w stanie leczyć zaburzenia, takie jak np. choroba Parkinsona.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

bliźnięta, rak, panna, waga, skorpion, wodnik

Barwa: żółta, żółto-pomarańczowa, pomarańczowa do czerwonej.
Rysa: biała
Połysk: woskowy, szklisty, perłowy
Pleochroizm: brak
Efekty optyczne: Niektóre odmiany wykazują charakterystyczne zjawiska optyczne: opalizację, opalescencję, efekt kociego oka, asteryzm.

Opale powstają w wyniku działalności wody w skorupie ziemskiej. Jest to produkt procesów hydrotermalnych niskich temperatur, metasomatycznych i wietrzeniowych. Spotykany jest w skałach magmowych oraz w skałach osadowych, w osadach gejzerów i gorących źródeł (gejzeryt). Jest składnikiem wielu skał osadowych (radiolaryty). W pęcherzykach pogazowych skał wylewnych, w produktach wietrzenia skał ultrazasadowych (np. serpentynitów). Często pojawia się w formie pseudomorfoz po innych minerałach, szczątkach zwierząt i roślin (np. skrzemieniałe drewno).

Występowanie – świat: Australia (stąd pochodzi 80-90% światowego wydobycia Opali), Indie, Mongolia, Indonezja, Irak, Syria, USA (Arizona, Nevada, Wyoming, Kolorado, Oregon, Washington), Kanada, Meksyk, Argentyna, Brazylia, Ekwador, Peru, Rosja, Gruzja, Armenia, Egipt, Uganda, Zimbabwe, RPA, Madagaskar, Honduras, Gwatemala, Nikaragua, Japonia, Nowa Zelandia, Słowacja, Czechy, Węgry, Rumunia, Macedonia, Serbia, Irlandia, Francja, Bułgaria, Turcja. Pod koniec 2008 roku NASA ogłosiła, że odkryła złoża opalu na Marsie.

Występowanie – Polska: Występują tylko nieszlachetne opale, głównie na Dolnym Śląsku (Nasławice, Jordanów k. Sobótki, Szklary), w Karpatach fliszowych oraz w okolicach Zawichostu i Chełma. Hialit pojawia się w szczelinach serpentynitów w Bystrzycy Górnej koło Świdnicy, towarzyszy nefrytowi w Jordanowie i bazaltom koło Jawora.

zeolity, chalcedon, kwarc, kalcyt, limonit, piaskowiec, bazalt.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, kolczyków, naszyjników itp.).

– bardzo poszukiwany i wysoko ceniony kamień kolekcjonerski.

Opal jest kruchy i wrażliwy chemicznie. Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodąz mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła.Po wyczyszczeniu zawinąćopal w wilgotną szmatkę na kilka godzin, po czym osuszyć i wystawić na działanie promieni słonecznych. Jeżeli biżuteria z Opalem jest zbyt długo przechowywana w suchym miejscu – kamień może zmatowieć. Z powrotem odzyska swój blask po przeniesieniu do wilgotnego pomieszczenia. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi takimi jak sport. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu opalu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z opalem. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Opal należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie. Wskazana jest ochrona przed długotrwałą ekspozycją światła słonecznego, wysoką temperaturą oraz procesem dehydratacji gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić.

Opal – uwodniona bezpostaciowa forma krzemionki SiO₂· n H₂O; jego zawartość wody może wynosić od 3 do 21% wagowych (zwykle wynosi od 6 do 10%). Ze względu na swój amorficzny charakter jest klasyfikowany jako mineraloid i zaliczany do krzemianów. Mineraloidy w przeciwieństwie do minerałów nie mają struktury kryształu. Występuje w skupieniach groniastych, kulistych, nerkowatych, tworzy naskorupienia, żyłki, inkrustacje, konkrecje i szkielety przestrzenne (opoki), tworzy pseudomorfozy. Nie wykształca kryształów, jest zestaloną koloidalną krzemionką z zawartością wody wahającą się w granicach 3 – 21%. Często występują wrostki różnych minerałów (np. opal mszysty) oraz inkluzje gazowe i ciekłe.

Nazwa kamienia pochodzi od sanskryckiego „upala” = „drogi kamień, kamień szlachetny”; bądź od gr. „opallios” (łac. „opalus”) = „widzieć zmianę (barwy)” co nawiązuje do jego zmiennej barwy. Opal jest oficjalnym kamieniem szlachetnym Australii. Osadza się w stosunkowo niskiej temperaturze i może występować w szczelinach niemal każdego rodzaju skał, najczęściej występując z limonitem, piaskowcem, ryolitem, bazaltem. Opal rozpoczął swoją formację 15 do 30 milionów lat temu, w okresie trzeciorzędu. Zaczynając jako ciecz, szlam przesączał się przez warstwy osadowe ziemi, osadzając się w nieprzepuszczalnych iłach na głębokości od 20 do 30 metrów. Na przestrzeni milionów lat płynna zawiesina skrystalizowała się, stając się cennym opalem.

Tęczowy efekt barwny wywołany jest interferencją światła na regularnie ułożonych submikroskopowych kulkach krzemionki (o średnicy od 150 do 300 nm). Barwa najbardziej popularnych odmian opalu pochodzi od domieszek niklu, chromu, żelaza lub manganu. Opale występują w tak szerokiej gamie kolorów (w tym wielu kolorach na tym samym kamieniu), że określenie najrzadszego i najcenniejszego koloru jest trudnym zadaniem. Wraz z utratą wody zawartej w budowie – traci on swoją przezroczystość i staje się kamieniem nieprzezroczystym. Opal naturalny tworzy wiele odmian. Niektóre odmiany wykazują charakterystyczne zjawiska optyczne: opalizację, opalescencję, efekt kociego oka, asteryzm (smugi światła powodują świetlisty efekt gwiazdy). Wartość opali zależy od ich wielkości, atrakcyjności zabarwienia oraz przede wszystkim od opalescencji. Efekt, który powoduje to zjawisko polega na załamaniu, rozszczepieniu i odbiciu światła na małych kulkach krzemionki znajdujących się wewnątrz mineraloidu. Ze względu na obecność tych optycznych zjawisk lub ich brak Opale dzielimy na opale szlachetne i zwyczajne. Opale szlachetne dzielimy na trzy główne typy: opale białe (najpopularniejszy rodzaj szlachetnego opalu), opale czarne oraz opale ogniste (o barwie od pomarańczowej do czerwonej). Za najcenniejsze i najbardziej poszukiwane uznaje się opale czarne, ponieważ ciemne tło najlepiej uwidocznia barwne refleksy. Wadą opali jest ich duża wrażliwość na zmiany temperatury oraz postępujący stale proces dehydratacji, który może spowodować pękanie kamieni. Opal Zwyczajny – nieprzezroczysty kamień o barwie żółtej, czerwonej lub zielonej. Czasami opale mogą być dwukolorowe z różnymi kolorami z każdej strony, takie opale są wyjątkowo piękne i rzadkie. Najrzadsze i najcenniejsze ze wszystkich kombinacji kolorów opalu to połączenie czerwonego i niebieskiego.

Ze względu na dominującą barwę efektu opalizacji wyróżnia się następujące typy opali:

1. Mleczny (lechosos) – nazwa odnosi się wyłącznie do opali o dominującej białej do lekko szarej grze barw;
2. Niebieski (blue) – obejmuje wszystkie opale szlachetne o dominującej barwie efektu niebieskiej lub fioletowej; używany zwykle w połączeniu z nazwą typu rysunku wzoru, np. niebieski opal arlekinowy, niebieski opal iskrowy lub niebieski opal płomieniowy itp.;
3. Ognisty (fiery) – nazwa odnosi się do opali wykazujących czerwoną grę barw: używana z nazwą dowolnego rysunku wzoru;
4. Pawiowy (peacock) – nazwa obejmuje opale szlachetne wykazujące efekt opalizacji będący kombinacją niebieskiej, zielonej i purpurowej gry barw (upierzenie pawia); używana w połączeniu z nazwą dowolnego typu rysunku wzoru, np. pawiowy opal arlekinowy, pawiowy opal iskrowy itp.; 
5. Zielony (green) – nazwa ta określa wszystkie opale szlachetne o dominującej zielonej barwie efektu opalizacji, np. zielony opal arlekinowy, zielony opal wędrujący błysk itp.; 
6. Złoty (golden) – termin ten odnosi się do opali o dominującej barwie efektu opalizacji żółtej do pomarańczowej lub opali o żółtej barwie własnej; używany zwykle w połączeniu z nazwą typu rysunku wzoru. 
7. Różowy (pink) – nazwa ta odnosi się do opali o dominującej barwie efektu różowego. Jeden z najdroższych i najbardziej poszukiwanych opali.

Odmiany Opali:

• girasol – niemal przezroczysty, charakterystyczne zjawiska świetlne, podobne do występujących w kamieniu księżycowym;
• hialit – bezbarwny, przezroczysty;
• hydrofan – nieprzezroczysty, lekko zabarwiony, białawy; umieszczony w wodzie staje się przezroczysty i wykazuje piękną grę barw;
• kacholong (opal porcelanowy) – przeświecający, o barwie białej lub niebieskobiałej; porowaty, w jubilerstwie stosowany rzadko;
• lechosos (opal lay-cho-sos) – mleczny, wykazujący atrakcyjną grę barw w tonacji zielonej; charakterystyczny dla złóż meksykańskich;
• matriks – szlachetna odmiana opalu o zabarwieniu czarnym, tworząca drobne wypryśnięcia w piaskowcach opalowych;
• menilit (opal bulasty) – nieprzezroczysty, o barwie szarej do brunatnej. Tworzy skupienia o strukturze konkrecji. Stosowany do wyrobu taniej biżuterii. Wchodzi w skład łupków, zwanych menilitowymi, w osadach fliszu w Karpatach;
• tabasher – opalizująca krzemionka wypełniająca kolanka bambusa. W jubilerstwie stosowany bardzo rzadko;
• opal arlekinowy – piki i plamki barwne tworzą układ mozaikowy o charakterystycznej formie wielokątów;
• opal biały – biały, wykazuje charakterystyczną grę barw;
• opal błyskowy – szlachetna odmiana opalu; barwne błyski pojawiają się i znikają w różnych miejscach przy najmniejszym ruchu kamienia;
• opal contra-luz – bardzo rzadka odmiana pozyskiwana w Meksyku;
• opal czarny – szlachetna odmiana o barwie podstawowej czarnej, z efektownym zjawiskiem ognia na ciemnym tle. Barwą podstawową może być również barwa niebieska, brunatna lub ciemnozielona;
• opal ironstone – brunatna i twarda odmiana piaskowca o spoiwie opalowym;
• opal jaspisowy – nieprzezroczysty, czerwonobrunatny, podobny do jaspisu;
• opal kryształowy (opal wodny) – przezroczysty do przeświecającego, z wyraźnym efektem ognia; barwa obserwowana w świetle odbitym;
• opal mleczny – przeświecający, o barwie mlecznobiałej, niekiedy żółtawej lub zielonawej;
• opal mszysty – nieprzezroczysty, zawierający dendrytyczne inkluzje, o barwie białej lub brunatnobiałej;
• opal niebieski – szlachetna odmiana o barwie podstawowej niebieskiej;
• opal ognisty – przezroczysty lub przeświecający o barwie podstawowej czerwonej lub pomarańczowej;
• opal onyksowy – zbudowany z kolejno po sobie następujących warstw opalu szlachetnego i pospolitego;
• opal pawi – charakteryzuje się wielką różnorodnością barw w jednym okazie;
• opal płomienny – charakterystyczne migotanie czerwonych smug świetlnych, przesuwających się przez kamień;
• opal pospolity – nieprzezroczysty, szklisty, charakteryzujący się dużą zmiennością zabarwienia, wykazujący zjawisko fluorescencji. W jubilerstwie stosowany rzadko;
• opal prazowy – przeświecający lub nieprzezroczysty, pospolity opal zielony, podobny do prazu;
• opal szary (opal półczarny) – odmiana o barwie podstawowej jasno- lub ciemnoszarej, wykazująca charakterystyczną grę barw;
• opal szlachetny – białawy, z grą barw (opalizujący);
• opal wątrobowy – pospolity o brunatnym zabarwieniu;
• opal wodny – przezroczysty, bezbarwny z efektownym zjawiskiem ognia;
• opal złoty – szlachetny o barwie podstawowej złocistożółtej; charakterystyczny dla złóż australijskich;
• opal zwyczajny – żółty, czerwony, zielony i nieprzezroczysty;
• opal żywiczny – żółtawobrunatny opal pospolity o żywicznym połysku.

Opal to unikatowy i jeden z najdroższych kamieni na świecie. Uważany za niezwykły amulet szczęścia, który symbolizuje wiarę i zaufanie. Niegdyś wierzono, że opal jest darem niebios, który spadł na ziemię w świetlistych błyskach. W mitologii greckiej uważano, że Opal powstał z radosnych łez, które Zeus wypłakał po pokonaniu Tytanów. Opal znalazł miejsce w słynnej kolekcji biżuterii Kleopatry.

Głównym źródłem opalu są osadowe złoża piaskowca, łupków i wapienia Australii w Wielkim Basenie Artezyjskim. 80-90% wszystkich opali na świecie pochodzi z Australii. Kraj ten rozpoczął wydobycie opalu wraz z pierwszym odkryciem w 1849 roku, dokonanym przez Johannes Menge w Australii Południowej. Obecnie najlepsze na świecie opale można znaleźć w wielu słynnych miejscach górniczych w Australii. Mintabie, Copper Pedy i Andamooka w Australii Południowej, White Cliffs and Lightening Ridge w Nowej Południowej Walii oraz Winton i Quilpie w Queensland. Kopalnie opalu można znaleźć także w Meksyku, Brazylii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Anglii, RPA, Hondurasie i Stanach Zjednoczonych w obu Amerykach oraz w Etiopii w Afryce, jednak zdecydowana większość opali wydobywa się w Australii. Pod koniec 2008 roku NASA ogłosiła, że odkryła złoża opalu na Marsie.

Opale powstają w wyniku działalności wody w skorupie ziemskiej. Jest to produkt procesów hydrotermalnych niskich temperatur, metasomatycznych i wietrzeniowych. Spotykany jest w skałach magmowych oraz w skałach osadowych, w osadach gejzerów i gorących źródeł (gejzeryt). Jest składnikiem wielu skał osadowych. Często pojawia się w formie pseudomorfoz po innych minerałach, szczątkach zwierząt i roślin (np. skrzemieniałe drewno).

Opale szlachetne odkryto późno, w starożytnej Grecji czasów Arystotelesa nie były jeszcze znane. Wzmianki o jubilerskich opalach pojawiły się pod koniec istnienia starożytnej Grecji, kamień ten był dobrze znany Rzymianom, którzy importowali go z Indii i być może z rejonu Dacji – dzisiejszej Rumunii. Co najmniej od XI wieku działały kopalnie wyjątkowej klasy opali szlachetnych na terenie ówczesnych Węgier, a dzisiejszej Słowacji. Kopalnie te zresztą istniały aż do 1920, a wiele opali węgierskich zostało włączonych w skład klejnotów cesarskich Habsburgów przechowywanych do dziś w Wiedniu. Po wyczerpaniu się złóż indyjskich i węgierskich, odkryto nowe wielkie złoża w Meksyku (1857) i Australii (1849, w stanie Queensland), ale eksploatację w obu krajach złóż rozpoczęto dopiero pod koniec lat 70. XIX wieku.

Rzymski uczony Pliniusz opisał kiedyś Opal jako kamień szlachetny, który łączy w sobie najlepsze możliwe cechy najpiękniejszych kamieni szlachetnych: delikatne iskierki almandynu, lśniący fiolet ametystu, złocistożółty topaz i głęboki błękit szafiru , „Tak, aby wszystkie kolory lśniły i błyszczały razem w pięknej kombinacji”.

Termin opalescencja jest powszechnie używany do opisania tego wyjątkowego i pięknego zjawiska, które w gemmologii nazywane jest grą kolorów. Efekt, który powoduje opalizację, polega na zjawisku załamania, rozszczepienia i odbicia światła na małych kulkach krzemionki znajdujących się wewnątrz mineraloidu. Warunkiem koniecznym do wywołania takiego efektu jest obecność „uporządkowanych” struktur trójwymiarowych (rodziny równoległych płaszczyzn).

W starożytności Rzymianie uważali, że opal to kamień przynoszący szczęście i powodzenie.

Opal ognisty rozwija wyobraźnię i kreatywność, dodaje zapału do działania, pomaga w sytuacjach towarzyskich. Intensyfikuje emocje i uwalnia od blokad i zahamowań. Przyciąga pomyślny los i sprzyja dobrobytowi a także wyzwala naturalną spontaniczność i pomaga wyrazić swoje prawdziwe Ja. Pomocny w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen. Równoważy emocje i wydobywa wewnętrzne piękno. Pozwala zachować emocjonalną i fizyczną równowagę. Biżuteria z opalem sprzyja miłości, przyjaźni, lojalności i kreatywności. Opal jest symbolem wierności i uważa się, że pomaga noszącemu znaleźć prawdziwą miłość. Opal pomaga także otworzyć nieużywane części umysłu w celu zwiększenia kreatywności i zdolności umysłowych.

Opale używane były niegdyś do produkcji magicznych mikstur, które miały leczyć ciało oraz strzec przed koszmarami. Znany jest z tego, że zwiększa wolę życia. Powiązany z sercem, stymuluje gruczoły i reguluje przemianę materii. Pomocny jest również przy chorobach oczu i przywracaniu ostrości wzroku. Kojący płyn do przemywania oczu z opalowego eliksiru działał cuda na podrażnione oczy. Już w starożytności używano opali do leczenia chorób serca, uspokojenia nerwów, przy zbytniej melancholii. Stosowany był przy zwalczaniu depresji. Pozytywnie wpływa na oczy, krążenie krwi, przeciwdziała białaczce, gruźlicy i wzmacnia kości. Kamień ten obniża poziom cholesterolu we krwi, stymuluje regenerację tkanek i działa przeciwko osteoporozie. Opal pomaga regulować poziom insuliny w organizmie oraz odtruwać i regenerować wątrobę. Pomaga przy porodzie i PMS oraz stymuluje pęcherz, nerki i węzły chłonne. Uwalnia napięcie mięśniowe i bóle w dolnej części pleców i brzucha. Może pobudzać pamięć i stymulować zakończenia nerwowe, które mogą być w stanie leczyć zaburzenia, takie jak choroba Parkinsona.

Energia opalu pomaga zrozumieć zjawisko polegające na tym, że wszystko na świecie jest z sobą powiązane. To, co dajemy innym – wraca do nas zwielokrotnione. Warto więc dawać w każdej sytuacji dużo tego, co mamy najlepsze, nie zwracając uwagi na to, iż jesteśmy w tym często osamotnieni.

• • Łagodzi nerwowość, stres oraz niepokój wewnętrzny.
  • Pomaga przy porodzie i PMS (zespół napięcia przedmiesiączkowego).
  • Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.
  • Poprawia wzrok, pomaga w leczeniu chorób oczu oraz łagodzi dolegliwości (zapalenie spojówek, zmęczenie oczu).
  • Stymuluje pęcherz, nerki oraz węzły chłonne.
  • Wpływa pozytywnie na pracę i regenerację wątroby.
  • Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
  • Pomaga regulować poziom insuliny w organizmie.
  • Pomocny przy uwolnieniu napięcia mięśniowego i bólach w dolnej części pleców i brzucha.
  • Pobudza pamięć i stymuluje zakończenia nerwowe, które mogą być w stanie leczyć zaburzenia, takie jak np. choroba Parkinsona.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

bliźnięta, rak, panna, waga, skorpion, wodnik

Barwa: żółta w różnych odcieniach, żółto-brązowa.
Rysa: biała
Połysk: woskowy, szklisty, perłowy
Pleochroizm: brak
Efekty optyczne: Niektóre odmiany wykazują charakterystyczne zjawiska optyczne: opalizację, opalescencję, efekt kociego oka, asteryzm.

Opale powstają w wyniku działalności wody w skorupie ziemskiej. Jest to produkt procesów hydrotermalnych niskich temperatur, metasomatycznych i wietrzeniowych. Spotykany jest w skałach magmowych oraz w skałach osadowych, w osadach gejzerów i gorących źródeł (gejzeryt). Jest składnikiem wielu skał osadowych (radiolaryty). W pęcherzykach pogazowych skał wylewnych, w produktach wietrzenia skał ultrazasadowych (np. serpentynitów). Często pojawia się w formie pseudomorfoz po innych minerałach, szczątkach zwierząt i roślin (np. skrzemieniałe drewno).

Występowanie – świat: Australia (stąd pochodzi 80-90% światowego wydobycia Opali), Indie, Mongolia, Indonezja, Irak, Syria, USA (Arizona, Nevada, Wyoming, Kolorado, Oregon, Washington), Kanada, Meksyk, Argentyna, Brazylia, Ekwador, Peru, Rosja, Gruzja, Armenia, Egipt, Uganda, Zimbabwe, RPA, Madagaskar, Honduras, Gwatemala, Nikaragua, Japonia, Nowa Zelandia, Słowacja, Czechy, Węgry, Rumunia, Macedonia, Serbia, Irlandia, Francja, Bułgaria, Turcja. Pod koniec 2008 roku NASA ogłosiła, że odkryła złoża opalu na Marsie.

Występowanie – Polska: Występują tylko nieszlachetne opale, głównie na Dolnym Śląsku (Nasławice, Jordanów k. Sobótki, Szklary), w Karpatach fliszowych oraz w okolicach Zawichostu i Chełma. Hialit pojawia się w szczelinach serpentynitów w Bystrzycy Górnej koło Świdnicy, towarzyszy nefrytowi w Jordanowie i bazaltom koło Jawora.

zeolity, chalcedon, kwarc, kalcyt, limonit, piaskowiec, bazalt.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, kolczyków, naszyjników itp.).

– bardzo poszukiwany i wysoko ceniony kamień kolekcjonerski.

Opal jest kruchy i wrażliwy chemicznie. Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodąz mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła.Po wyczyszczeniu zawinąćopal w wilgotną szmatkę na kilka godzin, po czym osuszyć i wystawić na działanie promieni słonecznych. Jeżeli biżuteria z Opalem jest zbyt długo przechowywana w suchym miejscu – kamień może zmatowieć. Z powrotem odzyska swój blask po przeniesieniu do wilgotnego pomieszczenia. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi takimi jak sport. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu opalu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z opalem. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Opal należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie. Wskazana jest ochrona przed długotrwałą ekspozycją światła słonecznego, wysoką temperaturą oraz procesem dehydratacji gdyż może to powodować powstawanie odprysków. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić.

Opal – uwodniona bezpostaciowa forma krzemionki SiO₂· n H₂O; jego zawartość wody może wynosić od 3 do 21% wagowych (zwykle wynosi od 6 do 10%). Ze względu na swój amorficzny charakter jest klasyfikowany jako mineraloid i zaliczany do krzemianów. Mineraloidy w przeciwieństwie do minerałów nie mają struktury kryształu. Występuje w skupieniach groniastych, kulistych, nerkowatych, tworzy naskorupienia, żyłki, inkrustacje, konkrecje i szkielety przestrzenne (opoki), tworzy pseudomorfozy. Nie wykształca kryształów, jest zestaloną koloidalną krzemionką z zawartością wody wahającą się w granicach 3 – 21%. Często występują wrostki różnych minerałów (np. opal mszysty) oraz inkluzje gazowe i ciekłe.

Nazwa kamienia pochodzi od sanskryckiego „upala” = „drogi kamień, kamień szlachetny”; bądź od gr. „opallios” (łac. „opalus”) = „widzieć zmianę (barwy)” co nawiązuje do jego zmiennej barwy. Opal jest oficjalnym kamieniem szlachetnym Australii. Osadza się w stosunkowo niskiej temperaturze i może występować w szczelinach niemal każdego rodzaju skał, najczęściej występując z limonitem, piaskowcem, ryolitem, bazaltem. Opal rozpoczął swoją formację 15 do 30 milionów lat temu, w okresie trzeciorzędu. Zaczynając jako ciecz, szlam przesączał się przez warstwy osadowe ziemi, osadzając się w nieprzepuszczalnych iłach na głębokości od 20 do 30 metrów. Na przestrzeni milionów lat płynna zawiesina skrystalizowała się, stając się cennym opalem.

Tęczowy efekt barwny wywołany jest interferencją światła na regularnie ułożonych submikroskopowych kulkach krzemionki (o średnicy od 150 do 300 nm). Barwa najbardziej popularnych odmian opalu pochodzi od domieszek niklu, chromu, żelaza lub manganu. Opale występują w tak szerokiej gamie kolorów (w tym wielu kolorach na tym samym kamieniu), że określenie najrzadszego i najcenniejszego koloru jest trudnym zadaniem. Wraz z utratą wody zawartej w budowie – traci on swoją przezroczystość i staje się kamieniem nieprzezroczystym. Opal naturalny tworzy wiele odmian. Niektóre odmiany wykazują charakterystyczne zjawiska optyczne: opalizację, opalescencję, efekt kociego oka, asteryzm (smugi światła powodują świetlisty efekt gwiazdy). Wartość opali zależy od ich wielkości, atrakcyjności zabarwienia oraz przede wszystkim od opalescencji. Efekt, który powoduje to zjawisko polega na załamaniu, rozszczepieniu i odbiciu światła na małych kulkach krzemionki znajdujących się wewnątrz mineraloidu. Ze względu na obecność tych optycznych zjawisk lub ich brak Opale dzielimy na opale szlachetne i zwyczajne. Opale szlachetne dzielimy na trzy główne typy: opale białe (najpopularniejszy rodzaj szlachetnego opalu), opale czarne oraz opale ogniste (o barwie od pomarańczowej do czerwonej). Za najcenniejsze i najbardziej poszukiwane uznaje się opale czarne, ponieważ ciemne tło najlepiej uwidocznia barwne refleksy. Wadą opali jest ich duża wrażliwość na zmiany temperatury oraz postępujący stale proces dehydratacji, który może spowodować pękanie kamieni. Opal Zwyczajny – nieprzezroczysty kamień o barwie żółtej, czerwonej lub zielonej. Czasami opale mogą być dwukolorowe z różnymi kolorami z każdej strony, takie opale są wyjątkowo piękne i rzadkie. Najrzadsze i najcenniejsze ze wszystkich kombinacji kolorów opalu to połączenie czerwonego i niebieskiego.

Ze względu na dominującą barwę efektu opalizacji wyróżnia się następujące typy opali:

1. Mleczny (lechosos) – nazwa odnosi się wyłącznie do opali o dominującej białej do lekko szarej grze barw;
2. Niebieski (blue) – obejmuje wszystkie opale szlachetne o dominującej barwie efektu niebieskiej lub fioletowej; używany zwykle w połączeniu z nazwą typu rysunku wzoru, np. niebieski opal arlekinowy, niebieski opal iskrowy lub niebieski opal płomieniowy itp.;
3. Ognisty (fiery) – nazwa odnosi się do opali wykazujących czerwoną grę barw: używana z nazwą dowolnego rysunku wzoru;
4. Pawiowy (peacock) – nazwa obejmuje opale szlachetne wykazujące efekt opalizacji będący kombinacją niebieskiej, zielonej i purpurowej gry barw (upierzenie pawia); używana w połączeniu z nazwą dowolnego typu rysunku wzoru, np. pawiowy opal arlekinowy, pawiowy opal iskrowy itp.; 
5. Zielony (green) – nazwa ta określa wszystkie opale szlachetne o dominującej zielonej barwie efektu opalizacji, np. zielony opal arlekinowy, zielony opal wędrujący błysk itp.; 
6. Złoty (golden) – termin ten odnosi się do opali o dominującej barwie efektu opalizacji żółtej do pomarańczowej lub opali o żółtej barwie własnej; używany zwykle w połączeniu z nazwą typu rysunku wzoru. 
7. Różowy (pink) – nazwa ta odnosi się do opali o dominującej barwie efektu różowego. Jeden z najdroższych i najbardziej poszukiwanych opali.

Odmiany Opali:

• girasol – niemal przezroczysty, charakterystyczne zjawiska świetlne, podobne do występujących w kamieniu księżycowym;
• hialit – bezbarwny, przezroczysty;
• hydrofan – nieprzezroczysty, lekko zabarwiony, białawy; umieszczony w wodzie staje się przezroczysty i wykazuje piękną grę barw;
• kacholong (opal porcelanowy) – przeświecający, o barwie białej lub niebieskobiałej; porowaty, w jubilerstwie stosowany rzadko;
• lechosos (opal lay-cho-sos) – mleczny, wykazujący atrakcyjną grę barw w tonacji zielonej; charakterystyczny dla złóż meksykańskich;
• matriks – szlachetna odmiana opalu o zabarwieniu czarnym, tworząca drobne wypryśnięcia w piaskowcach opalowych;
• menilit (opal bulasty) – nieprzezroczysty, o barwie szarej do brunatnej. Tworzy skupienia o strukturze konkrecji. Stosowany do wyrobu taniej biżuterii. Wchodzi w skład łupków, zwanych menilitowymi, w osadach fliszu w Karpatach;
• tabasher – opalizująca krzemionka wypełniająca kolanka bambusa. W jubilerstwie stosowany bardzo rzadko;
• opal arlekinowy – piki i plamki barwne tworzą układ mozaikowy o charakterystycznej formie wielokątów;
• opal biały – biały, wykazuje charakterystyczną grę barw;
• opal błyskowy – szlachetna odmiana opalu; barwne błyski pojawiają się i znikają w różnych miejscach przy najmniejszym ruchu kamienia;
• opal contra-luz – bardzo rzadka odmiana pozyskiwana w Meksyku;
• opal czarny – szlachetna odmiana o barwie podstawowej czarnej, z efektownym zjawiskiem ognia na ciemnym tle. Barwą podstawową może być również barwa niebieska, brunatna lub ciemnozielona;
• opal ironstone – brunatna i twarda odmiana piaskowca o spoiwie opalowym;
• opal jaspisowy – nieprzezroczysty, czerwonobrunatny, podobny do jaspisu;
• opal kryształowy (opal wodny) – przezroczysty do przeświecającego, z wyraźnym efektem ognia; barwa obserwowana w świetle odbitym;
• opal mleczny – przeświecający, o barwie mlecznobiałej, niekiedy żółtawej lub zielonawej;
• opal mszysty – nieprzezroczysty, zawierający dendrytyczne inkluzje, o barwie białej lub brunatnobiałej;
• opal niebieski – szlachetna odmiana o barwie podstawowej niebieskiej;
• opal ognisty – przezroczysty lub przeświecający o barwie podstawowej czerwonej lub pomarańczowej;
• opal onyksowy – zbudowany z kolejno po sobie następujących warstw opalu szlachetnego i pospolitego;
• opal pawi – charakteryzuje się wielką różnorodnością barw w jednym okazie;
• opal płomienny – charakterystyczne migotanie czerwonych smug świetlnych, przesuwających się przez kamień;
• opal pospolity – nieprzezroczysty, szklisty, charakteryzujący się dużą zmiennością zabarwienia, wykazujący zjawisko fluorescencji. W jubilerstwie stosowany rzadko;
• opal prazowy – przeświecający lub nieprzezroczysty, pospolity opal zielony, podobny do prazu;
• opal szary (opal półczarny) – odmiana o barwie podstawowej jasno- lub ciemnoszarej, wykazująca charakterystyczną grę barw;
• opal szlachetny – białawy, z grą barw (opalizujący);
• opal wątrobowy – pospolity o brunatnym zabarwieniu;
• opal wodny – przezroczysty, bezbarwny z efektownym zjawiskiem ognia;
• opal złoty – szlachetny o barwie podstawowej złocistożółtej; charakterystyczny dla złóż australijskich;
• opal zwyczajny – żółty, czerwony, zielony i nieprzezroczysty;
• opal żywiczny – żółtawobrunatny opal pospolity o żywicznym połysku.

Opal to unikatowy i jeden z najdroższych kamieni na świecie. Uważany za niezwykły amulet szczęścia, który symbolizuje wiarę i zaufanie. Niegdyś wierzono, że opal jest darem niebios, który spadł na ziemię w świetlistych błyskach. W mitologii greckiej uważano, że Opal powstał z radosnych łez, które Zeus wypłakał po pokonaniu Tytanów. Opal znalazł miejsce w słynnej kolekcji biżuterii Kleopatry.

Głównym źródłem opalu są osadowe złoża piaskowca, łupków i wapienia Australii w Wielkim Basenie Artezyjskim. 80-90% wszystkich opali na świecie pochodzi z Australii. Kraj ten rozpoczął wydobycie opalu wraz z pierwszym odkryciem w 1849 roku, dokonanym przez Johannes Menge w Australii Południowej. Obecnie najlepsze na świecie opale można znaleźć w wielu słynnych miejscach górniczych w Australii. Mintabie, Copper Pedy i Andamooka w Australii Południowej, White Cliffs and Lightening Ridge w Nowej Południowej Walii oraz Winton i Quilpie w Queensland. Kopalnie opalu można znaleźć także w Meksyku, Brazylii, Czechach, Słowacji, Węgrzech, Anglii, RPA, Hondurasie i Stanach Zjednoczonych w obu Amerykach oraz w Etiopii w Afryce, jednak zdecydowana większość opali wydobywa się w Australii. Pod koniec 2008 roku NASA ogłosiła, że odkryła złoża opalu na Marsie.

Opale powstają w wyniku działalności wody w skorupie ziemskiej. Jest to produkt procesów hydrotermalnych niskich temperatur, metasomatycznych i wietrzeniowych. Spotykany jest w skałach magmowych oraz w skałach osadowych, w osadach gejzerów i gorących źródeł (gejzeryt). Jest składnikiem wielu skał osadowych. Często pojawia się w formie pseudomorfoz po innych minerałach, szczątkach zwierząt i roślin (np. skrzemieniałe drewno).

Opale szlachetne odkryto późno, w starożytnej Grecji czasów Arystotelesa nie były jeszcze znane. Wzmianki o jubilerskich opalach pojawiły się pod koniec istnienia starożytnej Grecji, kamień ten był dobrze znany Rzymianom, którzy importowali go z Indii i być może z rejonu Dacji – dzisiejszej Rumunii. Co najmniej od XI wieku działały kopalnie wyjątkowej klasy opali szlachetnych na terenie ówczesnych Węgier, a dzisiejszej Słowacji. Kopalnie te zresztą istniały aż do 1920, a wiele opali węgierskich zostało włączonych w skład klejnotów cesarskich Habsburgów przechowywanych do dziś w Wiedniu. Po wyczerpaniu się złóż indyjskich i węgierskich, odkryto nowe wielkie złoża w Meksyku (1857) i Australii (1849, w stanie Queensland), ale eksploatację w obu krajach złóż rozpoczęto dopiero pod koniec lat 70. XIX wieku.

Rzymski uczony Pliniusz opisał kiedyś Opal jako kamień szlachetny, który łączy w sobie najlepsze możliwe cechy najpiękniejszych kamieni szlachetnych: delikatne iskierki almandynu, lśniący fiolet ametystu, złocistożółty topaz i głęboki błękit szafiru , „Tak, aby wszystkie kolory lśniły i błyszczały razem w pięknej kombinacji”.

Termin opalescencja jest powszechnie używany do opisania tego wyjątkowego i pięknego zjawiska, które w gemmologii nazywane jest grą kolorów. Efekt, który powoduje opalizację, polega na zjawisku załamania, rozszczepienia i odbicia światła na małych kulkach krzemionki znajdujących się wewnątrz mineraloidu. Warunkiem koniecznym do wywołania takiego efektu jest obecność „uporządkowanych” struktur trójwymiarowych (rodziny równoległych płaszczyzn).

W starożytności Rzymianie uważali, że opal to kamień przynoszący szczęście i powodzenie. Żółta odmiana opalu w szczególności polecana jest dla uspokojenia emocji, aby wyciszyć te negatywne, a wprowadzić więcej pozytywnych i wspierających człowieka.

Kamień ten rozwija wyobraźnię i kreatywność. Intensyfikuje emocje i uwalnia od blokad i zahamowań. Przyciąga pomyślny los i sprzyja dobrobytowi a także wyzwala naturalną spontaniczność i pomaga wyrazić swoje prawdziwe Ja. Pomocny w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen. Równoważy emocje i wydobywa wewnętrzne piękno. Pozwala zachować emocjonalną i fizyczną równowagę. Biżuteria z opalem sprzyja miłości, przyjaźni, lojalności i kreatywności. Opal jest symbolem wierności i uważa się, że pomaga noszącemu znaleźć prawdziwą miłość. Opal pomaga także otworzyć nieużywane części umysłu w celu zwiększenia kreatywności i zdolności umysłowych.

Opale używane były niegdyś do produkcji magicznych mikstur, które miały leczyć ciało oraz strzec przed koszmarami. Znany jest z tego, że zwiększa wolę życia. Powiązany z sercem, stymuluje gruczoły i reguluje przemianę materii. Pomocny jest również przy chorobach oczu i przywracaniu ostrości wzroku. Kojący płyn do przemywania oczu z opalowego eliksiru działał cuda na podrażnione oczy. Już w starożytności używano opali do leczenia chorób serca, uspokojenia nerwów, przy zbytniej melancholii. Stosowany był przy zwalczaniu depresji. Pozytywnie wpływa na oczy, krążenie krwi, przeciwdziała białaczce, gruźlicy i wzmacnia kości. Kamień ten obniża poziom cholesterolu we krwi, stymuluje regenerację tkanek i działa przeciwko osteoporozie. Opal pomaga regulować poziom insuliny w organizmie oraz odtruwać i regenerować wątrobę. Pomaga przy porodzie i PMS oraz stymuluje pęcherz, nerki i węzły chłonne. Uwalnia napięcie mięśniowe i bóle w dolnej części pleców i brzucha. Może pobudzać pamięć i stymulować zakończenia nerwowe, które mogą być w stanie leczyć zaburzenia, takie jak choroba Parkinsona.

Energia opalu pomaga zrozumieć zjawisko polegające na tym, że wszystko na świecie jest z sobą powiązane. To, co dajemy innym – wraca do nas zwielokrotnione. Warto więc dawać w każdej sytuacji dużo tego, co mamy najlepsze, nie zwracając uwagi na to, iż jesteśmy w tym często osamotnieni.

• • Łagodzi nerwowość, stres oraz niepokój wewnętrzny.
  • Pomaga przy porodzie i PMS (zespół napięcia przedmiesiączkowego).
  • Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.
  • Poprawia wzrok, pomaga w leczeniu chorób oczu oraz łagodzi dolegliwości (zapalenie spojówek, zmęczenie oczu).
  • Stymuluje pęcherz, nerki oraz węzły chłonne.
  • Wpływa pozytywnie na pracę i regenerację wątroby.
  • Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
  • Pomaga regulować poziom insuliny w organizmie.
  • Pomocny przy uwolnieniu napięcia mięśniowego i bólach w dolnej części pleców i brzucha.
  • Pobudza pamięć i stymuluje zakończenia nerwowe, które mogą być w stanie leczyć zaburzenia, takie jak np. choroba Parkinsona.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

bliźnięta, rak, panna, waga, skorpion, wodnik

Barwa: od żółto-zielonej, poprzez oliwkowo-zieloną aż do brązowo-zielonej (w zależności od zawartości żelaza).
Rysa: biała
Połysk: szklisty, na przełomie tłusty
Luminescencja: brak
Pleochroizm: słaby: żółto-zielony, zielony; zmienny, zależny od zawartości żelaza a także (w mniejszym stopniu), od obecności innych pierwiastków towarzyszących.

Najczęściej wydobywane są ze skał magmowych (wyrzucane razem z lawą przez wulkan podczas erupcji), w skałach ultrazasadowych, pegmatytach. Oliwiny są składnikiem zasadowych skał magmowych, np. perydotytów i dunitów. Krystalizują ze stopów krzemianowych w początkowych fazach krystalizacji, często z chromitem i platynowcami. Występują również w zasadowych skałach wylewnych, np. bazaltach oliwinowych. Forsteryt jest też minerałem skał metamorficznych, występuje w przekrystalizowanych dolomitach, fajalit zaś w regionalnie zmetamorfizowanych osadach żelazistych. Oliwiny nie są odporne na działanie czynników klimatycznych i roztworów hydrotermalnych, dość szybko ulegają serpentynizacji – tzn. przekształcają się w minerały z grupy serpentynu. Są częstym składnikiem meteorytów, w których występują z żelazem rodzimym. Niewielką część klejnotów oliwinowych wyszlifowano z oliwinów pochodzenia kosmicznego.

Występowanie – świat: USA (Arizona 80% światowego wydobycia Perydotu, Nowy Meksyk, Hawaje), Egipt (wulkaniczna wysepka Zebirget / Św. Jana; znajdująca się na Morzu Czerwonym), Myanmar, Sri Lanka, Australia, Brazylia, Kenia, Tanzania, Etiopia, Madagaskar, Meksyk, Czechy, Niemcy, Rosja, Chiny, Pakistan, RPA, Birma, Zair, Somalia, Norwegia, Włochy, Grenlandia, Antarktyda (wyspa Rossa).

Występowanie – Polska: Stwierdzono obecność na Dolnym Śląsku. Oliwiny – stanowią składnik wielu zasadowych skał magmowych Sudetów, np. bazaltów rejonu Lwówka i Lubania. Ubogie w żelazo odmiany forsterytu występują w sudeckich marmurach dolomitycznych w Rędzinach.

bazalt, marmur, magnetyt, chromit.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, broszek, wisiorków, kolczyków, naszyjników itp.).

– rzadki, bardzo poszukiwany kamień kolekcjonerski,

Ze względu na kruchość tych kamieni, należy uważać podczas ich pielęgnacji. Można myć je pod bieżącą wodą, a dla poprawy kondycji kamienia – wystawić na działanie promieni słonecznych. Jest kruchy i wrażliwy chemicznie na działanie kwasów. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi takimi jak sport. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu perydotu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z perydotem. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Perydot należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie.

Perydot (Peridot) – krzemian magnezu i żelaza. Bardzo rzadko spotykana, szlachetna odmiana Oliwinu używana w jubilerstwie. Czasami bywa nazywany „chryzolitem”. Za jego intensywnie zielony kolor odpowiada żelazo (im kolor jest bardziej intensywnie zielony i ciemny tym wartość żelaza jest wyższa) a także śladowe ilości niklu i chromu. Wersje nieszlachetne (najczęściej nieprzezroczyste) zwiemy oliwinami, natomiast kamieniom szlachetnym częściej przypisuje się miano – perydot / peridot.

Nazwa minerału pochodzi od francuskiego słowa „peritot”, czyli „nieczysty” (ze względu na liczne chemiczne domieszki w składzie minerału oraz inkluzje), lub arabskiego „faridat” czyli „szlachetny”. Dawniej, ze względu na podobieństwo do Szmaragdu – nazywany był „szmaragdem ubogich”. Hawajczycy – skąd między innymi pochodzi Perydot – uważają, że te piękne zielone kamienie są łzami bogini wulkanów – Pele. Nazwa Oliwin natomiast pochodzi od charakterystycznej złocisto-oliwkowej barwy.

Jest to jeden z najstarszych znanych kamieni szlachetnych, a jego zapisy pochodzą już z 1500 r. p.n.e. Wulkaniczna wyspa Zabargad (Św. Jana) w Morzu Czerwonym, na wschód od Egiptu, miała najważniejszy depozyt, który był eksploatowany przez ponad 3500 lat. Dziś najwyższej jakości oliwin pochodzi z Mogok w Birmie, chociaż pakistański perydot jest również wysoko ceniony.

Perydot często występuje w postaci drobnych kryształów, bardzo rzadko w większych bryłach. Największy znaleziony kryształ znajduje się w Smithsonian Institution w Waszyngtonie i waży 310 karatów.

Minerały te najczęściej wydobywane są ze skał magmowych (wyrzucane są razem z lawą przez wulkan podczas erupcji). Perydot jest minerałem kosmicznym, jego sporych rozmiarów kryształy zawierał meteoryt zwany krasnojarskim, który w 1749 roku spadł nad wschodnią Syberią. Znaleziono go również w próbkach pyłu kosmicznego z sondy Stardust, został odkryty na Marsie i na Księżycu w postaci oliwinowej.

Perydot jest znany od tysięcy lat. Starożytni Rzymianie nazywali ten minerał „wieczornym szmaragdem”, ponieważ jego kolor nie ciemniał w nocy, ale nadal można go było docenić przy blasku świec i świetle ogniska. W starożytnym Egipcie z oliwinów wyrabiano rzeźbione talizmany oraz biżuterię. Niektórzy historycy uważają, że słynne szmaragdy Kleopatry były w rzeczywistości perydotowymi klejnotami. W wiekach średnich perydot został sprowadzony do Europy przez krzyżowców, minerał ten posłużyły do ozdabiania średniowiecznych kościołów, zdobienia szat lub naczyń liturgicznych.

Perydot jest kamieniem dodającym odwagi w realizacji ważnych dla nas planów i marzeń. Mówi się, że minerał ten jest także kamieniem duchowej, zdrowotnej i finansowej obfitości. Oprócz tego, że doświadczymy sukcesów (np. w związku partnerskim, w rodzinie, dobrej pracy, zdrowiu), to będziemy zdolni je utrzymać. Dla niektórych jest to bardziej trudne niż samo ich zdobycie.

Ten przyjazny, przynoszący szczęście kamień uważany jest za symbol sławy i godności, jest także „patronem” uzdrowicieli. Dodaje cierpliwości, wzmacnia zaufanie do siebie oraz asertywność. Redukuje stres, niepokój, irytację oraz poczucie winy. Sprzyja zachowaniu równowagi emocjonalnej, pozwala podnieść się po fizycznych, emocjonalnych i duchowych traumach, leczy zranione ego. Uważany jest również jako kamień bogactwa (ponoć przyciąga je oraz okoliczności pozwalające na ich zdobywanie). Doskonały duet to oliwin i cytryn (pierwszy przyciąga bogactwo, natomiast drugi pozwala je zatrzymać). W dawnych czasach nosili go kupcy i bankierzy, gdyż wierzyli, że chroni ich majątki przed niepomyślnymi zdarzeniami.

Dawni medycy zalecali popijać wszelkie napoje zdrowotne z naczyń wykonanych z tego kamienia (podobnie jak z ametystu). Miało to zapewnić szybsze i skuteczniejsze działanie. W ezoteryce jest uważany za kamień sprzyjający uspokojeniu, odtruwaniu i uzdrawianiu.

• Pozytywnie wpływa na krążenie krwi i układ immunologiczny, pomaga zwiększyć odporność na choroby.
• Neutralizuje toksyny, oczyszcza organizm ze zbędnych produktów przemiany materii odciążając przy tym nerki, wątrobę i trzustkę.
• Usprawnia pracę jelit, przeciwdziała zaparciom i dolegliwościom jelitowym.
• Reguluje przemianę materii.
• Przyspiesza proces rekonwalescencji oraz ułatwia przyswajanie mikroelementów z pożywienia.
• Sprzyja regeneracji wątroby oraz pęcherzyka żółciowego.
• Działa odprężająco i uspokajająco.
• Wzmacnia witalność.
• Pomaga w zasypianiu – zapewnia zdrowy i spokojny sen.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

waga, rak, lew

Barwa: czerwona i jej odcienie, ciemnoczerwona do purpurowoczerwonej, czerwonopomarańczowa, szkarłatna i brązowoczerwona , krwista, szkarłatna, niemal do koloru czarnego. Barwę ciemnoczerwoną i brązowawoczerwoną kreują jony żelaza Fe²⁺ (koordynacja regularna), barwę czerwoną jony żelaza Fe²⁺ (zdeformowana koordynacja regularna) i chromu Cr³⁺ (koordynacja oktaedryczna), natomiast barwy jasne (blade) kreują jony wanadu V³⁺ i/lub chromu Cr³⁺ (koordynacja oktaedryczna). Charakterystyczny czerwony kolor, często przypomina kolor rubinów lub nasion granatu.

Efekty optyczne: fotodichroizm (piropy pozyskiwane w Norwegii wykazują zmianę barwy od fioletowej w świetle dziennym do czerwonopurpurowej przy oświetleniu sztucznym); efekt aleksandrytu (okazy pozyskiwane w północnej Tanzanii (domieszka Cr i V, niekiedy Ti) w świetle dziennym wykazują zabarwienie zielonawoniebieskie, w świetle sztucznym – szkarłatne).
Rysa: biała
Połysk: szklisty

Występuje w skałach głębinowych (zwłaszcza w perydotytach). Tworzy wrosłe kryształy w skałach ultrazasadowych (perydotyty, eklogity, kimberlity – gdzie współwystępuje z diamentami) i w serpentynitach. Często spotykany jest także w utworach okruchowych, w aluwialnych żwirach, piaskach rzecznych oraz piaskach plażowych. Ich obecność może wskazywać na obecność skał diamentonośnych.

Występowanie – świat: Czechy (okolice Trebnic, na wzgórzach Linhorka,w okolicach Meronic – najsłynniejsze złoża piropu), RPA (Kimberley), Australia, USA (Arizona, Kolorado, Utah, Nowy Meksyk), Tanzania, Sri Lanka, Szkocja, Szwajcaria, Rosja, Niemcy, Norwegia, Argentyna, Brazylia, Birma, Madagaskar, Zair, Zimbabwe, Mozambik, Mongolia.

Występowanie – Polska: znaleźć go można w serpentynitach i granulitach w Górach Sowich, W Masywie Śnieżnika w Sudetach, w serpentynitach w okolicach Sobótki na Dolnym Śląsku. Także okazjonalnie w Tatrach i piaskach plażowych nad Bałtykiem.

diament, flogopit, oliwin, piroksen, biotyt

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, kolczyków, naszyjników itp.).

– rzadki, bardzo poszukiwany kamień kolekcjonerski,

– wykorzystywany w nauce i technice,

– stosowany jako materiał ścierny,

– służy do wyrobu narzędzi skrawających, szlifierskich i wierteł,

– ma znaczenie naukowe – wskaźnik warunków metamorfizmu,

– bywa wykorzystywany jako minerał wskaźnikowy przy poszukiwaniu diamentów,

Pirop jest kamieniem stosunkowo twardym dlatego nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi takimi jak sport. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu piropu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z piropu. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Pirop należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie.
Aby pirop zachował swoje lecznicze właściwości należy raz na dwa tygodnie opłukać go pod bieżącą letnią wodą i wystawić na kilka minut na działanie promieni słonecznych – naładować światłem słonecznym. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków.

Pirop charakteryzuje się mocną krwistoczerwoną barwą. Swoją barwą przypomina ogień, płomień, czemu zawdzięcza też swoją nazwę, z greckiego „piropos” tłumaczy się jako „podobny do ognia”. Jest to minerał należący do grupy granatów. Pirop do początków XX wieku nie był zaliczany do grupy granatów. Traktowano go raczej jako swoiste indywiduum w grupie czerwonobarwnych kamieni, które do czasów antycznych nazywano karbunkułami. Jeszcze w XVI i XVII wieku tacy znani badacze i znawcy kamieni jak G. Bauer w 1546 r. (De natura fossilium, 1546 r.), de Boodta (Gemmarum et lapidium, 1601 r.) i inni, używają tego terminu. Pierwszym, który wprowadził nazwę pirop, jako synonimiczną do wszystkich „karbunkułów pochodzących z Bohemii” był Thomas Nicols (A Lapidary, or the history of precious stones…, 1652 r.). Przeprowadzając z bohemskimi karbunkułami różne eksperymenty w płomieniu dmuchawki stwierdził, że kamienie te … poddawane próbie ognia nie traciły barwy pod wpływem ognia jak również nie odnosiły żadnych uszkodzeń… Konkluzja ta skłoniła T. Nicolsa do wyróżnienia bohemskich kamieni spośród innych karbunkułów i nadania im nazwy wyróżniającej – piropów.

Wywody T. Nicolsa o znacznej odporności piropów na wysokie temperatury były przez wielu autorów potwierdzane. H. Miers, 250 lat później (Mineralogy, 1902 r.), potwierdzając podobne do Nicolsa badania stwierdza, że … piropy topią się trudniej niż inne granaty… Dziś wiemy, że były to błędne wnioski, że właśnie piropy w płomieniu dmuchawki lub palnika jubilerskiego topią są najłatwiej. Świadczy to o bardzo niskim poziomie nie tylko przeprowadzonych eksperymentów, ale także ówczesnej wiedzy gemmologicznej.

Pirop może tworzyć roztwór stały z almandynem zwany rodolitem. Najbardziej znane są piropy czeskie, które co prawda nie są duże, ale za to mają głęboką i czystą barwę, niektóre z nich przypominają nawet do złudzenia rubiny. Oprócz zastosowań jubilerskich, piropy są doskonałym materiałem do produkcji wierteł i narzędzi szlifierskich. Często wykorzystuje się je jako materiał wskaźnikowy wspomagający proces poszukiwania diamentów.

Granat ma dużą siłę regeneracyjną, która oczyszcza czakry i wspomaga cyrkulację energii w cały organizmie. Stymuluję instynkt przetrwania, dodaje odwagi, nadziei i siły wewnętrznej. Zwiększa siłę woli i wiary w siebie, a oprócz tego wyostrza percepcję i jasność umysłu. Przynosi optymizm, wzmaga chęć życia, ożywia uczucie nadziei na przyszłość i miłości do życia dlatego skutecznie leczy stany depresyjne, melancholię i smutek. Jest kamieniem wskazanym dla osób, którym szczególnie trudno jest dokonywać zmian w życiu z obawy przed nieznanym. Takiego typu ludzie, mimo iż nie są zadowoleni z obecnego stanu rzeczy, nie potrafią znaleźć odwagi, aby oderwać się od niezdrowych relacji, przyzwyczajeń, nałogów czy własnej bierności. Po prostu nie wierzą w swoje możliwości i dlatego nie robią nic, co mogłoby zmienić ich trudne położenie. Energia granatu pozwala przezwyciężyć własną nieśmiałość i lęk przed zmianą, gdyż buduje odwagę i poczucie własnej wartości, także tej związanej z własną seksualnością. Przemija zazdrość, huśtawka nastrojów czy potrzeba kontroli innych. Ufamy sobie, akceptujemy siebie i to, co aktualnie mamy, doceniamy wszystkie rzeczy czy umiejętności, które posiadamy. Nie obawiamy się niczego złego od innych i – tak, jak w samospełniającej się przepowiedni – spotykają nas tylko dobre rzeczy.

Kamień pomaga w pokonaniu obaw związanych z podjęciem ryzyka i wyzwaniami, które stoją za pójściem za swoimi marzeniami. Jest to kamień nowej nadziei. Symbolizuje rozkwit w czasie przygnębienia i niepowodzeń. Sprzyja rozjaśnieniu duszy oddalając negatywne myśli i ponure nastroje. Trzymany w dłoni lub na głowie podczas medytacji nad przeszłym życiem granat wspomaga w dotarciu do potrzebnych informacji i ujawnieniu ich świadomości, przynosząc prawdę i uzdrowienie duchowe.

Znany od wieków jako kamień szlachetny chroniący od zła, noszony przez żołnierzy wyruszających do walki jako talizman ze względu na właściwości chroniące. Wierzono że przynosi sukces, pokój oraz posiada właściwości leczące, zatrzymując krwawienie. Trzymanie granatu pod poduszką chroni od złych snów. Wierzy się, że granat nie tylko chroni od złej energii, ale również odsyła ją do jej źródła. Jeśli więc cierpisz z powodu raniących plotek czy kłamstw rozsiewanych przez kogoś na twój temat, to noszenie granatu odbije te wszystkie negatywne wibracje energetyczne i odeśle je bezpośrednio do nadawcy.

Kamień ten wiąże się również z namiętną miłością i zaleca szczególnie osobom cierpiącym na spadek potencji seksualnej. Pomaga on również odzyskać energię witalną. Sprawdza się również w przypadku leczenia dolegliwości dermatologicznych, zaburzeń pracy serca, czy stanów zapalnych i niedokrwistości.

Zwany kamieniem zdrowia, usuwa i eliminuje każde zachwianie w ciele fizycznym, emocjonalnym i mentalnym. Wspaniały kamień na kręgosłup i płyn mózgowo-rdzeniowy, balansuje kości i stymuluje struktury komórkowe. Pomaga balansować seksualne energie. Podwyższa asymilację jodu, wapnia, magnezu, wit. A i E. Reperuje zniszczone struktury DNA. Usuwa negatywną karmę, przynosi miłość i zrozumienie innych. Powoduje spokojny przepływ energii w ciele fizycznym. Pozwala kochać Ziemię.

Noszenie biżuterii z granatem zwiększa popularność w kręgach społecznych, konsoliduje przyjaźnie, jak również wspomaga w leczeniu depresji. Wzmacnia pozytywne myślenie i energię oraz przynosi nadzieję.

Granat to również „kamień romantycznej miłości i pasji”. Budzi przypływ namiętności i energii seksualnej oraz intymności. Podarowanie biżuterii z granatem jako prezent to dowód oddania, czułości i lojalności. Jest nazywany również „kamieniem sukcesu”. Wzmacnia siłę woli, logiczne myślenie i motywację wewnętrzną. Dodaje odwagi do podejmowaniu ryzyka i sprzyja osiąganiu sukcesów. Jeśli twój biznes w wybranej profesji nie idzie tak dobrze jak byś chciał(a), trzymaj trzy lub więcej kamieni granatu na biurku, a sukces powinien zawitać niedługo.

• Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.
• Wspomaga układ limfatyczny, funkcjonowanie gospodarki termicznej, niweluje chroniczne marznięcie.
• Stosowany do leczenia dolegliwości reumatycznych i stanów zapalnych stawów. Zapobiega artretyzmowi.
• Zwiększa sprawność i aktywność seksualną.
• Usprawnia czynności układu rozrodczego, pomaga w leczeniu narządów płciowych.
• Usprawnia pracę jelit.
• Wspomaga leczenie nowotworów, białaczki.
• Wzmacnia płuca, wspomaga leczenie alergii oraz astmy.
• Pomocny w schorzeniu nerek i pęcherza moczowego.
• Zwiększa skuteczność leczenia problemów hormonalnych a także hemoroidów..
• Szczególnie pozytywnie wpływa na regulację tarczycy i pracę śledziony (przyłożony w okolicę tych dwóch organów oczyszcza je).
• Reguluje zaburzenia miesiączkowe.
• Odnawia skórę i przeciwdziała tworzeniu się zmarszczek.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

baran, lew, panna, skorpion, strzelec, koziorożec

Barwa: różowa z odcieniami aż do lawendowego, ciemno-różowa, purpurowo-różowa, malinowo-czerwona lub purpurowo-czerwona. Charakterystyczny kolor rodolitu jest spowodowany obecnością żelaza i chromu. Rodolity nie są tak ciemne jak zwykłe piropy lub almandyny. Niektóre rodolity mogą zmieniać kolor z purpury na brązowy kolor Hessonitu po ogrzaniu do temperatury 600 ° C. Proces ten jest nieodwracalny.
Rysa: biała
Połysk: szklisty lub tłusty

Skały magmowe, metamorficzne, utwory okruchowe, pegmatyty. Często spotykany jest także w utworach okruchowych, w aluwialnych żwirach, piaskach rzecznych oraz piaskach plażowych.

Występowanie – świat: Sri Lanka, Zimbabwe, Kenia, Tanzania, USA (Płn. Karolina), Kanada, Birma (Myanmar), Brazylia, Chiny, Indie, Madagaskar, Mozambik, RPA, Pakistan, Grenlandia, Norwegia.

Występowanie – Polska: Nie stwierdzono

kwarc, skalenie, oliwin

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, kolczyków, naszyjników itp.).

– rzadki, bardzo poszukiwany kamień kolekcjonerski,

– wykorzystywany w nauce i technice.

Rodolit jest kamieniem stosunkowo twardym dlatego nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi takimi jak sport. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu rodolitu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z rodolitu. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Rodolit należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie.
Aby rodolit zachował swoje lecznicze właściwości należy raz na dwa tygodnie opłukać go pod bieżącą letnią wodą i wystawić na kilka minut na działanie promieni słonecznych – naładować światłem słonecznym. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków.

Rodolit to kamień szlachetny należacy do krzemianów. Został odkryty w 1882 roku w Macon County w Północnej Karolinie przez legendarnego poszukiwacza kamieni szlachetnych George’a Fredericka Kunza. Ze względu na podobieństwo barwy do rododendronów górskich, które rosną w Północnej Karolinie.

Charakteryzuje się różową barwą. Jest naturalnie występującą mieszanką granatów: almandynu i piropu. Jego nazwa oznacza „różany kamień” i wywodzi się od dwóch greckich słów „rhodo (Ρόδο)” (różowy, podobny do róży) i „lithos (Πέτρωμα)” (kamień). Jest znany jako kamień inspiracji i emocjonalnego uzdrawiania.

Rodolit to kamień idealny dla kobiet, które posiadają jasną cerę oraz jasne lub rude włosy (podkreśla ich typ urody). Niezwykle charakterystyczna barwa rodolitu różni się od klasycznej czerwieni granatu, stanowi bowiem kombinację różu, czerwieni i fioletu. Wśród wydobytych okazów pojawiają się doskonałe, unikatowe przezroczyste kamienie, których barwa bliska jest różowej, purpurowej oraz malinowoczerwonej. Ze względu na swoją jedyną w swoim rodzaju barwę, wyjątkowy blask, trwałość i dostępność rodolity są niezwykle popularnymi kamieniami szlachetnymi – oprawiane są w biżuterii wraz z brylantami, najczęściej w szlifie kaboszonowym.

Kamień ten daje uspokojenie i przywraca równowagę w organizmie. Taki kamień ma nas również pobudzać do działania i decydować o tym, że będziemy dużo bardziej aktywni, w tym wszystkim co robimy. To właśnie z tego powodu warto postawić na ten kamień by dać sobie nieco więcej sił życiowych.

Rodolit to kamień przywracający stabilizację emocjonalną i opanowanie w sytuacjach stresujących lub przy gwałtownych życiowych zmianach. Jego energia daje nam poczucie odwagi i pewności w ważnych momentach życia zawodowego i osobistego, zachęcając do realizacji oryginalnych i śmiałych pomysłów. Pobudzona zostaje nasza wewnętrzna kreatywność, przez co czujemy się tak, jakbyśmy mogli „góry przenosić”: tryskamy dobrym humorem, spontanicznością i większą skłonnością do otwartego wyrażania uczuć innym. W kontaktach z ludźmi czujemy się otwarci, wolni od negatywnych emocji gniewu czy zazdrości i po prostu szczęśliwi. Z ogromną łatwością porozumiewamy się z innymi i współodczuwamy ich emocje.

Granat wspiera miłość i oddanie. Utrzymuje w równowadze pociąg seksualny i może naprawić nierównowagę emocjonalną. W szczególności, czerwony granat pobudza i kontroluje wzrost energii kundalini (wewnętrzna duchowa i seksualna energia, która znajduje się w dolnym odcinku kręgosłupa, ale odpowiednio stymulowany może przemieścić się aż do czakry korony), a jednocześnie zwiększa potencję seksualną. Jest to kamień wspierający silne związki i troskę o innych.

Kamień ten jest użyteczny w chwilach kryzysu. Pomaga w sytuacjach bez wyjścia a także w chwilach, gdy życie rozpada się na kawałki albo przemienia się w niekończący ciąg traum. Dodaje sił, pobudza i wzmacnia instynkt samozachowawczy – przede wszystkim przez to, że dodaje odwagi i wnosi nadzieję w pozornie beznadziejnych sytuacjach. Jednocześnie granat w takich chwilach przywołuje kogoś do pomocy.
Granat jest silnie związany z przysadką. Potrafi zachęcać do rozwoju rozszerzonej świadomości i pamięci poprzednich wcieleń. Aktywuje działanie innych kryształów, których efekty wzmacnia. Oczyszcza negatywną energię czakr.

Granaty polerowane na kwadratowe kształty podobno przynoszą szczęście w sprawach biznesowych. Na duchowej płaszczyźnie granat potrafi skupić i określić umiejętność prawidłowego spojrzenia na siebie samego i na innych. Odrzuca zakorzenione sposoby postępowania, które już przestały służyć pierwotnemu celowi. Jednocześnie pomaga przezwyciężać opór lub podświadome wewnętrzne zahamowania. Na polu intelektualnym granat ułatwia odrzucanie przestarzałych już pomysłów i idei. Emocjonalnie pomaga przezwyciężyć różne zakazy i tabu. Otwiera szeroko serca i zwiększa zaufanie do siebie.

Granat ma dużą siłę regeneracyjną, która oczyszcza czakry i wspomaga cyrkulację energii w cały organizmie. Stymuluję instynkt przetrwania, dodaje odwagi, nadziei i siły wewnętrznej. Zwiększa siłę woli i wiary w siebie, a oprócz tego wyostrza percepcję i jasność umysłu. Przynosi optymizm, wzmaga chęć życia, ożywia uczucie nadziei na przyszłość i miłości do życia dlatego skutecznie leczy stany depresyjne, melancholię i smutek. Jest kamieniem wskazanym dla osób, którym szczególnie trudno jest dokonywać zmian w życiu z obawy przed nieznanym. Takiego typu ludzie, mimo iż nie są zadowoleni z obecnego stanu rzeczy, nie potrafią znaleźć odwagi, aby oderwać się od niezdrowych relacji, przyzwyczajeń, nałogów czy własnej bierności. Po prostu nie wierzą w swoje możliwości i dlatego nie robią nic, co mogłoby zmienić ich trudne położenie. Energia granatu pozwala przezwyciężyć własną nieśmiałość i lęk przed zmianą, gdyż buduje odwagę i poczucie własnej wartości, także tej związanej z własną seksualnością. Przemija zazdrość, huśtawka nastrojów czy potrzeba kontroli innych. Ufamy sobie, akceptujemy siebie i to, co aktualnie mamy, doceniamy wszystkie rzeczy czy umiejętności, które posiadamy. Nie obawiamy się niczego złego od innych i – tak, jak w samospełniającej się przepowiedni – spotykają nas tylko dobre rzeczy.

Kamień pomaga w pokonaniu obaw związanych z podjęciem ryzyka i wyzwaniami, które stoją za pójściem za swoimi marzeniami. Jest to kamień nowej nadziei. Symbolizuje rozkwit w czasie przygnębienia i niepowodzeń. Sprzyja rozjaśnieniu duszy oddalając negatywne myśli i ponure nastroje. Trzymany w dłoni lub na głowie podczas medytacji nad przeszłym życiem granat wspomaga w dotarciu do potrzebnych informacji i ujawnieniu ich świadomości, przynosząc prawdę i uzdrowienie duchowe.

Znany od wieków jako kamień szlachetny chroniący od zła, noszony przez żołnierzy wyruszających do walki jako talizman ze względu na właściwości chroniące. Wierzono że przynosi sukces, pokój oraz posiada właściwości leczące, zatrzymując krwawienie. Trzymanie granatu pod poduszką chroni od złych snów. Wierzy się, że granat nie tylko chroni od złej energii, ale również odsyła ją do jej źródła. Jeśli więc cierpisz z powodu raniących plotek czy kłamstw rozsiewanych przez kogoś na twój temat, to noszenie granatu odbije te wszystkie negatywne wibracje energetyczne i odeśle je bezpośrednio do nadawcy.

Kamień ten wiąże się również z namiętną miłością i zaleca szczególnie osobom cierpiącym na spadek potencji seksualnej. Pomaga on również odzyskać energię witalną. Sprawdza się również w przypadku leczenia dolegliwości dermatologicznych, zaburzeń pracy serca, czy stanów zapalnych i niedokrwistości.

Zwany kamieniem zdrowia, usuwa i eliminuje każde zachwianie w ciele fizycznym, emocjonalnym i mentalnym. Wspaniały kamień na kręgosłup i płyn mózgowo-rdzeniowy, balansuje kości i stymuluje struktury komórkowe. Pomaga balansować seksualne energie. Podwyższa asymilację jodu, wapnia, magnezu, wit. A i E. Reperuje zniszczone struktury DNA. Usuwa negatywną karmę, przynosi miłość i zrozumienie innych. Powoduje spokojny przepływ energii w ciele fizycznym. Pozwala kochać Ziemię.

Noszenie biżuterii z granatem zwiększa popularność w kręgach społecznych, konsoliduje przyjaźnie, jak również wspomaga w leczeniu depresji. Wzmacnia pozytywne myślenie i energię oraz przynosi nadzieję.

Granat to również „kamień romantycznej miłości i pasji”. Budzi przypływ namiętności i energii seksualnej oraz intymności. Podarowanie biżuterii z granatem jako prezent to dowód oddania, czułości i lojalności. Jest nazywany również „kamieniem sukcesu”. Wzmacnia siłę woli, logiczne myślenie i motywację wewnętrzną. Dodaje odwagi do podejmowaniu ryzyka i sprzyja osiąganiu sukcesów. Jeśli twój biznes w wybranej profesji nie idzie tak dobrze jak byś chciał(a), trzymaj trzy lub więcej kamieni granatu na biurku, a sukces powinien zawitać niedługo.

• Łagodzi stres, przeciwdziała lękom, pobudza poczucie własnej wartości,
• Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
• Łagodzi skutki wyczerpania fizycznego i emocjonalnego,
• Pobudza umysł do pracy twórczej, koncentrację, kontemplację, intuicje i inspiracje,
• Pomaga pokonać depresję, przygnębienie i melancholię,
• Dodaje sił życiowych oraz energii,
• Zwiększa sprawność i aktywność seksualną,
• Pobudza metabolizm,
• Oczyszcza krew, przeciwdziała miażdżycy.
• Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce,
• Wzmacnia płuca, wspomaga leczenie alergii oraz astmy,
• Regeneruje DNA,
• Pomaga w absorpcji minerałów i witamin.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

baran, lew, panna, skorpion, strzelec, koziorożec

Barwa: czerwona i różowa w wielu odcieniach i różnym stopniu ich nasycenia. Najbardziej poszukiwana barwa czerwona z odcieniem niebieskiego (tzw. „czerwień krwi gołębiej”). Barwa w Rubinie często rozkłada się nierównomiernie w postaci prążków lub plamiście.
Rysa: biała
Połysk: szklisty, diamentowy
Pleochroizm: silny, zmienny; obserwowane barwy: purpurowo-czerwona – pomarańczowo-czerwona.
Efekty optyczne: zdarzają się okazy rubinu posiadające: igiełkowe wrostki rutylu przypominające sześcioramienną gwiazdę – zjawisko asteryzmu (rubin gwiaździsty). Do wyjątkowej rzadkości należą kamienie wykazujące efekt kociego oka.

Jako składnik w bogatych w glin skałach metamorficznych, także jako minerał kontaktowy w marmurach dolomitowych i kalcytowych. W pegmatytach, perydotytach, amfibolitach, eklogitach, gnejsach, marmurach, obtoczony okruchowy w żwirach, piaskach i piaskowcach.

Występowanie – świat: Birma (Myanmar), Tajlandia (Chanthaburi), Sri Lanka (Ratnapura, Rakwana), Tanzania (Longido, Winza), Afganistan (okolice Jagdalak), Australia (Queensland, Mjanma, Mogok), Brazylia, Indie, Kambodża (Battambang), Kenia, Madagaskar, Malawi, Mozambik, Nepal, Pakistan (pakistańska część Kaszmiru), Zimbabwe, Tadżykistan, USA (Karolina Płn.), Wietnam, Finlandia, Norwegia.

Występowanie – Polska: w przeszłości, piaski złotonośne Dolnego Śląska w okolicy Złotoryi, w pegmatytach k. Karpacza i w gnejsach izerskich.

kwarc, biotyt, skalenie, spinel, magnetyt, kalcyt.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, kolczyków, naszyjników itp.).

– rzadki, bardzo poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

– stosowany w elementach narzędzi ogniotrwałych.

– w łożyskach zegarkowych (XVIII w. John Harrison).

– w elektronice i automatyce.

– jako element laserów rubinowych.

– mały współczynnik rozszerzalności cieplnej oraz twardość przyczyniły się do zastosowania tego kamienia w trzpieniach współrzędnościowych maszyn pomiarowych.

Rubin jest kamieniem stosunkowo twardym dlatego nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi oraz uprawianiem sportu. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych kamieni w pobliżu rubinu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z rubinem. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Rubin należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie.
Należy szczególnie uważać na miejsca z wysoką temperaturą, gdyż pod jej wpływem Rubin może stracić swoją intensywną barwę.

Rubin to kamień szlachetny z rodziny tlenków, bardzo rzadka czerwona odmiana Korundu. Rubin wraz Szafirem są najtwardszymi minerałami zaraz po diamencie. Rubiny zawdzięczają swą czerwoną barwę atomom chromu, natomiast za ich brązowawy odcień odpowiada żelazo. Nazwa rubin nawiązuje do jego czerwonej barwy (łac. rubens) oznacza „czerwony”.

Rubin to jeden z najwyżej cenionych kolorowych kamieni, w rzeczywistości duże rubiny mogą uzyskiwać wyższe ceny niż diamenty o podobnych rozmiarach. Rubin był ceniony od wieków ze względu na swą doskonałą twardość (9 w skali Mohsa), a także bogaty czerwony odcień i szklisty blask.

W starożytnym indyjskim języku sanskrytu rubin nazywany jest „ratnaraj”, co tłumaczy się jako „król szlachetnych kamieni„. Starożytne teksty sanskryckie, Biblia oraz inne historyczne pisma odnoszą się do rubinu jako cennego klejnotu, co wskazuje na bogatą historię i nieustanne docenianie tych kamieni. Birmańscy wojownicy wierzyli, że rubiny uczynią ich niezwyciężonymi. Zgodnie z historią Marco Polo, wielki chan mongolski Kubilaj Chan ofiarował królowi Cejlonu miasto w zamian za duży rubin. Średniowieczni Europejczycy wierzyli, że rubiny zapewniają dobre zdrowie, dobrobyt, mądrość i udane życie miłosne.

Najbardziej pożądanym kolorem jest tzw. barwa gołębiej krwi, czyli czerwona z lekkim niebieskawym odcieniem (pochodzące z Birmy). Barwa w rubinie często rozkłada się nierównomiernie, w postaci prążków lub plamiście. Zdarzają się okazy Rubinu posiadające igiełkowe wrostki rutylu przypominające sześcioramienną gwiazdę, Rubin, który je posiada nazywany jest Rubinem gwiaździstym.

Skałą macierzystą rubinów są marmury, gnejsy, amfibolity i rzadko bazalty. Zawartość rubinów w skale macierzystej z ekonomicznego punktu widzenia jest jednak zbyt niska, dlatego najczęściej rubiny wydobywa się ze złóż aluwialnych, wykorzystując duży ciężar właściwy i stosując metodę wypłukiwania. Metody eksploatacji w wielu krajach są wciąż prymitywne i nie zmieniły się od stuleci. Od wieków eksploatuje się złoża w Birmie koło Mogoku, dostarczające rubinów o barwie krwi gołębiej i cieszące się sławą najlepszych na świecie, choć duże egzemplarze trafiają się rzadko. Rubiny pochodzące z Tajlandii zwykle są brązowawe i fioletowawe. Tajlandzkie kopalnie mieszczą się koło Chantaburi na północny wschód od Bangkoku, gdzie wydobywa się rubiny z gliniastych żwirów w szybach dochodzących do 8 metrów głębokości. Na Sri Lance rubiny pozyskuje się w rejonie Ratnapura w południowo-zachodniej części wyspy ze złóż okruchowych i mają one barwę jasnoczerwoną do malinowoczerwonej.

Rubin jest kamieniem opiekuńczym. Według legend właściciel rubinu zapewnia sobie życie w spokoju i obfitości. Żywy czerwony kolor rubinu oznacza również, że jest on związany z pożądaniem i niektórzy uważają go za kamień miłości z efektem afrodyzjaku. Rubinowi od dawna przypisuje się zdolności do ochrony użytkownika przed urazami i leczenia chorób krwi, w tym bóli menstruacyjnych i problemów z krążeniem. Mówi się również, że zapewnia on swojemu użytkownikowi energię, siłę emocjonalną, pozytywne nastawienie, zwiększoną świadomość i koncentrację.

Rubin jest „kamieniem obfitości i dynamizmu”. To jeden z tych minerałów, które najsilniej oddziaływuje na wiele sfer życia równocześnie. Osobom zgaszonym lub wypalonym, potrzebującym energii, przywrócona zostaje pasja i chęć działania, a życie staje się prostsze i przyjemniejsze. Osobom myślącym negatywnie lub rozczarowanym życiem – odbudowuje wiarę i optymizm. Aktywność psychofizyczna, odwaga w podejmowaniu trudnych decyzji oraz ugruntowująca pewność siebie powracają, aby znów poczuć sens życia. Energia Rubinu wpływa zarówno na dostatek uczuć w naszych osobistych relacjach, na godną pozycję społeczną i zdrowy prestiż w pracy zawodowej. Entuzjazm nie opuści nas nawet w trudnych sytuacjach. Jednak przede wszystkim Rubiny oddziałują na obfitość naszego związku intymnego oraz przyciągają do nas pozytywnych ludzi i zdarzenia.

Rubin wzmaga siłę żywotną, zarówno siłę fizyczną jak i energię witalną dając przedłużenie życia do maksimum. Jeżeli na ciele zmarłego pozostawimy klejnot z rubinu, zwłoki przez dłuższy czas będą opierać się rozkładowi. Energia rubinu powstrzymuje procesy gnilne oraz rozkład w organizmie. Czerwona barwa rubinu działa uzdrawiająco na ludzi apatycznych, schorowanych, pozbawionych inicjatywy i pogrążonych w melancholii i letargu.

Woda rubinowa to wspaniały środek odmładzający i leczniczy. Rubin łagodzi przebieg ospy, a przykładany do blizn częstokroć te blizny usuwa. Energia rubinu wspiera dążenie do czynów wielkich i sławy, przedsiębiorczości i pionierstwa, a także entuzjazm, odwagę i niezależność, wspaniałomyślność, poczucie mocy i potęgi. Rubin leczy więc z życiowego nieudacznictwa, małości, niewolnictwa i tchórzostwa. Rubin zmusza myśli do aktywności i nie pozwala na myślowy ani twórczy zastój. Ludzie apatyczni, zniechęceni (także do duchowej drogi i rozwoju), zgorzkniali życiowo i pełni smutku powinni się poddawać dobroczynnemu działaniu promieni rubinowych. Rubin nosimy ochraniając się przed zarażeniem. Ma doskonałą skuteczność w leczeniu trudno gojących się i gnijących ran, łagodzi skurcze i kolki.

Amulet z rubinu strzeże od zarazy i morowego powietrza, a także od uderzenia pioruna, złych snów i koszmarów. Rubin sprowadza spokój i ukojenie, radość życia, chęć czynu i pomaga zagoić się głębokim ranom psychicznym. Rubin bardzo dobrze leczy serce zarówno z dolegliwości psychiczno sercowych jak i z dolegliwości typowo fizycznych. Rubin nie pozwala wycofać się z podjętych działań i zamierzeń, zagrzewa do walki i zwycięstwa oraz do czynów bohaterskich. Energia rubinu sprzyja utrzymaniu młodości oraz miłości, napełnia optymizmem i ciepłem wewnętrznym.

• • Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, pobudza krążenie (doskonały dla osób z niskim ciśnieniem), reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce, rozgrzewa zimne kończyny.
  • Wspomaga układ limfatyczny, funkcjonowanie gospodarki termicznej, niweluje chroniczne marznięcie.
  • Ma dobroczynne działanie na gruczoł grasicy, dzięki czemu wzmacnia odporność organizmu i pobudza system immunologiczny.
  • Wpływa na szybszą regenerację organizmu po chorobach, w szczególności po zawale serca.
  • Uśmierza bóle w górnym odcinku kręgosłupa.
  • Łagodzi skurcze i kolki.
  • Pomocny w leczeniu trudno gojących się i gnijących ran.
  • Łagodzi dolegliwości oraz zmęczenie oczu.
  • Oczyszcza krew, przeciwdziała miażdżycy.

Rubin stosuje się przy chorobach powstałych z zimna i chłodu. Rubinu nie należy stosować przy chorobach powstałych z gorąca i ciepła. Nie zaleca się także stosować rubinu: w stanach krwotocznych, przy obrażeniach wewnętrznych, podczas chorób płuc ani osobom impulsywnym i gwałtownym.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

baran, lew, skorpion, koziorożec.

Barwa: bezbarwna do białej, z różnymi odcieniami.
Rysa: biała
Połysk: szklisty, perłowy, jedwabisty
Luminescencja: słaba (żółta lub zielona)
Efekty optyczne: odznacza się srebrzysto-perłową poświatą przypominającą światło księżyca, niekiedy widoczny także efekt kociego oka.

Tworzy się jako produkt ewaporacji (odparowania) wód solnych jezior lub mórz poniżej 42 st. C (w wyższej krystalizuje jako anhydryt). Powstaje też jako produkt uwodnienia anhydrytu wietrzenia minerałów siarczkowych (np. w starych wyrobiskach kopalnianych, na hałdach) a także działalności roztworów hydrotermalnych. W klimatach suchych i gorących występuje w formie wykwitów (Róża pustyni). Także jako konkrecje w iłach, marglach, piaskach.

Występowanie – świat: Maroko, Meksyk (Naica, St. Eulalia), USA (Kolorado, Nowy Meksyk, Utah, Teksas, Michigan, Kalifornia), Kanada (Nowy Brunszwik), Chile (pustynia Atacama), Argentyna, Australia, Francja (ok. Paryża), Włochy (ok. Bolonii, Sycylia), Niemcy (Badenia, Harz, Las Turynski), Hiszpania (Saragossa), Tanzania, Japonia, Grecja, Czechy, Rosja.

Występowanie – Polska: dolina Nidy, Sieroszowice, Opoczno, Lubin, Dobrzyń nad Wisłą, Chodzież k. Piły i inne.

anhydryt, kalcyt, piryt, siarka rodzima, halit, markasyt, celestyn, dolomit, baryt, aragonit.

– wysoko ceniony i poszukiwany kamień kolekcjonerski;

– wykorzystywany w jubilerstwie, do tworzenia biżuterii i ozdób;

– cienkie płytki selenitu służyły jako szyby okienne, (przechodzące przez nie światło odznaczało się charakterystycznym miękkim blaskiem podobnym do światła księżyca);

– wykorzystywany jako materiał rzeźbiarski;

– wykorzystywany w modelarstwie;

– wykorzystywany w nauce i technice;

– wykorzystywany do tworzenia przedmiotów użytkowych oraz wyrobów dekoracyjnych (lampy, świeczniki itp.);

– wykorzystywany w przemyśle optycznym (przybory optyczne).

Selenit jest bardzo delikatny i kruchy. Do czyszczenia używać wyłącznie delikatnych, suchych ściereczek. Minerał rozpuszcza się w wodzie i dlatego nie powinien w ogóle mieć styczności z wilgocią. Niewskazane jest wystawienie ich na działanie silnych promieni słonecznych (mogą stracić swój połysk). Łatwo się odkształca dlatego należy unikać uderzeń które mogą go uszkodzić. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu selenitu. Przechowywać selenit w aksamitnych sakiewkach/woreczkach lub wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć minerał miękką szmatką.

Selenit – uwodniony siarczan wapnia. Nazwa pochodzi od gr. „selene” = księżyc oraz „lithos” = kamień (selenites = księżycowy kamień), i nawiązuje do specyficznej poświaty tego minerału przypominającą światło księżyca.

Jest to bezbarwna, bardzo czysta i szlachetna odmiana gipsu o perłowym, jedwabistym połysku (mianem selenit określa się również jego włóknistą odmianę). Niektóre okazy wykazują efekt kociego oka. Jest bardzo kruchy i delikatny, łatwo o jego zarysowanie lub mechaniczne uszkodzenie. Kryształy selenitu cechują się pewnym stopniem giętkości, ale pod większym naciskiem łatwo się łamią. Dobrze poddają się obróbce. Można je szlifować np. do postaci kaboszonów. Minerał jest rozpuszczalny w wodzie. Twardość w skali Mohsa 2,0 natomiast gęstość mieści się w przedziale 2,20 – 2,40 g/cm³. Inkluzje we wnętrzu kryształu są rzadko spotykane. Niektóre okazy selenitu mogą wykazywać właściwości luminescencji.

Selenit tworzy się jako produkt ewaporacji (odparowania) wód solnych jezior lub mórz poniżej 42 st. C (w wyższej krystalizuje jako anhydryt), w długim okresie czasu, mierzonym tysiącami lat. Przez owe parowanie wydobywa na powierzchnię ziemi coraz więcej pierwiastków, które zaczynają tworzyć skałę osadową. W rezultacie powstaje gips, a co za tym idzie także selenity. Kryształy selenitów znajdowane są zazwyczaj w dużych ilościach w błotach alkalicznych jezior, na terenach dawnych mórz oraz w pobliżu jaskiń i źródeł solanki. Często w ich obecności znajdują się także pokłady: miedzi, złota, srebra, węgla oraz siarczanów.

Jedne z najsłynniejszych selenitów na świecie znajdują się w odkrytej w 2000 r. jaskini położonej 300 metrów pod ziemią, nieopodal słynnej kopalni Naica, w Chihuahua (Meksyk). W mierzącej 109 metrów długości komnacie znajduje się grupa gigantycznych selenitów, z których największy waży ok. 12 ton i ma ponad 11 metrów wysokości. Jego wiek szacowany jest nawet na 500 tysięcy lat i jest to jeden z największych kryształów na Ziemi. Zdaniem geologów jaskinia w Naica to miejsce o perfekcyjnych warunkach, gdzie przy temperaturze nawet 58 st. C, 99% wilgotności i stałym dopływie mineralnych solanek kryształy miały optymalną sposobność do powolnego, stabilnego wzrostu.

Selenit znany był już od czasów antycznych. Kultury starożytnej Mezopotamii i Egiptu bardzo ceniły ten minerał. Wykorzystywany był do produkcji wszelkiego rodzaju ozdób, ale także jako atrybut w rytuałach religijnych. W jego wyjątkowe moce wierzyli także Aztekowie. W antycznej Grecji zastosowany był jako wypełnienie otworów okiennych (pewnego rodzaju przeszklenie). W 1747 r. szwedzki chemik i geolog, J.G. Wallerius opisał ów minerał w swoim dziele „Mineralogia, eller Mineralriket” pod określeniem „selenites = księżycowy kamień”. Inspiracją dla tej nazwy była właśnie niebieska poświata kojarząca się z blaskiem Księżyca.

Selenit posiada zdolności rozbudzania intuicji, pomaga wchodzić w inny stan świadomości oraz na wyższe poziomy umysłu. Dzięki swojej zdolności do poprawy jasności umysłu, pomaga w podejmowaniu decyzji, posiada zdolności stabilizacji chaotycznych emocji i pomaga je poukładać. Ma działanie wyciszające, poprawia nastrój, wspomaga walkę z depresją. Selenit ma także oddziaływanie kojące na układ nerwowy, powoduje wyciszenie, uspokojenie i ukojenie nerwów. Potrafi on rozbudzić naszą duchową intuicję i aktywować to co można nazwać duchową wrażliwością. Wykazuje niezwykle skuteczny wpływ na sferę duchowego i emocjonalnego rozwoju człowieka. To kamień szczerości uczuć i dobroci serca.

Selenit związany jest z antyczną grecką boginią księżyca – Selene. Była ona córką Hyperiona i Thei. Przedstawiana była na koniu lub skrzydlatym rydwanie z półksiężycem jako koroną na głowie. Ów bogini posiadała moc oświetlania nocy i miała ciągle zmieniającą się osobowość, która zdawała się wzbierać i płynąć (przypływy). Każdej nocy, odbywała podróż po niebie w swoim srebrzystym rydwanie, co pozwoliło przypisać selenitowi umiejętność wejścia do krainy ludzkich snów, aby z ich pomocą, ujrzeć swoje przyszłe losy. Spanie z tym kamieniem pod poduszką gwarantuje niezapomniane podróże senne.

Jest jednym z kryształów o największej mocy, używanym do medytacji i wspomagania rozwoju duchowego. Polecany dla osób nerwowych i „niespokojnych duchów”, dla ukojenia i odnalezienia poczucia bezpieczeństwa. Powszechnie używany jest również do masażu. Noszenie kamienia przy sobie sprzyja dodatkowo budowaniu pozytywnych relacji z ludźmi o dobrym i szczerym sercu. Selenit potocznie nazywany jest również anielskim skrzydłem lub skrzydłem opiekuńczym przez swoje właściwości ochronne oraz zapewniające bezpieczeństwo. Warto sięgać po Selenit szczególnie w stresujących momentach naszego życia.

Selenit posiada właściwości oczyszczające oraz odtruwające organizm. Może być stosowany przy dolegliwościach trawiennych, problemach hormonalnych oraz w leczeniu chorób układu krążenia. Stosuje się go do wzmocnienia kręgosłupa, łagodzenia padaczki. Wykazuje ponadto działanie antyseptyczne, dzięki czemu wspiera proces gojenia się ran. Wspomaga wchłanianie wapnia i innych minerałów i witamin. Ze względu na swoje silne właściwości oczyszczające i odtruwające organizm, używa się go również we wspomaganiu leczenia nowotworów.

• • Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje pracę serca i wzmacnia naczynia krwionośne.
  • Oczyszcza i detoksykuje krew.
  • Wspomaga leczenie chorób układu pokarmowego (problemy jelitowe, wrzody żołądka, zakwaszenie żołądka).
  • Wspomaga układ nerwowy.
  • Wspomaga procesy myślowe, ułatwia skupienie się i zwiększa koncentrację.
  • Pomaga przy regulacji gospodarki hormonalnej.
  • Pomaga w bezsenności – zapewnia zdrowy i spokojny sen.
  • Stabilizuje stan psychiczny.
  • Reguluje przemianę materii.
  • Wspiera proces gojenia się ran.
  • Wpływa pozytywnie na kondycje włosów, skóry oraz paznokci.
  • Poprawia pamięć oraz zdolność uczenia się.
  • Zwiększa wchłanianie wapnia, minerałów oraz witamin przez organizm.
  • Wspomaga leczenie nowotworów.
  • Pomocny przy problemach z kręgosłupem i w problemach kostnych (złamania, urazy).

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

rak, ryby, koziorożec

Barwa: żółta w odcieniach, żółto-biała, żółto-oliwkowa, żółto-brunatna, żółto-czarna
Rysa: biała, kremowa, żółtawa
Połysk: na ściankach kryształów – diamentowy, na przełamie – tłusty lub żywiczny
Luminescencja: brak
Pleochroizm: widoczny

Widmo emisyjne siarki

Występuje w strefie wydzielania sie gazów powulkanicznych, w skałach osadowych żyły, w pokładach, w złożach solnych, w złożach siarczków, w gniazdach, w impregnacjach, w druzach w marmurach.

Występowanie – świat: Włochy (Sycylia), USA (Luizjana, Teksas), Meksyk, Chile, Argentyna, Rosja (Samara), Ukraina, Turkmenistan, Japonia, Indonezja.

Występowanie – Polska: W Polsce złoża siarki w stanie rodzimym występują w okolicach Tarnobrzega (Piaseczno, Machów, Jeziórko, Osiek) – Tarnobrzeskie Zagłębie Siarkowe, w rejonie Staszowa (Grzybów) oraz w okolicach Lubaczowa (Horyniec-Zdrój, Basznia). Złoża siarki rodzimej w Polsce związane są z występowaniem wapieni i gipsów z których powstały. Zalegają na głębokości 70 – 370 m, tworząc pokłady o miąższości (grubości warstwy) dochodzącej do 13 metrów.

kalcyt, piryt, celestyn, markasyt, aragonit, selenit

– ceniona i poszukiwana przez kolekcjonerów;

– wykorzystywana w nauce i technice;

– wykorzystywana w przemyśle gumowym (proces wulkanizacji gumy);

– wykorzystywana w przemyśle drzewnym, papierniczym (bielenie papieru);

– wykorzystywana w przemyśle farmaceutycznym;

– wykorzystywana w przemyśle spożywczym jako środek konserwujący;

– wykorzystywana w przemyśle chemicznym (do produkcji kwasu siarkowego);

– używana jako składnik przy produkcji nawozów mineralnych;

– wykorzystywana do produkcji środków ochrony roślin, środków grzybobójczych. Siarka jest jedynym fungicydem używanym w uprawach ekologicznych;

– w pirotechnice (ognie sztuczne) oraz jako składnik czarnego prochu;

Siarka rodzima jest bardzo delikatna i krucha. Do czyszczenia używać wyłącznie delikatnych, suchych ściereczek. Unikać wysokich temperatur. Niewskazane jest wystawienie siarki na działanie silnych promieni słonecznych. Łatwo się odkształca dlatego należy unikać uderzeń które mogą ją uszkodzić. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu siarki rodzimej. Przechowywać siarkę w aksamitnych sakiewkach/woreczkach lub wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć minerał miękką szmatką.

Siarka rodzima – minerał z gromady pierwiastków rodzimych zawierający głównie siarkę elementarną „S”. Należy do grupy minerałów rzadkich. Nazwa łacińska „sulphur” pochodzi od sanskr. sulvere = żywioł (w Biblii określana jest jako płonący kamień).

Powstaje wskutek utleniania siarkowodoru lub redukcji siarczanów (głównie gipsu). Niewielkie ilości siarki powstają w wyniku ekshalacji wulkanicznych. W przyrodzie występuje w trzech odmianach poliformicznych m.in. siarka rodzima (sulfuryt), rosickyit. W temperaturze powyżej 95,3 °C przechodzi w siarkę jednoskośną, w temperaturze powyżej 119, 3 °C topi się.

Siarka jest pierwiastkiem chemicznym szeroko rozpowszechnionym w całym Układzie Słonecznym. Pod względem rozpowszechnienia w skorupie ziemskiej zajmuje 16 miejsce. Jej całkowita zawartość w skorupie ziemskiej wynosi 0,042% wagowych, w wodzie morskiej 0,093%, a w ciele człowieka 0,2%. W 1972 roku siarka i kwas siarkowy zostają wykryte przez sondę „Wenera 8” w atmosferze Wenus.

Związki siarki, szczególnie kwas siarkowy, wykorzystywane są dziś powszechnie w wielu dziedzinach przemysłu. W rolnictwie są składnikami nawozów oraz środków ochrony roślin. Siarka dodawana jest również w procesie wulkanizacji, w którym kauczuk zamienia się na gumę. Jest składnikiem wielu leków, produktów kosmetycznych oraz detergentów. W przemyśle spożywczym, stosuje się ją jako środek konserwujący żywność m.in. suszone owoce. Związki siarki spotkać można także: w zapałkach, sztucznych ogniach, prochu, barwnikach i wybielaczach oraz jako utrwalacz w fotografice.

Siarka dzięki swym unikalnym właściwościom, szybko znalazła zastosowanie. W starożytności wykorzystywano ją do dezynfekcji i zapobiegała zarazom. Kąpiele w źródłach, z których wydziela się siarka, mają właściwości lecznicze i dobroczynne działanie na skórę oraz układ nerwowy. Pozytywnie wpływa na funkcjonowanie stawów i chrząstek stawowych. Posiada silne właściwości odtruwające oraz działanie regenerujące, opóźniające oznaki starzenia. uodparniające i rewitalizujące cały organizm.

Siarka wpływa rewitalizująco na cały organizm, ponieważ wchodzi w skład wszystkich tkanek ludzkiego ciała, jest podstawą wielu związków biologicznie czynnych oraz jako składnik podstawowej dla życia struktury białkowej jest niezbędna do tworzenia połączeń organicznych.

• • Pozytywnie wpływa na krążenie krwi, reguluje pracę serca i wzmacnia naczynia krwionośne.
  • Pomaga przy zapaleniu tętnic oraz nadciśnieniu i miażdżycy naczyń.
  • Wspomaga leczenie chorób układu pokarmowego (zaburzenia wątrobowo – żółciowe, zaburzenia jelitowe).
  • Pomocnyościach płucnych, zapaleniu zatok przynosowych.
  • Spowalnia procesy starzenia się skóry.
  • Wspiera proces gojenia się ran.
  • Dodaje energii.
  • Wpływa pozytywnie na kondycje włosów, skóry oraz paznokci.
  • Wpływa na zmniejszenie dolegliwości urazów oraz stanów zapalnych stawów.
  • Pomaga przy dolegliwościach reumatycznych (artretyzm, reumatyzm).
  • Ma właściwości odtruwające. Detoksykuje organizm z zanieczyszczeń, toksyn i produktów ubocznych przemiany materii.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

baran

Barwa: brunatna, brunatno-czerwona, pomarańczowo-czerwona, pomarańczowa, nieraz z odcieniem żółtym, fioletowym lub różowym. Pomarańczowo-brunatny kolor zawdzięcza obecności manganu.
Rysa: biała
Połysk: szklisty

W skałach magmowych – pegmatytach i granitach, rzadziej w zmetamorfizowanych złożach manganu. Wtórnie występuje również w aluwiach.

Występowanie – świat: Niemcy, Madagaskar, Sri Lanka, USA (Wirginia i Kalifornia), Meksyk, Brazylia, Birma, Australia (Nowa Południowa Walia), Tanzania, Rosja (Ural), Pakistan (Gilgit), Finlandia, Szwecja, Norwegia, Grecja (wyspa Serifos), Mozambik, Namibia, Nigeria, Kenia, Chiny, Grenlandia.

Występowanie – Polska: Został stwierdzony w rejonie Sobótki (na Przedgórzu Sudeckim), w okolicach Karpacza (Karkonosze) i na Dolnym Śląsku (Wilcza Poręba).

rodonit, skalenie, kwarc, pirop.

– jako kamień jubilerski; do wyrobu biżuterii (pierścionków, kolczyków, naszyjników itp.).

– rzadki, bardzo poszukiwany kamień kolekcjonerski.

– wykorzystywany w nauce i technice.

Spessartyn jest kamieniem stosunkowo twardym dlatego nie wymaga szczególnych zabiegów pielęgnacyjnych. Łatwo można go czyścić pod bieżącą wodą z mydłem i przecierać miękką szmatką. Pamiętaj, aby dobrze wypłukać i usunąć pozostałości z mydła. Należy unikać mocnych uderzeń które mogą go uszkodzić. Podobnie jak w przypadku większości kamieni szlachetnych, nie zaleca się stosowania ultradźwiękowych środków czyszczących i parujących. Zawsze ściągaj biżuterię lub kamienie szlachetne przed sprzątaniem lub ćwiczeniami fizycznymi takimi jak sport. Należy zachować ostrożność i nie umieszczać innych twardszych kamieni w pobliżu spessartynu podczas przechowywania, czyszczenia lub noszenia biżuterii z spessartynem. Podobnie jak w przypadku większości innych kolorowych kamieni, nie należy używać chemikaliów domowych podczas czyszczenia. Zawsze przechowywać biżuterię wewnątrz pudełka wyłożonego tkaniną lub owinąć ją miękką szmatką. Spessartyn należy przechowywać oddzielnie od innych kamieni, niezależnie od tego, czy są one twardsze czy bardziej miękkie.Aby spessartyn zachował swoje lecznicze właściwości należy raz na dwa tygodnie opłukać go pod bieżącą letnią wodą i wystawić na kilka minut na działanie promieni słonecznych – naładować światłem słonecznym. Wskazana jest ochrona przed gwałtownymi zmianami temperatury, gdyż może to powodować powstawanie odprysków.

Nazwa „spessartyn” pochodzi od bawarskiego słowa „Spessart” który jest pasmem górskim w Niemczech, gdzie w 1880 r. minerał ten odkryto po raz pierwszy. Nazywany jest też tulelei, co w języku Masajów znaczy „pomarańczowy”. Znany jest również jako granat mandaryński z powodu żywej pomarańczowej barwy. Spessartyn występuje w skałach metamorficznych bogatych w mangan. Kamienie o wartości jubilerskiej były niezwykle rzadkie do czasu odnalezienia żyły w kopalni Kombat w Otavi, w północnej Namibii. Okazy większe, powyżej 10 karatów są niezwykle rzadkie. Najpiękniejsza odmiana „krzemianu manganu i glinu”, o pomarańczowej do czerwono-brązowej barwie. Odmiana tego granatu jest bardzo wysoko ceniona w jubilerstwie. Spessartyn w ostatnich latach stał się bardzo poszukiwanym kamieniem, ponieważ nie istnieje w świecie minerałów inny kamień o tak intensywnej, pomarańczowej barwie, przejrzystości i błysku.

Granat ma dużą siłę regeneracyjną, która oczyszcza czakry i wspomaga cyrkulację energii w cały organizmie. Stymuluję instynkt przetrwania, dodaje odwagi, nadziei i siły wewnętrznej. Zwiększa siłę woli i wiary w siebie, a oprócz tego wyostrza percepcję i jasność umysłu. Przynosi optymizm, wzmaga chęć życia, ożywia uczucie nadziei na przyszłość i miłości do życia dlatego skutecznie leczy stany depresyjne, melancholię i smutek. Jest kamieniem wskazanym dla osób, którym szczególnie trudno jest dokonywać zmian w życiu z obawy przed nieznanym. Takiego typu ludzie, mimo iż nie są zadowoleni z obecnego stanu rzeczy, nie potrafią znaleźć odwagi, aby oderwać się od niezdrowych relacji, przyzwyczajeń, nałogów czy własnej bierności. Po prostu nie wierzą w swoje możliwości i dlatego nie robią nic, co mogłoby zmienić ich trudne położenie. Energia granatu pozwala przezwyciężyć własną nieśmiałość i lęk przed zmianą, gdyż buduje odwagę i poczucie własnej wartości, także tej związanej z własną seksualnością. Przemija zazdrość, huśtawka nastrojów czy potrzeba kontroli innych. Ufamy sobie, akceptujemy siebie i to, co aktualnie mamy, doceniamy wszystkie rzeczy czy umiejętności, które posiadamy. Nie obawiamy się niczego złego od innych i – tak, jak w samospełniającej się przepowiedni – spotykają nas tylko dobre rzeczy.

Kamień pomaga w pokonaniu obaw związanych z podjęciem ryzyka i wyzwaniami, które stoją za pójściem za swoimi marzeniami. Jest to kamień nowej nadziei. Symbolizuje rozkwit w czasie przygnębienia i niepowodzeń. Sprzyja rozjaśnieniu duszy oddalając negatywne myśli i ponure nastroje. Trzymany w dłoni lub na głowie podczas medytacji nad przeszłym życiem granat wspomaga w dotarciu do potrzebnych informacji i ujawnieniu ich świadomości, przynosząc prawdę i uzdrowienie duchowe.

Znany od wieków jako kamień szlachetny chroniący od zła, noszony przez żołnierzy wyruszających do walki jako talizman ze względu na właściwości chroniące. Wierzono że przynosi sukces, pokój oraz posiada właściwości leczące, zatrzymując krwawienie. Trzymanie granatu pod poduszką chroni od złych snów. Wierzy się, że granat nie tylko chroni od złej energii, ale również odsyła ją do jej źródła. Jeśli więc cierpisz z powodu raniących plotek czy kłamstw rozsiewanych przez kogoś na twój temat, to noszenie granatu odbije te wszystkie negatywne wibracje energetyczne i odeśle je bezpośrednio do nadawcy.

Kamień ten wiąże się również z namiętną miłością i zaleca szczególnie osobom cierpiącym na spadek potencji seksualnej. Pomaga on również odzyskać energię witalną. Sprawdza się również w przypadku leczenia dolegliwości dermatologicznych, zaburzeń pracy serca, czy stanów zapalnych i niedokrwistości.

Zwany kamieniem zdrowia, usuwa i eliminuje każde zachwianie w ciele fizycznym, emocjonalnym i mentalnym. Wspaniały kamień na kręgosłup i płyn mózgowo-rdzeniowy, balansuje kości i stymuluje struktury komórkowe. Pomaga balansować seksualne energie. Podwyższa asymilację jodu, wapnia, magnezu, wit. A i E. Reperuje zniszczone struktury DNA. Usuwa negatywną karmę, przynosi miłość i zrozumienie innych. Powoduje spokojny przepływ energii w ciele fizycznym. Pozwala kochać Ziemię.

Noszenie biżuterii z granatem zwiększa popularność w kręgach społecznych, konsoliduje przyjaźnie, jak również wspomaga w leczeniu depresji. Wzmacnia pozytywne myślenie i energię oraz przynosi nadzieję.

Granat to również „kamień romantycznej miłości i pasji”. Budzi przypływ namiętności i energii seksualnej oraz intymności. Podarowanie biżuterii z granatem jako prezent to dowód oddania, czułości i lojalności. Jest nazywany również „kamieniem sukcesu”. Wzmacnia siłę woli, logiczne myślenie i motywację wewnętrzną. Dodaje odwagi do podejmowaniu ryzyka i sprzyja osiąganiu sukcesów. Jeśli twój biznes w wybranej profesji nie idzie tak dobrze jak byś chciał(a), trzymaj trzy lub więcej kamieni granatu na biurku, a sukces powinien zawitać niedługo.

• Pomaga w leczeniu zaburzeń krążenia, reguluje ciśnienie krwi, wzmacnia serce.
• Wspomaga układ limfatyczny, funkcjonowanie gospodarki termicznej, niweluje chroniczne marznięcie.
• Stosowany do leczenia dolegliwości reumatycznych i stanów zapalnych stawów. Zapobiega artretyzmowi.
• Zwiększa sprawność i aktywność seksualną.
• Usprawnia czynności układu rozrodczego, pomaga w leczeniu narządów płciowych.
• Usprawnia pracę jelit.
• Wspomaga leczenie nowotworów, białaczki.
• Wzmacnia płuca, wspomaga leczenie alergii oraz astmy.
• Pomocny w schorzeniu nerek i pęcherza moczowego.
• Zwiększa skuteczność leczenia problemów hormonalnych a także hemoroidów.
• Szczególnie pozytywnie wpływa na regulację tarczycy i pracę śledziony (przyłożony w okolicę tych dwóch organów oczyszcza je).
• Reguluje zaburzenia miesiączkowe.
• Odnawia skórę i przeciwdziała tworzeniu się zmarszczek.

Sposoby wykorzystywania dobroczynnych mocy spessartynu: Chcąc w pełni korzystać z ochrony lub leczniczych właściwości tego minerału należy stosować kamienie w postaci nieoszlifowanej. W biżuterii wykonanej z zastosowaniem spessartynów ważne jest, aby poszczególne kamienie pocierały się o siebie. Wzmacnia to ich dobroczynną moc.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

baran, lew, panna, skorpion, strzelec, koziorożec

Barwa: najczęściej niebieska o różnych odcieniach, bywa także pomarańczowa, różowa, żółta, zielona, fioletowa, czarna, biała, bezbarwna, czerwonawa lub wielokolorowa (praktycznie każda barwa poza czerwoną). Domieszka żelaza dwuwartościowego (Fe²⁺) lub trójwartościowego tytanu (Ti³⁺) nadaje szafirowi najbardziej typową barwę niebieską, trójwartościowe jony żelaza (Fe³⁺), zależności od ilości barwią go na żółto i zielono, jony chromu (Cr³⁺) na czerwono a dodatek wanadu (V⁴⁺) na fioletowo. Szafiry po wyprażeniu w gorącym piasku w temperaturze 1700-1800 °C uzyskują lśniąco niebieskie trwałe barwy. Szafir bywa wygrzewany w celu osiągnięcia intensywnej niebieskiej barwy.

Efekty optyczne: wrostki igiełek rutylu i mikroskopijne puste kanaliki wywołują u szafiru jedwabisty połysk. W przypadku gdy igiełki są zorientowane w sposób uporządkowany, nadają szafirowi, zwanemu szafirem gwiaździstym efekt kociego oka lub sześcioramiennej gwiazdy. Niektóre odmiany wykazują też pleochroizm a nawet luminescencję.

Rysa: biała
Połysk: szklisty, diamentowy

W pegmatytach, bazaltach, perydotytach, amfibolitach, eklogitach, gnejsach, marmurach, obtoczony okruchowy z żwirach, piaskach i piaskowcach.

Występowanie – świat: Sri Lanka, Kambodża (Pailin), Indie (Kaszmir), Australia, Tajlandia, Tanzania, USA (Montana, Karolina Płn.), Rosja, Namibia, Madagaskar (Ilakaka), RPA, Birma (Mogok), Kolumbia, Brazylia, Chiny, Nigeria, Francja, Wietnam.

Występowanie – Polska: Tylko na Dolnym Śląsku białe i przezroczyste szafiry występują w pegmatytach Kruczych Skał w Wilczej Porębie k. Karpacza, bywają też znajdowane w aluwiach rzeki Izery. Szafir znajdowano w piaskach złotonośnych Dolnego Śląska w rejonie Złotoryi. Białe i bladoniebieskie kryształy korundu, wielkości do 5 cm, występują w pegmatycie koło Karpacza i w gnejsach izerskich.

kwarc, biotyt, skalenie, spinel, magnetyt, kalcyt.

– bardzo poszukiwany, wysoko ceniony, wyjątkowo atrakcyjny kamień kolekcjonerski.

– kamień szlachetny stosowany w jubilerstwie (do wyrobu drogiej biżuterii).

– wykorzystywany w nauce i technice.

– wykorzystywany w przemyśle precyzyjnym.

– domieszkowany tytanem jako ośrodek czynny nowoczesnych laserów.

– w elementach optycznych podczerwieni.

– używany do produkcji igieł do gramofonów.

– do produkcji bardzo cienkich wafli elektronicznych, które są używane jako podłoża izolacyjne bardzo uniwersalnej elektroniki półprzewodnikowych (zwłaszcza układów scalonych i diody LED GaN).

– do produkcji materiałów ściernych oraz narzędzi skrawających; do papieru ściernego i obróbki metali, tworzyw sztucznych i drewna (stosowany zanieczyszczony korund, gorszej jakości).

Szafir należy czyścić miękką szmatką lub szczotką pod ciepłą bierzącą wodą z mydłem. Po wycieraniu należy spłukać kamień. Szafir może zmieniać kolory w wysokich temperaturach, należy więc unikać ekstremalnych temperatur, jak również stosowania jakichkolwiek chemikaliów domowego użytku i środków czyszczących, w tym środków wybielających lub kwasu fluorowodorowego. Szafir jest bardzo wytrzymały, jednak zaleca się zdejmowanie biżuterii z szafirem przed aktywnością fizyczną, sprzątaniem i uprawianiem sportu. Do przechowywania kamień owinąć miękką szmatką i umieścić wewnątrz pudełka z biżuterią wyłożoną tkaniną. Raz na dwa tygodnie powinien zostać rozładowany pod bieżącą ciepłą wodą, a następnie na kilka godzin wystwiony na działanie promieni słonecznych.

Nazwa pochodzi od gr. σάπφειρος sappheiros, w starożytności oznaczała przede wszystkim lapis-lazuli. Grecka nazwa została zapewne przejęta z języków semickich (hebr. sappir).

Szafir to zjawiskowo piękna odmiana korundu, najtwardszego po diamencie minerału na świecie. Jest to jeden z najpiękniejszych i najbardziej cenionych kamieni szlachetnych. Zdobi najznakomitsze klejnoty oraz insygnia królewskie, w tym koronę brytyjską i korony władców rosyjskich, a także pierścionki zaręczynowe w prestiżowych sklepach jubilerskich. Ten wspaniały kamień o unikatowej błękitnej barwie, głębokiej kolorystyce, posiada też szereg właściwości prozdrowotnych. Odznacza się cennymi właściwościami jeśli chodzi o minimalizowanie lub eliminację niektórych dolegliwości i schorzeń. Od czasów starożytnych obdarzany był niemal magiczną mocą oddziaływania i uznawany za kawałek nieba na ziemi.

Szafirami w dawnych czasach nazywane były wszystkie kamienie naznaczone głęboką, niebieską barwą. Dopiero w XIX stuleciu nazewnictwo to zostało zawężone i zaczęło obejmować tylko kamienie o określonym składzie chemicznym. Choć niebieski jest najbardziej tradycyjnym i klasycznym kolorem szafiru, szafir występuje także w innych kolorach z wyjątkiem czerwonego korundu, który jest klasyfikowany jako rubin. Zazwyczaj naturalny szafir jest dość blady o słabym kolorze. Tylko niewielki odsetek naturalnego szafiru wykazuje żywe i intensywne kolory bez żadnego rodzaju zabiegu lub wzmocnienia (najczęściej poprzez obróbkę cieplną). Kamienie są podgrzewane (na ogół przed ich pocięciem) od 1700 do 1800 stopni Celsjusza (3100-3300 stopni F) przez kilka godzin. Większość szafirów dziś jest podgrzewana, a nieogrzewane kamienie na dzisiejszym rynku należą do rzadkości. Intensywność koloru niebieskiego jest najważniejszym czynnikiem który wpływa na jakość i cenę szafiru. Na przykład ogromny szafir o zabrudzonym, słabym kolorze niebieskim jest znacznie mniej cenny niż kamień o wiele mniejszy o doskonałym kolorze. Intensywny, bogaty, czysty kolor chabrowo-niebieski, który nie jest zbyt ciemny jest najbardziej cenionym kolorem. Barwę szafiru najlepiej widać w naturalnym świetle dziennym. W sztucznym lub żarzącym się świetle barwa może wydawać się ciemniejsza i niewyraźna, czarno-niebieskia. Kolory szafirów są wynikiem śladowych zanieczyszczeń. Barwniki występujące w niebieskich szafirach to zazwyczaj żelazo i tytan. Kamienie fioletowe są barwione przez wanad. Różowe i purpurowe szafiry są często zabarwione żelazem i zanieczyszczeniami tytanowymi. Małe ślady żelaza mogą powodować żółte i zielone odcienie w kamieniach. Chrom zabarwia kamień na czerwono, a żelazo i wanad w połączeniu mogą wytwarzać piękne pomarańczowe kamienie.

Szafir może być przezroczysty/przejrzysty albo nieprzeźroczysty/nieprzejrzysty. Najcenniejsze są przezroczyste kamienie. Niektóre półprzezroczyste szafiry są cięte w koraliki lub kaboszony. Kamienie nieprzezroczyste mają niższą wartość. Często można znaleźć ozdobne rzeźby zwierząt i kwiatów wykonanych z niższej klasy szafiru. Szafiry są na ogół czystsze od rubinów.

Szafir występuje w niewielu miejscach na świecie. Trzy najbardziej znane regiony niebieskiego szafiru to Kaszmir, Birma i Sri Lanka. Szafir został również wydobywany w Kambodży, Tajlandii, Wietnamie i Indiach. Pokłady szafirowe na Madagaskarze odkryto stosunkowo niedawno bo w roku 1998 (ogromne złoża znaleziono w miejscowości Ilakaka). Dzisiaj, Madagaskar i Tanzania są uważane za dwa najważniejsze na świecie źródła wydobycia szafirów. Najdoskonalsze szafiry z Kaszmiru i Birmy odznaczają się doskonałą kolorystyką i czystością bez obróbki cieplnej.

Szafir w tak szerokiej gamie kolorów, może być łatwo pomylony z wieloma innymi kamieni szlachetnymi, takimi jak: cyrkon, beryl, chryzoberyl, spinel, turmalin i kwarc. Jednak szafir ma większą twardość i wytrzymałość, które można łatwo odróżnić od innych podobnych kamieni kolorowych.

Od zarania dziejów szafir symbolizował prawdę, szczerość i lojalność. Uważa się, że przynosił pokój, radość i mądrość swoim użytkownikom. W przeszłości, szafir uważany był za talizman, który chroni przed złymi duchami. Starożytni uważali szafirowe gwiazdy jako potężne talizmany, które mogą chronić podróżnych i poszukujących.

Szafir jest jednym z „czterech szlachetnych klejnotów”, w których skład wchodzą również: czerwony rubin, zielony szmaragd i diament. Szafir bardzo często spotykany jest w eleganckiej biżuterii.

Ten niesłychanie efektowny minerał nazywany jest kamieniem mądrości albo kamieniem wiary i spokoju ducha, ma podobno największą siłę oddziaływania i jest najbardziej tajemniczy spośród wszystkich cennych klejnotów.

Teorie ezoteryczne przypisują temu kamieniowi niemal uniwersalną moc leczenia wszelkich chorób. Szafir dobroczynnie wpływa na sen – minimalizuje kłopoty z zaśnięciem i nocnym budzeniem się. Przyłożony do chorego miejsca podobno zmienia swoją barwę sygnalizując w ten sposób niebezpieczeństwo. Mówi się, że jest pomocny w zwalczaniu infekcji i przeziębienia, opuchlizny, chorób oczu i skóry. Wspomaga serce i układ krążenia, działa odprężająco i uspokajająco. Bez względu na to, czy wierzymy w cudowne moce szafiru, czy też nie, biżuteria z tym kamieniem szlachetnym jest bez wątpienia jedną z najpiękniejszych i z całą pewnością można ja polecić wszystkim paniom, które cenią harmonię, subtelne piękno, pogodę ducha i optymizm. Na uwagę zasługuje również znaczenie symboliczne, jakie niesie ze sobą szafir. Noszony jako talizman ma być dostarczycielem prawdziwej mocy, szczęścia, energii do działania oraz duchowego wsparcia. Ma też zapewniać pomyślność w miłości oraz wspierać swojego właściciela w podejmowaniu właściwych wyborów i w odważnym dążeniu do celu. Pomaga rozpoznać obłudę i fałsz, a zamiast tego kieruje na właściwą życiową drogę.

Szafir jest uosobieniem skromności, czystości, wierności, cnoty, bezinteresowności, przyjaźni, prawdy i czystego sumienia. Niektóre legendy mówią, że pierścionek z tym kamieniem, pomaga odróżnić kłamstwa od prawdy. Talizmany z szafirem pomagają w lepszym poznaniu otaczającej rzeczywistości, pomocne są w miłości, chronią przed oszustwami, pomagają budować relacje i wzmocnienie więzi w małżeństwie, dają właścicielowi zdolność do kontemplacji i medytacji.

Abbes Hildegard von Bingen (1098-1179) opublikowała uzdrawiające zdolności kamieni szlachetnych w swojej książce „Physica”. Dzisiaj można zauważyć coraz większe zainteresowanie tym, co znane jest jako medycyna Hildegarda. Według niej kamienie szlachetne powstają dzięki potężnej kombinacji wody i ognia; dlatego posiadają uprawnienia odpowiadające tym zjawiskom. Uważała także, że każdy kamień ma pewne, boskie błogosławieństwo od Boga. Na przykład mówiła o szafirze „… kto jest nudny i chciałby być sprytny, powinien w stanie trzeźwości, często lizać językiem powierzchnię szafiru, ponieważ kamień szlachetny ciepła i mocy, w połączeniu z wilgocią śliny, wyrzuci szkodliwe soki, które wpływają na intelekt. W ten sposób człowiek osiągnie mądrość… „.

• pomaga w regulacji podwyższonego ciśnienia krwi i wspomaga pracę serca.
• wzmacnia serce, zapobiega krwawieniom, pomocny w oczyszczaniu krwi.
• znakomicie sprawdza się w leczeniu przeziębień, infekcji oraz w stanach gorączkowych. Łagodzi przeziębienia i obniża podwyższoną temperaturę ciała.
• niweluje stany zapalne.
• pomocny w walce z chorobami oczu.
• pomocny przy kłopotach dermatologicznych.
• pomocny przy braku apetytu.
• ma działanie uspokajające i jest stosowany w przypadku bezsenności.
• wzmacnia siłę woli.
• chroni przed fałszem, a zmieniając swą barwę informuje o zbliżającym się niebezpieczeństwie oraz sygnalizuje niewierność.
• daje pocieszenie w problemach sercowych.
• działa odprężająco i uspokajająco.
• pomocny w leczeniu chorób nerek, dróg moczowych, pęcherza moczowego.
• pomocny w leczeniu chorób ucha.
• zwiększa skuteczność leków chemicznych oraz naturalnych, ziołowych.
• bywa używany przy reumatyzmie, bólach kręgosłupa, atakach padaczki i histerii.

Uważa się, że należy nosić złote pierścienie z szafirem aby zapobiec rozwojowi różnych chorób i skutecznie leczyć istniejące. Zaleca się także noszenia na szyi szafirów w złotej oprawie w formie wisiorka lub naszyjnika.

ZASTRZEŻENIE

Treści umieszczane na niniejszej stronie służą wyłącznie do celów informacyjnych, a nie do stawiania diagnozy, rozpoznawania czy sugerowania sposobów leczenia różnych chorób. Stan zdrowia i wszelkie jego zaburzenia winny być konsultowane z właściwymi służbami medycznymi. Nie jest moim celem udzielanie medycznych rad, zalecanie litoterapii zamiast przepisanych przez lekarza medykamentów, bądź branie odpowiedzialności za osoby, które decydują się spróbować terapii kamieniami na sobie. Wiadomości podane tutaj nie mogą zastąpić opinii lekarza !!!

byk, ryby, panna, wodnik, waga, strzelec