Campo del Cielo – 1,33 g

Przepiękny okaz meteorytu żelaznego Campo del Cielo (oktaedryt gruboziarnisty grupy IAB) znaleziony w Argentynie.
Skład chemiczny meteorytu: 92,6% żelazo, 6,68% nikiel, 0,43% kobalt, 0,25% fosfor, 87 ppm gal, 407 ppm german i 3,6 ppm iryd.

Campo del Cielo – nazwa odnosi się do grupy meteorytów żelaznych (oktaedryt gruboziarnisty grupy IAB) i obszaru w Argentynie, gdzie owe meteoryty zostały znalezione. Na miejscu spadku znajduje się co najmniej 26 kraterów. Tworzą one pole kraterowe które obejmuje eliptyczny obszar o wymiarach 18,5 na 3,0 km z powiązanym obszarem usianym mniejszymi meteorytami (dodatkowe 60 kilometrów). Największy krater ma średnicę 78 m i głębokość 5 m. W sumie do tej pory znaleziono ponad 100 ton materiału meteorytowego (najwięcej ze wszystkich znalezionych meteorytów). Dwa największe fragmenty, 30,8-tonowy Gancedo i 28,8-tonowy El Chaco, należą do najcięższych jednoczęściowych mas meteorytów znalezionych na Ziemi, zaraz po 60-tonowym meteorycie Hoba i 31-tonowym fragmencie meteorytu Cape York. Pole kraterowe Campo del Cielo powstało około 2200 – 2700 lat p.n.e. Utworzył je deszcz meteorytów spowodowany rozpadem w atmosferze  małej planetoidy z grupy Apolla lecącej pod niskim kątem do powierzchni ziemi (ok. 9°). Wiek planetoidy szacuje się na 4,5 miliarda lat, powstały w ramach rozwoju naszego Układu Słonecznego.
Części meteorytu Campo del Cielo odkryto po raz pierwszy w 1576 roku. Ówczesny hiszpański gubernator prowincji w północnej Argentynie , Hernán Mexía de Miraval, słyszał opowieści rdzennych Indian o żelazie które spadło z nieba. Wysłał więc ekspedycję, która przyniosła kilka fragmentów. Miejsce, w którym je znaleziono zostało nazwane „Piguem Nónaxá”, co konkwistadorzy przetłumaczyli jako Campo del Cielo (Pole Niebios).